Yaşı geçtik adamlarca yapıldığını hissettiren müziğiyle ortamlara gerginlik ve gizem salan Norveçli grup SARKE’yle birlikteyiz bugün. SARKE, davul ve basta gruba adını veren Hasan Ali Sarke, vokalde DARKTHRONE efsanesi Nocturno Culto ve SATYRICON, KHOLD, SPIRAL ARCHITECT, ENSLAVED gibi önemli gruplarda çalan veya bunlara sahnede eşlik eden isimlerden oluşuyor.

Yaptıkları müziğe bakınca esasında bir yandan öyle şaşırtıcı, daha önce duymadığımız bir şey yok ancak bir şekilde SARKE’ye özgü o esrarengiz, tekinsiz atmosferi yaratmalarını sağlayan belirgin bir karaktere de sahipler. Metal-Archives’da grubun türü için black/thrash metal yazıyor olsa da ben SARKE’nin atmosferik tarafının daha yoğun olduğunu ve bildiğimiz anlamda black metalden sadece bu açıdan faydalandıklarını düşünüyorum. Bir kere Nocturno Culto’nun dediği her şey anlaşılıyor ve ölye black metal vokallerinden falan eser yok. E black metali black metal yapan buzul akorlar, zehirli arpejler falan da yok. O zaman görüyoruz ki adamlar türün karanlığından ve atmosferinden yararlanıyorlar.

Diğer yandan thrash metal namına da bir şey yok. Önceki albümlerde temponun arttığı anlarda thrash metal karakterine yaklaşan anlar oluyordu, ancak “Endo Feight”te grup bir önceki “Allsighr”e kıyasla daha da orta tempolu, daha da atmosferik, daha da nostaljik sulara yelken açmış. Bunu yaparken, “Lost”ta karşımıza çıkan türde gotik işlere de bulaşmadan edememiş. Bu şarkı özelinde SARKE’nin çok daha minimal, bağırış çağırıştan uzak bir tarafa kaydığını görüyoruz. Şahsen en sevdiği SARKE albümü “Gastwerso” olan biri olarak “Endo Feight”te o albümdekine benzer bir dinamizm bulduğumu söyleyemem, ancak bu sefer de o nostaljik taraf çok ön plana çıkmış. O açıdan bakınca “Endo Feight” SARKE’nin bugüne kadarki en minimal, kırılgan ve “hisli” albümü ve albümün yarısındaki “Old Town Sinner”a gelene kadar tempo açısından hiç yükselmiyoruz.

Buna rağmen SARKE albümü yine tamamen kendine ait ve başkasına benzemez kılmayı başarıyor. Adamlar yetmişlerin progresif rock atmosferinden, seksenlerin heavy metalinden ve doksanların black metal gerginliğinden beslenerek, esrarengiz klavyeler ve tekinsiz vokaller katarak SARKE olmayı her türlü beceriyorlar. Olayın black metal tarafını iyice göze sokan “In Total Allegiance” ve kapanışı yapan doom karakterli “Macabre Embrace”i de hesaba katınca, albümde farklı türlerden beslenen epey bir şarkı var. Tek maruzatım, şarkılar arasındaki dinamizmin, farklı tempo ve sivriliklerdeki şarkıların albüme daha dengeli yansıtılabileceğini düşünüyor olmam.

“Endo Feight” SARKE’nin yer yer farklı sulara da girdiği, eşsiz atmosferini yansıtmayı başardığı, yazıda da bahsettiğim gibi dinamizm noktasında biraz hantal kalsa da keyifli bir iş çıkardığı bir albüm. “Gastwerso”daki olağanüstü “Mausoleum” gibi duyar duymaz akıllara kazınan bir hit içermemesini ve şarkı listesinin tempolar noktasındaki ufak çaplı dengesizliğini fazla kafaya takmazsanız, bu kıdemli adamların elinden çıkan esrarengiz tekinsizlikten epey bir keyif alabilirsiniz.