En sevdiğim Slovak grup MALOKARPATAN’ın daha geniş bir kitleye ulaşması için yaklaşık 4 yıldır elimden geleni yapan bir kişiyim. Neden en sevdiğim Slovak grup? Çünkü 1) Slovakya’dan zaten az grup çıkıyor ve biraz iyi bir şeyler yapınca çok da zorlanmadan en sevilen olabiliyorsunuz ve 2) MALOKARPATAN birazın çok üstünde iyi şeyler yapıyor.

2020’de çıkardıkları “Krupinské Ohne”nin ilk dört paragrafından gruba dair pek çok bilgiyi alabileceğiniz için o kısımları atlıyorum. Eğer grubun adını ilk kez şu an duyuyorsanız o kısmı okumanızı öneririm.

Önemli olduğu için tekrar hatırlatmak gerekirse, önceki incelemeden aynen alıntılıyorum, “Küçük Karpatlar” anlamına gelen “Malokarpatan” Karpatlar’ın Slovakya tarafında bulunan dağlık bir bölgeyi ifade ediyor ve grup bu doğa referansı ve folk etkili kimliğiyle Slovak kültürünün karanlıklarını, batıl inançlarla dolu korku hikâyelerini gün yüzüne çıkarmayı amaçlıyor.

Peki bu amacına ulaşabiliyor mu? Hem de nasıl ulaşıyor. MALOKARPATAN gerçekten de o “metalle çok da alakası olmayan küçük ülkeden çıkan şaşırtıcı düzeyde özgün grup” olayını tam anlamıyla karşılayan bir oluşum. Müziklerinde black metal, folk metal, heavy metal ve speed metal unsurlarına yer veriyorlar ve kendilerine has havalarıyla çok tatlı bir kimya oluşturuyorlar.

Albümdeki şarkı isimlerine baktığımızda, “Vertumnus Caesar”ın Slovak folkundan ziyade eski zamanlardan birtakım başka temalarla ilgili olduğunu görebiliyoruz. Albüm adı zaten Latince “Sezar Öfkeli” anlamına geliyor. Onun haricinde 1500’lerin başında yaşamış önemli bir şahseiyet olan Judah Loew ben Bezalel ile ilgili “The Maharal and the Golem” diye bir şarkı var. “Withinside the Kunstkammer’s Soothing Solace”ta Saint Petersburg’a giden grup, “The Manifold Sufferances of Sir Kelley”de ise yine 1500’lerde yaşamış İngiliz okültist ve medyum Edward Kelley’den söz ediyor. Kısacası MALOKARPATAN bu albümde tematik olarak genişliyor ve Slovakya dışına çıkıyor.

Müzikal olarak baktığımızda “Vertumnus Caesar”da grubun “Krupinské Ohne”den farklı bir kafaya büründüğünü söylemek mümkün. Öncelikle black metal olayları asgariye indirilmiş. Hatta speed metal ve heavy metal kimliği de epey geri planda. “Maharal A Golem” gibi black/thrash metal şarkıları yine var, ancak albümde öne çıkan çok daha baskın bir nostalji ve melankoliyle karşılaşıyoruz. Grup klavyeleri özellikle çok iyi kullanıyor ve neden bilmem, aklıma Barış Manço’nun kimi şarkılarında, mesela “Yar Ola”da yansıttığı tarzda atmosferler geliyor. Özlem duygusu mu demeliyim bilmiyorum ancak işlenen konuların eskilerde yaşanmış olduğunu çok net şekilde hissettiren bir klavye ve melodi kullanımı söz konusu. Bu açıdan MALOKARPATAN müziğiyle eskileri anlattığını, yüzyıllar önceki birey ve olayları şarkılarına taşıdığını dinleyiciye hissettirmeyi başarıyor. Bu her grubun yapabileceği bir şey değil ve dinlediğinizde göreceğiniz üzere bu sayede MALOKARPATAN başka pek de kimselere benzemeyen bir gruba dönüşüyor. Metal-Archives’daki benzer gruplar kısmına baktığımızda çıkan isimlerin tamamına yakını MALOKARPATAN’ın daha black metal karakterli önceki albümlerine referans olabilecek isimler ve şu noktada, yani günümüzde MALOKARPATAN’a en benzer müziği kim yapıyor diye sorulacak olursa bir miktar düşünmem gerekecektir. Genel itibarıyla DESTRÖYER 666, AURA NOIR, MASTER’S HAMMER, TORMENTOR, DARKTHRONE gibi isimlerle benzerlikler var, ancak folk tarafıyla, hele ki yerel enstrümanların da kullanıldığı folk tarafıyla MALOKARPATAN bu isimlerin de hiçbiriyle tam olarak örtüşmüyor.

Yazının başında en sevdiğim Slovak grup demiştim, “Vertumnus Caesar”la birlikte bu düşüncem daha da güçlendi ve MALOKARPATAN bırakın Slovakya’yı, Slav kanı taşıyan tüm gruplar arasından en sevdiklerimden biri hâline geldi. Gerçekten çok karakteristik bir atmosferleri var ve hiçbir trendin peşinden koşmadan, dibine kadar samimi bir müzik yaparak, yine övgülere layık olduklarını gösteriyorlar.

Bu adamlarla tanışıp muhabbet etmek istiyorum.