1999 yılında üniversiteye başladığımda hayattaki tek amacım çok iyi gitar çalmak ve dünyadaki bütün metal gruplarını dinlemekti. Okula gitmiyor, derslere girmiyor, sınavlara bile canım isterse iştirak ediyordum. Evde oturup yeni çıkan bir albümdeki gitarları baştan sona çıkarmak çok daha tatmin edici, mutluluk verici, hatta neredeyse mantıklı geliyordu.

Esasında bu yaptığım dünyanın en mantıksız, en yanlış hareketiydi ve bu yanlışımın bedelini okulu bir sene uzatarak ödeyecektim. Ama olsundu. Metal, gitar, bunlar harika şeylerdi. O gün de pişmanlık duymuyordum, bugün de duymuyorum. Her ne yapmışsam, iyi ki yapmışım.

Tabii tüm bunlar aileden uzakta okuyunca olabiliyordu. Onların okula ne ölçüde gittiğimden haberleri yoktu. Hafta sonları, sanki hafta içi çok çalışıp yorulmuşum gibi İstanbul’a gidiyor, ailemi görüyor ve Kazaa, Napster, e-Mule gibi mecralardan adını duyduğum her grubun albümünü indirip CD’lere çekip okuduğum şehrin, yani Bursa’nın yolunu tutuyordum.

O kadar çok grup vardı ki bir yerden sonra bunları eleyecek zaman dahi bulamıyor, Bursa’ya gidince bakarım diye ne görürsem CD’ye yazıyordum. Bu gruplardan biri de melodik death metal yapan birtakım gruplarla birlikte adı geçen DARKANE adlı gruptu. IN FLAMES’in, DARK TRANQUILLITY’nin, AT THE GATES’in, SOILWORK’ün, ARCH ENEMY’nin 2000-2001’e kadar çıkan kısmının kitabını yazmıştım ve şimdi de CALLENISH CIRCLE, EUCHARIST, THE FORSAKEN, AUTUMN LEAVES, GARDENIAN, GATES OF ISHTAR, EDGE OF SANITY, THE DUSKFALL, CARNAL FORGE, A CANOROUS QUINTET, TERROR 2000, EBONY TEARS gibi keşfedilmeyi bekleyen bir dolu grup arasında DARKANE diye bir grup vardı.

DARKANE’i bilenler, bu keşif sürecinin çok da uzun olmadığını söylediğimde şaşırmayacaklardır. DARKANE daha ilk albümünden öylesine karakteristik, üstün bir müzik sunuyor; diğer herkesten farklı olaylara imza atıp kalabalıktan öylesine güzel sıyrılıyordu ki, tüm bu yeni keşifler arasından özel ilgi gösterilmesi gerektiğini hissettiren birkaç isimden biri olup çıkıveriyordu.

DARKANE melodik death metal ile thrash metali bir araya getiriyor ve adı geçen tüm bu gruplardan çok daha üstün bir müzisyenlik ortaya koyuyordu. Christopher Malmström’ün aşırı özgün lead gitar tarzı, aşırı akılda kalıcı soloları ve DARKANE şarkılarının pek çoğunu hit düzeyine getiren rifleriyle grup ciddi anlamda farkını belli ediyordu. Melodik death metal tarihinin en iyi iki davulcusundan biri olarak gördüğüm yüce insan Peter Wildöer’in daha ilk albümdeki cüretkâr ve maceraperest tarzı, üstüne de vokal konusunda diğer pek çok grubun tekdüzeliğinin üstüne çıkmayı başaran Lawrance Mackrory vokalleriyle DARKANE cidden ışıl ışıl parlıyordu.

“Rusted Angel” tüm bu durumlardan ötürü ömrümde dinlediğim en etkileyici ilk albümlerden biridir. Çok iddialı başlar, şarkıdan şarkıya DARKANE’in farklı tarzını ortaya koyar, son derece akılda kalıcıdır ve melodik taraflarının yanında hiç affetmeyen de bir yapıya sahiptir. Bir “July 1999”ın, bir “Convicted”ın girişlerine bakarsanız bunu görebilirsiniz. Diğer yandan thrash metal ve melodik death metal ikilisi düşünüldüğünde akla gelecek ilk bileşimden çok daha sofistike, olaylı ve fikir doludur. Progresif tarafları bariz şekilde görülür, yukarıda bahsettiğim üstün müzisyenlik tarafından müthiş yararlanır.

Tüm bunlardan dolayı da “Rusted Angel” mükemmel bir ilk albümdür. DARKANE’in eşi benzeri olmayan bir grup olmasını sağlayan ilk adımdır. “Oha acaba ne geliyor?” dedirten “Intro”yu saymazsak “Convicted” ile efsane bir başlangıç yapar, bu kadar yırtıcı bir şarkının bu kadar iyi bir nakaratla sunulabilmiş olmasına şaşırtır ve onlarca dakika boyunca harika şeylere imza attıktan sonra kapanışı da yine son derece zekice yazılmış “Frenetic Visions”la yapar. DARKANE dinleyicileri türün ön plandaki pek çok grubunun dinleyicilerine kıyasla az olduğundan “Rusted Angel” da hak ettiği değerin çok altında değer görmüştür. Esasında övülüp duran pek çok albümden tartışılmayacak kadar iyi bir albümdür, ancak geçen çeyrek asırlık süreye rağmen bu incelemenin altına gelecek yorumların azlığından, neden bahsettiğim görülecektir diye tahmin ediyorum. Hatta tahmin etmeyi geçtim, öyle olacağını biliyorum.

Yine bu güzelliği bilen, takdir eden insanlar olduğunu bilmek mutluluk verici. DARKANE istikrarsız kariyerine rağmen kimseye benzemeyen, ciddi anlamda çok yetenekli bir grup ve “Rusted Angel” da kendi tarzında çıkmış ve çıkacak en iyi albümlerden biri. Sadece kapanıştaki “Frenetic Visions”ı dinlediğinizde, riflerinden nakaratına, melodilerinden sololarına her şeyin ne kadar akılda kalıcı olduğunu fark ettiğinizde, muhtemelen siz de albümü neden bu kadar övdüğümü ve “Rusted Angel”ın genel anlamda pek çokları için gizli kalmış bir cevher oluşunun ne kadar utanç verici bir durum olduğunu anlayacaksınız.