“Rusted Angel” yazısında yeterince bahsettiğim için DARKANE’in ne kadar müthiş ve bir o kadar da underrrated bir grup olduğundan tekrar bahsetmeye gerek yok. DARKANE çok başkadır, çok özel bir dolu özelliği vardır ve harbiden de hak ettiği değerin onda birini görmeyen bir gruptur.

“Expanding Senses”, çoğu kişi tarafından DARKANE’in en iyi albümü olarak gösterilen gerçek bir olgunluk eseridir. 1999’da çıkan “Rusted Angel” ve hemen 2 yıl sonrasında piyasaya sürülen “Insanity”nin ardından 2002 yılında ortamlara düşen “Expanding Senses”, DARKANE’in beste konusunda nasıl olgunlaştığını gösteren bir albüm olarak parlar. IN FLAMES’in “Reroute to Remain”i çıkarıp hayranlarının büyük kısmını yasa boğduğu, SOILWORK’ün “Natural Born Chaos”la müthiş bir işe imza attığı, DARK TRANQUILLITY’nin tekrardan dişini gösterdiği “Damage Done”la adeta IN FLAMES’e nazire yaptığı 2002 yılında, DARKANE de “Expanding Senses”la şenliğe katılmış ve tüm kariyerinde olduğu gibi tüm bu grupları arka sıralardan izlemek durumunda kalmıştı.

Bu gerçekten de enteresan bir durum. Bir kere -bence- tüm melodik death metal tarihinin en iyi, İsveç metal sahnesinin de en iyi birkaç davulcusundan birini barındırıyorlar. Peter Wildoer hem bu melodik death/thrash metal kırmasını çalacak beceriye hem de DREAM THEATER seçmelerine katılacak kadar çok yönlü ve üst düzey bir davulcu. Diğer yandan -yine bence- metal dünyasının gizli kalmış cevherlerinden biri olan bir gitariste, Christofer Malmstörm’e sahipler. Grubun müziğinin büyük kısmını da yazan Malmström, hayatımda duyduğum en akılda kalıcı sololardan bazılarını yazan; özellikle solo yazımı konusunda acayip ilham alabileceğiniz bir insan. “Innocence Gone”ın 2.46’da giren solosunu dinleyin; kısa sürede ne çok şey başardığını -özellikle de gitar çalıyorsanız- görebilirsiniz. Aynı şekilde, az sonra daha detaylı bahsedeceğim “Chaos vs Order”ın 3.33’te giren nefis solosuna bakın… Harbiden çok karakteristik nota tercihleri var.

Şarkılara baktığımızda önceki iki albümdeki thrash metal yırtıcılığının bir tık kırıldığını ve daha groovy bir rif yazımının olaya dâhil olduğunu görüyoruz. DARKANE böylesine bir müziğe yazılabilecek en iyi nakaratları yazdığı için şarkılarını akılda kalıcı yapma konusunda zaten hiçbir zaman sıkıntı yaşamamış bir grup ve “Expanding Senses” de bu konuda DARKANE’in belki de en ön plandaki işi konumunda.

Grubun vokalist değişikliğine gittiği “Expanding Senses”la ilgili vurgulamak istediğim bir nokta da albümün genelindeki üst düzey beste karakterini belki de en iyi yansıtan şarkı olmasından mütevellit, aşağıda klibini de izleyebileceğiniz “Chaos vs Order”. Önceki vokalist ile yeni vokalistin düet yaptığı bu şarkı gerçekten de “basit yapılı ama etkili ve akılda kalıcı melodik death/thrash metal şarkısı nasıl yazılır?” sorusunun cevabı gibi bir şey. Girişi, katmanların eklenmesi, groove’unu bulması, akılda kalıcı nakaratı, gitar riflerine yedirilmiş müthiş seksi melodiler, enfes bir solo ve sonra da yine gayet karizmatik bir kapanışla, bence beste yapan arkadaşlar için harita olarak kullanılabilecek kadar iyi bir şarkı. Bence gitarınızın akordunu değiştirin, çalmayı öğrenin, gaza gele gele çalın. Solosu da çok lezzetli ve bir o kadar da kolay.

Albümle ilgili eleştirebileceğim tek konu “Expanding Senses”ın bence boğuk bir prodüksiyonunun olması. Albümün CD’sini Viyana’da gezerken almış, çimlere uzanıp ağaç gölgesinde dinlemiştim ve ilk andan itibaren bir boğukluk olduğunu düşünmüştüm. Bence davul miksi biraz geride kalıyor ve gitarların daha iyi vurgulanabilecek bazı ince işçilikleri yeterince parlayamıyor. Ama bugüne bugün DARKTHRONE falan dinleyen insanlarız; prodüksiyon konusu hakikaten de çok öznel bir konu. Ben büyük bir DARKANE hayranı olarak ve “The Sinister Supremacy”yi falan bilen biri olarak, böyle düşünüyorum.

Pasifagresif gibi bir sitede bile çok kısıtlı dinleyicisi olduğunu biliyor olmama rağmen, açıkçası başta kendim, sonra da DARKANE seven bir avuç insan (Uğur naber?) için yazdığım bu incelemenin sonuna gelirken, sitede yazılmamış son DARKANE albümü “Insanity”yi de bir ara yazarım diyerek huzurlarınızdan ayrılıyorum.

Bence gitar çalanlarınız “Chaos vs Order”ın 3.33’teki lezzetli solosuna, davul çalanlarınız da “Innocence Gone”ın 4.13’te başlayıp şarkının sonuna dek devam eden ve dinlettiğim davulculara bile “oha naaptı lan orda?” dedirten davullarına baksın.

Bakın ulan. Sevin şu grubu.