Ahmet Saraçoğlu

Sitede eksikliği hissedilen, sadece kapağından dolayı bile PA’da bulunması gereken bir diğer DRUDKH albümüyle daha karşınızdayız. Bu kez elimizde kimi dinleyiciler tarafından DRUDKH’un en iyi albümü olarak gösterilen bir diğer albüm olan “Blood in Our Wells” var.

Bu albümün kapağıyla ilgili anımdan, kapağın orijinalini nerede nasıl gördüğümden “Autumn Aurora” incelemesinde bahsetmiştim. “Blood in Out Wells” incelemesine de bu kapak üzerinden başlama sebebim, bu kapağın DRUDKH açısından önemli bir noktayı işaret ediyor oluşu. Ukrayna milliyetçisi bir grup olan DRUDKH, bu tavrını “Blood in Our Wells” öncesinde de göstermeye başlamıştı.

“Autumn Aurora”nın olanca pastoralliğinin orta yerinde duran “Sunwheel” adlı şarkıya adını veren şeyin, diğer varyasyonları olan Black Sun’ın, Kolovrat’ın, Swastika’laştırılmış güneş haçının ne anlamlara geldiğini ve kimlerce kullanıldığına bakarsanız, DRUDKH’un da neden bu yoldan ilerlediğini görebilirsiniz.

“Blood in Our Wells”da ise bu milliyetçi tavır iyice öne çıkmıştı. Benzer bir çileyi, sıkıntıyı (hatta bu kapaktaki köpeği) “Troika” tablosunda da görebileceğiniz Vasily Perov’a ait albüm kapağında görülen zor Ukrayna iklimi, zorlu yaşam şartları, geleneksel atmosfer gibi unsurların yanı sıra, DRUDKH bu albümü, 1959’da siyanürle öldürülen Ukraynalı aşırı sağcı siyasetçi ve Ukraynalı Milliyetçiler Örgütü lideri Sepan Bandera’ya ithaf etmişti (Bu tür tablolardan hoşlanıyorsanız, Ilya Repin’in “Barge Haulers on the Volga” adlı tablosuna da göz atabilirsiniz.)

Bununla da yetinmeyen DRUDKH, duruşunu çok daha net şekilde ortaya koymak adına albümü “Українська повстанська армія” ile kapamayı seçmişti. “Ukrayna İsyan Ordusu” anlamına gelen bu ifadede bahsedilen oluşum, II. Dünya Savaşı sırasında bağımsız bir Ukrayna fikriyle kurulan aşırı milliyetçi ve silahlı bir örgüttü. Ukrayna içerisinde Nazilerin desteğiyle örgütlenip güçlenen örgüt, Ukrayna topraklarında bulunan tüm etnik gruplara karşı katliam ve kıyım hareketlerine girişen ultranasyonalist bir oluşumdu.

Müziğinden bağımsız, DRUDKH durduğu noktayı bu şekilde göstermiş ve bildiğimiz gibi sonrasında gelecek Neo-Nazi ithamlarının da önünü ardına kadar açmıştı.

Grubun bu albümde bu tarz bir tarafa kaymasının yansımalarını müzikte de görüyoruz elbet. Öncelikle “Blood in Our Wells”, öncesindeki “Autumn Aurora”ya kıyasla daha karanlık tınlayan bir albüm. “Autumn Aurora”yı bildiğimiz o başyapıt hâline getiren melankolisi, pastoralliği, yeri geldiğinde kırılganlığı ve “tabiatın black metali” tanımını yapmamı sağlayan karakteri, “Blood in Our Wells”de daha keşmekeş, daha mücadeleci bir hâl alıyor. DRUDKH elbet yine militan karakterli aşırı şiddetli, zehir saçan bir black metal yapmıyor, lakin bu albümde “Autumn Aurora”da karşımıza çıkmayan türde öfke ve isyanlar da var.

Bunun yanı sıra “Eternity”nin girişindeki gibi yerel enstrüman kullanımı da yine bu Ukrayna milliyetçiliğinin yansımaları arasında karşımıza çıkıyor. Bu özelliği ve öfkesini hissettiren dokunuşlarıyla, “Blood in Our Wells” yer yer “Autumn Aurora”dan çok ARKONA’ya dahi yaklaşabiliyor.

Bahsettiğim bu kalemler DRUDKH’un o güne kadar olan kimliğini kıran radikal değişiklikler olarak değil, işlenen temaya göre bir kıyafet değişimi olarak görülebilir. Sonuçta yukarıda da dediğim gibi, Naziler tarafından desteklenen aşırı ırkçı bir oluşumun desteklendiği bir albümde çayır çimen hissiyatı, dağ havası veren bir atmosfer de anlamsız olurdu. O yüzden “Blood in Our Wells”in Ukrayna’nın dağından bayırından ziyade Ukraynalıların damarlarında dolaşan kana odaklanmasını bu albümdeki müzikal yönelimin başlıca sebebi olarak görebilir ve nelerden bahsettiği, kimleri savunduğu, hangi ideolojiyi öne çıkardığı fark etmeksizin burada müzikal anlamda sunulan kudretin tadını çıkarabiliriz.

