2001 yılında çıkardıkları “In Search of Truth” albümüyle tanıyıp sevdiğim, 2004’te çıkardıkları “The Inner Circle” albümünü gidip satın aldığım, tarzlarını daha kolay dinlenir bir yöne çektikleri 2006 çıkışlı “Monday Morning Apocalypse”i de sevip aldığım ve epey bir dinlediğim EVERGREY, bana kalırsa gereken değeri görmeyen, çok karakteristik sound’a sahip nevi şahsına münhasır bir grup.

Tom Englund’un başka kimseye benzemeyen vokalleri üzerinden ilerleyen bu İsveçli arkadaşlar, “clean vokal + sert gitar” formülünün ekmeğini yiyen, duygusal slow şarkıların yanı sıra gayet gaz, groovy, sert şarkılar yapmaktan da geri kalmayan bir topluluk. Başlarda progresif metal olarak anılmalarına rağmen esasında öyle progresif denecek bir tarafları olduğunu söylemek zor, ancak dümdüz bir power metal de yapmadıkları için progresif/power metal ifadesi kendileri için yerinde olacaktır. Tabii bu power metal ifadesinin power metal denince akla gelen şeylerin %90’ıyla pek de alakası yok.

Bu yüzden de EVERGREY metal dünyasında enteresan bir konumda duruyor diye düşünüyorum. Müzikleri her anlamda alışıldık tarzda olmasına rağmen bir şekilde özgün ve başkasına benzemez olmayı başarıyorlar. Misal Metal-Archives profillerinde en çok benzedikleri üç grup KAMELOT, SYMPHONY X ve DREAM THEATER olarak yazılmış. Belli bir açıdan bakarsanız evet, en azından ilk ikisine benzeyen birtakım özellikleri var. Ne var ki bunlar tekil unsurlar şeklinde karşımıza çıkıyor. Kısmen vokaller, görkemli nakaratlar gibi. Ancak olayın bütününe baktığımızda 23 yıllık EVERGREY dinleyiciliğim içerisinde bugüne dek bir kez olsun “EVERGREY KAMELOT’a benziyor”, “EVERGREY’in SYMPHONY X’le epey ortak noktası var” gibi bir şey aklıma gelmedi.

EVERGREY, çok başarılı nakaratlar yazan, akılda kalıcı rifler eşliğinde kendi çapında metal hitleri yaratan bir grup. Daima belli bir kalitenin üstünde albümler yapıyorlar ve her albümlerinde çok akılda kalıcı pek çok şarkı sunmayı başarıyorlar. Bunun yanı sıra istikrarlılar, üretkenler ve bunca yıldır aksamadan yollarına devam ediyorlar.

“Theory of Emptiness”a bakınca, uzun zaman sonra dinlediğim en iyi EVERGREY albümünü görüyorum. İyi şarkılar, çok iyi şarkılar var ve başından sonuna dek en az 30 kere dinlemiş olmama rağmen hâlâ kapatasım gelmiyor. Englund ve arkadaşları nasıl beste yapılacağını çok iyi biliyorlar ve müziklerindeki sertlik ve duygu unsurlarını kusursuza yakın dengeleyerek gayet akıcı bir albüme imza atıyorlar.

Benim için olayın en güzel tarafı ise bu akılda kalıcı nakaratları olayı sulandırmadan yapmayı başarıyor olmaları. “Misfortune”, “Our Heart” ve “One Way Through Silence”taki gibi nakaratlar başkasının elinde ucuzlayabilecekken EVERGREY ustalığını konuşturarak bu şarkıları dinleyicinin içine işletmeyi başarıyor.

“Theories of Emptiness”a dair diğer değerli şey de grubun albümde bir atmosfer yaratmayı başarması. Albüm adında geçen “boşluk” kavramını bir şekilde çalışmanın geneline yansıtabilmiş olmaları olayın değerini artırıyor. Genel itibarıyla sert bir albüm olan “Theories of Emptiness”ı dinleyip son şarkıya geldiğimizde karşımıza çıkan kapanış şarkısı ise, o ana dek duyduklarımızın üstüne dinleyiciyi gerçekten de boşluğa düşüren sözleriyle -ki bir çocuğun/genç kızın konuşmasından oluşuyor- bence epey sağlam bir son vuruş yapıp çekiliyor. Neden bilmem, sadece piyano, konuşma ve bazı ses efektlerinden oluşan bu kapanış şarkısından fazlasıyla etkilendim, o yüzden de yazıyı şarkının sözlerinin tercümesini yaparak noktalayacağım.

Boşluğun harika bir huzur ve mutluluk kaynağı olduğunu fark ettim
Nereye bakarsan bak her yöne uzanan sonsuzlukla aranda hiçbir şey yok
Sahip olduğum tek şey, bomboş olduğum işte bu an
Geçmişe dair tüm yargılardan, kararlardan soyutlanmış hâldeyim
Hepsi geçti gitti, hepsi bitti…
Boşluk
Beni rahatsız edebilecek hiçbir şey yok
Karşıma çıkabilecek hiçbir engel yok
Hiçbir sorumluluk yok, sorun çıkarabilecek hiçbir şey yok
Burada daima güvende, emniyette ve mutluydun aslında
Ancak bir şekilde, zevk ve anlam arayışımız sırasında
Bize mutluluk veren bu yeri farkında olmadan kaybediyoruz
Boşluğun özgürlüğü içinde başka hiçbir şey olmamasından korkma
Hiçbir şey olmadığında
O an özgürsün aslında