Metal dünyasında kendi kurallarını koyabilecek kadar özgün ve açık fikirli olma şansına sahip az sayıda grup var. Yeni, özgün, denenmemiş bir şeyler yapabiliyor olmaktan bahsetmiyorum. Yaptığı müzik içerisinde genel kitleye, hatta o türde müzik yapan müzisyenlere mantıklı gelmeyebilecek şeyleri rahatça kullanabilen ve ortaya her tür zinciri kırmış bir şeyler koyabilen topluluklardan bahsediyorum.

ABIGOR tartışmasız şekilde bu tür gruplardan biri. Her albümleri başka bir macera, bir manifesto, bir meydan okuma. Vokallerinden melodi tercihlerine, şarkılardaki türlü türlü fikirden prodüksiyon noktasındaki birtakım kararlarına kadar ABIGOR’a dair net olan tek bir şey varsa o da grubun kalıplarla işinin olmadığı.

30 yılı aşan kariyerinde “Supreme Immortal Art”, “Nachthymnen (From the Twilight Kingdom)”, “Opus IV” gibi muazzam işler yapan, “Leytmotif Luzifer” gibi ruh hastası bir albüm yaptıktan sonra “Höllenzwang (Chronicles of Perdition)” ile dinleyicilerini ikiye bölen, ardından da yine bir gövde gösterisine giriştiği “Totschläger (A Saintslayer’s Songbook)”u çıkaran Avusturyalı grup, şimdi de “Taphonomia Aeternitatis – Gesänge im Leichenlicht der Welt” ile black metal dinleyicilerini dehşete düşürmeyi başarıyor.

T.T.’nin sapkın vizyonu ve alışık olunmadık sanat anlayışı üzerinden ilerleyen ABIGOR, “Taphonomia Aeternitatis – Gesänge im Leichenlicht der Welt”i baştan sona dikkat çekici fikirlerle doldurmuş durumda. Şarkılar giriş, gelişme, sonuç gibi statik bir şablonu izlemek yerine kendi içlerinde rahat duramıyormuşçasına sürekli farklı yollara sapıyorlar. Ne var ki bu fikir bolluğu içerisinde ABIGOR gerekli anları vurgulayıp öne çıkarmaktan da geri durmuyor. Mesela “Soldaten Satans”ın 9.30’da başlayan mükemmel melodinin gerekli atmosferi yaratmasına ve dinleyiciyi ele geçirmesine izin verilmesi gibi deneyim kokan olaylar var. Adamlar belirli fikirleri ne sündürüyor ne de gereğinden az sunuyorlar, bu sayede her fikir değerini artırma fırsatı buluyor.

Farklı vokal kullanımı ve müziğin genel karakteri olarak “Taphonomia Aeternitatis – Gesänge im Leichenlicht der Welt”i dinlerken aklıma MAYHEM’den son dönem DEATHSPELL OMEGA’ya kadar uzanan bir black metal skalası geldi. Aslında ABIGOR’un çeşitli fikirlerini en yakın bulduğum grup EMPEROR. Özellikle standartların dışındaki bazı akorlar ve melodi yazımı noktasında ABIGOR’un “Anthems to the Welkin at Dusk” ve “IX Equilibrium” kafasına yakın olduğu kanısındayım. Önemli olan, referans verdiğim bu grupların ABIGOR çılgınlığı içinde eriyip kaynaşıyor oluşu.

T.T.’nin vizyonundan bahsetmiş olsam da albümün bu kadar iyi, inandırıcı ve tehditkâr olmasını sağlayan çok önemli bir unsur da 21 yıl aradan sonra 2020 yılında gruba geri dönen vokalist Silenius. Farklı vokal karakterleriyle albümü alıp daha da yukarılara taşıyan Silenius, yeri geliyor King Diamond’a yeri geliyor Mortuus’a göz kırpıyor ve tam bir gövde gösterisine imza atıyor. “Extermination Angel”da falan yaptıkları normal insanın yapacağı işler değil.

Tüm bu artılar, artıları da geçtim eşsizlikler bir araya gelince ortaya son derece cüretkâr ve hayranlık uyandırıcı bir albüm çıkıyor. ABIGOR dinleyicileri bu diyeceğime “e herhalde” diyecektir ama grubu yakından takip etmeyenler için söyleyeyim, şu albümü dünyada ABIGOR’dan başkası yapamaz. “Napıyosunuz acaba şu an?” dedirtecek bu kadar harekete, sağ gösterip sol vuran bu kadar fikre imza atamaz. Pek çok yıl sonu listesinde yer alacağını düşündüğüm “Taphonomia Aeternitatis – Gesänge im Leichenlicht der Welt”i dinleyin, black metal ta 2024 yılında nasıl eğilip bükülür tanık olun.