Not: 9/10

***

***

Pagan Angel (Bayramali Mammadov)

Ben Nazi’yim, sen Nazi’sin, biz Nazi’yiz.

Drudkh, büyük çoğunluğun gözünde ilk 7 albümüyle, benim gözümde tüm albümleriyle eşsiz bir oluşum. Black metalin atmosferik ve pastoral olarak ele alınması pek tabii yeni bir şey olmasa da, Drudkh’un ellerinde olduğundan bir kaç kat daha muhteşem hale geldiği de tartışılmaz.

“Forgotten Legends”,”Autumn Aurora” ve “The Swan Road”la zaten kendini ispatlamış olan Drudkh 4. albümüyle insanları fikir karmaşasına sürüklediği bir gerçek. Buna sebepse albümün Stepan Bandera gibi tartışmalı bir şahsa adanmış

olması ve bu yüzden gruba Nazi damgasını yapıştırılması. Stepan Bandera tanımayanlar için İkinci Dünya Savaşı döneminde Nazilerle Özgür Ukrayna devletinin kurulması için iş birliği yapmış, albümün son şarkısının da adı olan Ukrainian Insurgent Army – Ukrayna İsyancı Ordusunun kurucusu olan aşırı sağcı-Ukrayna milliyetçisi biri. Bandera Ukrayna’da bir çok kesim tarafından halk kahramanı olarak görülen, Rus yanlılar için ise hain olarak kabul edilen bir şahıs.

Lakin dönemin siyası şartları, Stalin’in tüm Sovyet halklarına olan baskısı, halkların en önemli kesimi olan aydınları – şair, müzisyen, edebiyatçı, bilim adamları, yazar, muhalif ve hatta muhalif olmayan milyonları öldürtmesi, içinde dedelerimin de bulunduğu milyonlarca insanı yurtlarından göçe zorlaması, Sovyet/Sovhoz karşıtı isyanların mümkün olan en kanlı yollarla bastırılması Ukrayna’da milyonlarca insanı saçma kalkınma planları yüzünden yamyamlığa kadar uzanan ve en iyi tahminle 3-5 milyon insanın ölümüne sebep olmasını göz önüne aldığımızda, neredeyse tüm Sovyet halklarının Nazi Almanyası’nın saflarında Sovyetlere karşı savaşmış olmasının ve hatta bir çoğunun kendi lejyonlarının olmasının sebebinin Nazi sempatizanlığı değil de halklarının kurtuluşu için bir çaba olduğu açıkça göze çarpıyor, ne kadar beyhude olsa da.

Tarih bilgisinden ve sadece 1 nesil öncesi Sovyet doğumlulardan ibaret biri olarak albümde atfedildiği şahsa dair herhangi bir şey görülmüyor. Albümün introsu ve outrosu 2003 yapımı “Mamay” filminden alınmış. Ortalama uzunluğu 10 dakikadan fazla olan 4 şarkı ise albümün omurgası. Şarkılar benzerlik olarak folklorik ezgilerle başlayıp sonradan elektrikli gitara geçiyor. Diğer Drudkh albümleri gibi bu albüm de büyük kısmı enstrümantal olan, hem klasik metal enstrümanları hem de yerel aletlerle zengin müzikal altyapı sunan, bazen yüksek, bazen ise orta tempoyla ilerleyen, bazen Caмiтнiсть’deki gibi damardan keder veren, bazen de Вiчнiсть’deki gibi daha oynak ve neşeli melodilerle sürükleyen yapıya sahip. Bir Drudkh alametifarikası olarak sözlerini Ukraynalı şairlerden alan grup, bu albümde Taras Shevchenko, Lina Kostenko, Yuriy Klen ve Oleksanrd Olesin şiirlerinden faydalanmış. Akustik bölümler şarkı içlerinde nefes alan kısımlar yaratmış, Black Metalde az rastlanır cinsten olan enfes sololar şarkıların işitsel zevkini kat-kat artırma görevini fazlasıyla ifade etmiş.

“Autumn Aurora” kritiğini sonunda yazıldığı gibi bu albüm de orijinal kapağı olan “Last Journey”nin soğukluğunu, ölümü, acıları hissettiren, her şarkısı, her cümlesi ile daha da güçlenen bir yapıda olan, zannımca grubun en iyi albümü.

Not: 10/10