Zamanında iyi şeyler yapmış, hatırı sayılır bir kitle yaratmış grupların bir sebepten dağılmalarının ardından, uzun zaman sonra tekrar ortamlara çıkması anlaşılır bir durum. Sonuçta yıllar önce bıraktığınız sırada belli bir kitle oluşturmuşsunuz ve geri döndüğünüzde de sizi bekleyen belli bir dinleyici kitlesini hazır şekilde buluyorsunuz. Gayet olası.

Bir de çok da büyük bir kitlesi olmayan, albümleriyle olay yaratmamış grupların uzun yıllar sonra geri dönmesi var. Belli bir şeyler yapmışsınız, adınızı belli oranda duyulmuş, sonra ortalıktan kaybolmuşsunuz ve uzun yıllar sonra geri dönme motivasyonu buluyorsunuz.

Bunun üç gerekçesi olabilir.

Bunlardan ilki, piyasada herkese yetecek kadar para vardır ve metal yaparak illaki her türlü para kazanma fırsatı yakalayacaksınızdır. Böyle bir durum olmadığı aşikâr.

İkinci gerekçe, bu müziğe, konserler vermeye bayılıyorsunuzdur ve faal olduğunuz dönemde çok büyük ses getirmemiş olsanız bile sadece albüm çıkarıp turlamanın keyfiyle bile yetinip mutlu olabilecek durumdasınızdır. Bu herkes için geçerli bir motivasyon olabilir. Eğer durum böyleyse, ne mutlu size.

Üçüncü ve muhtemelen en geçerli gerekçe ise grubun durakladığı dönemde yazdığınız müziğe çok güveniyor ve bunu insanlarla paylaşmak istiyorsunuzdur. Elinizde öyle güçlü şarkılar vardır ki 14 yıllık dev bir aranın ardından tekrardan işe koyulma motivasyonunu buluyorsunuzdur.

2004-2010 arasındaki 7 yıllık sürece 4 albüm sığdıran DÅÅTH, sessizliğe gömüldüğü bunca yılın ardından “The Deceivers”la ortamlara geri döndü. Bunu yaparken de kadrosunu SEPTICFLESH’ten Krimh ve eski OBSCURA/OBSIDIOUS gitaristi Rafael Trujillo ile güçlendirdi. Öncelikle bu elemanların DÅÅTH’a çok şey kattığını ilk andan söyleyebiliriz. Krimh’in davulları ve özellikle de davul miksinin önceki albümlerdeki kadar yapay olmaması sayesinde “The Deceivers” belli ölçüde organik bir karakter kazanmış, canlanmış. Diğer yandan zaten acayip bir lead gitarist olan Trujillo’nun soloları da albüme epey artı değer katmış.

İbranicede “bilgi, sahip olunan fikir” gibi anlamlara gelen “דעה” kelimesinden türetilen DÅÅTH’ın bu albümde yaptığı ve önceki albümlerden daha iyi yaparak bence bugüne kadarki en iyi albümüne imza atmasını sağlayan şey, önceki işlerindeki mekanik, endüstriyel yapıyı çok daha nefes alan bir beste kimliği ve daha da önemlisi prodüksiyonu ile değiştirmiş olması. Bu açıdan bakınca DÅÅTH’ın artık daha iyi olmasını ve geri dönüşünün anlam kazanmasını sağlayan başlıca şey gerçekten de prodüksiyon.

Bunu cebe attığımızda bakmamız gereken yer olan şarkılarda da grubun önceye göre daha akıllıca hareket ettiğini görüyoruz. Klavyeyle destekleyerek yer yer senfonik bir kimlik kazandırdıkları şarkılar, içlerinde dinleyiciyi gazlayacak epey an barındırıyorlar. Ne var ki DÅÅTH “The Deceivers”ı sadece et kafalı bir gaz bulutuna dönüştürmek üzere yola çıkmamış. Groove’un çok iyi verildiği albüm, 7 telli gitardan dökülen akılda kalıcı riflerle de etkileyiciliğini artırmış. Her şarkının müthiş olduğunu, “The Deceivers”ın uzun yıllar konuşulacağını falan söylemiyorum, zira DÅÅTH öyle bir müzik yapmıyor. Doğası itibarıyla biraz fazla anlık, “kullan at” demesem de bir müddet gaza getirip sonrasında etkisini kaybedebilecek bir müzik yapıyorlar; bu nedenle “The Deceivers”ın yıl sonu listelerine kadar bile ömrü olacağından şüpheliyim. Ama yine de bu anlık gaz olayını iyi yapıyorlar. Prodüksiyon güçlü, sağlam rifler ve iyi müzisyenlikler var, bu sayede albümden gayet keyif alabilir ve bu keyfi kişiden kişiye değişecek sürelerle uzatabilirsiniz.

Buradan önemli olan DÅÅTH’ın boş bir geri dönüşe imza atmamış ve bence açık şekilde en iyi albümünü çıkarmış olması. Uzun ömürlülük, akılda kalıcılık konusu dediğim gibi kişiden kişiye değişecektir ama adamlar yıllar sonra gelen bu geri dönüşü ve bu dönüş için girilmesi gereken tüm zahmetleri anlamlı kılacak, eli yüzü düzgün bir albüme imza atmayı başarmışlar. Albüm çıkmadan önce en çok prodüksiyondan çekiniyordum, ancak en çok gülümsettikleri konu da o oldu. “The Deceivers” her unsuruyla müthiş bir albüm değil, ancak beste anlamındaki bazı parlak fikirleri ve müzisyenlik başta olmak üzere bazı müthiş ayrıntılar da barındıran bir albüm.