Aslında yazıya böyle bir başlık atınca inceleme metni olarak sadece “Evet.” yazıp 10 üstünden 4 veya 5’i yapıştırabilirdim, ama elbette ki neden böyle düşündüğümü açıklamam gerekiyor.

VLTIMAS’ın ilk albümü “Something Wicked Marches In”, bu değerli adamların tecrübe ve yeteneklerini yansıtmayı başardıkları, belki de sürpriz denebilecek düzeyde etkileyici bir albümdü. David Vincent neden David Vincent olduğunu gösteriyor, Mounier ustalığını konuşturuyor, Blasphemer ortamların en iyi black/death metal rifi yazan adamlarından biri olduğunu bir kez daha kanıtlıyordu.

Aslında bu albüm çıkmadan önce yayınlanan single’lar büyük aranda başarılıydı ve albüme dair herhangi bir tehlike çanı çaldırmıyorlardı. O yüzden ben de albüm çıkar çıkmaz sıfır endişeyle ve sadece heyecan ve merakla “Epic”i başlattım. Şarkılar ilerledikçe ortaya çıkan bir numaralı şey “Epic”in “Something Wicked Marches In” kadar çarpıcı bir albüm olmadığıydı.

Olabilir, gruplar illaki her yeni albümlerinde bir öncekini geçemeyebilirler. Ne var ki olay sadece bunun sınırlı kalmıyordu. “Epic”te bildiğin vasat şarkılar da vardı ve single’ların yanına eklenen birkaç iyi şarkıyı çıkarınca, albümün geneli asla tatmin edici değildi.

Albümü üç kez dinledikten sonra sitedeki albüm haberinin altına “Bilemedim” yazdım, ama aslında bal gibi de biliyordum. Bu albüm olmamıştı ve bu durum üç dinlemede anlaşılacak kadar barizdi. Sonrasında bir kez daha, bazı şarkıları atlamak zorunda kalarak dinledim ama ı-ıh. Olmadı. Bu kez yapamamışlardı. Kafamdan 6 verilir mi yoksa anca 5 mi diye düşünmeye başladım.

Sonra bende mi bir gariplik var diye internetteki yorumlara baktım. BANGERTV albüme 6/10, AMG ise 4/10 vermiş ve hayal kırıklığı olduğunu yazmıştı. Maalesef haklılardı.

Gelelim “Epic”in neden sıkıcı ve ortalama bir albüm olduğuna.

Esasında Blasphemer yine aralara taş gibi rifler döşemeyi ihmal etmemiş. Özellikle black metal akorlarından beslenen yırtıcı rif yazımı hakikaten çok iyi ve albümün daha da aşağılara gitmemesini sağlayan başlıca unsur. Ancak ne kadar iyi rifler yazsa da özellikle David Vincent’in “sert heavy metal” denebilecek, yer yer clean vokalli bağırışlara kaçan vokalinin altında ancak bir yere kadar öne çıkabiliyorlar. Sert heavy metal vokalinde kötü bir şey yok, ama VLTIMAS’a ne kadar yakıştığı epey kallavi bir soru işareti.

Bestelere baktığımda, mesela “Mephisto Manifesto” gibi bir şarkıyı nasıl bir düşünceyle albüme koyduklarını anlamakta güçlük çekiyorum. Kesinlikle çok sıkıcı bir şarkı. Hele ki şarkı adını 1638 kere tekrarlarken acaba “aga bu baya sıkıcı oldu” diyen bir kişi bile çıkmadı mı acaba? Sadece o sikik şarkı da değil. Bazı şarkılarda uzun uzun dümdüz tremolo devam eden, akılda kalıcı veya karakteristik bir şey ortaya koyamayan, açıkçası Blasphemer’a yakıştıramadığım türde rifler var. Vokallerin durumu da eklenince elle tutulur şeylerin sayısı giderek azalıyor. “The Satanist” öncesi BEHEMOTH’vari başlayan ve enteresan yerlere gidebilecekmiş izlenimi veren “Nature’s Fangs” bile son 30 saniyesindeki komik bas vokallerle insanı kendinden soğutuyor. BEHEMOTH demişken, albüm kapağının bir BEHEMOTH tişörtü olduğunu da belirtmeden geçmeyeyim. Üstündeki logoyu değiştirip tişörte basın, alın size BEHEMOTH tişörtü.

Kısacası “Epic” net bir hayal kırıklığı. Albümün adını “Epic (Fail)” yapmayı gerektirecek kadar büyük bir rezillik değil, ama cidden ağızlarda çok kekremsi bir tat bırakan, abuk subuk fikirler içeren vasat oğlu vasat bir albüm. Keşke 4-5 şarkılık bir EP olarak çıksaydı, canımızı bu kadar sıkmasaydı.

Son olarak BEHEMOTH’un götüme benzeyen “Bartzabel” rezilliğinden ve bu “Mephisto Manifesto” skandalından sonra bir black/death metal grubundan daha yavaş tempolu bol tekrarlı şarkı duyarsam Pasifagresif’in ana sayfasında manşette duran kritik ile sağdaki haberler arasındaki boş kısma kusacağım harbiden.