VOLBEAT insanı Michael Poulsen’in metalin sert tarafıyla olan ilişkisi, grubu yakından takip eden herkesin malumu. Poulsen VOLBEAT öncesinde kariyerine 1991 yılında başlayan death metal grubu DOMINUS’ta vokal/gitar görevlerini üstleniyordu. Sonrasında grubun tarzı groove metale kaydı, 2000 yılında dağıldı ve grubun 3 üyesi yoluna 2001’de kurulacak olan VOLBEAT’le devam etti. Hatta VOLBEAT adı bile DOMINUS’un 1997’de çıkan “Vol.Beat” albümünden geliyordu.

Poulsen’in death metalle olan ilişkisi bununla da sınırlı değil. Poulsen yıllar önce bir gün üzerinde DEATH tişörtüyle arabasında DEATH dinlerken acayip bir şey oluyor ve bir adam gelip “Tişörtün güzelmiş” diyor. Bu kişi DEATH’in menajeri Eric Greif’ten başkası değil ve bu şekilde Poulsen’le yakın bir dostlukları başlıyor. Poulsen’in DOMINUS günlerini bilen Greif, ona DEATH tribute grubu DEATH TO ALL’un frontman’i olmak ister misin diye bile soruyor, hatta Chuck yaşasaydı VOLBEAT’le bir şeyler yapmayı çok isterdi diye de ekliyor. Poulsen’in VOLBEAT’teki yoğunluğundan dolayı bu gerçekleşmese de kendisi DEATH’in 2012’de çıkan “Spiritual Healing” reissue’sunda DEATH ve Chuck’a dair notlarıyla yer alıyor.

ASINHELL’e gelirsek, Poulsen’in bu projeye neden giriştiğinin sebebini 2018’deki bir röportajında görebiliyoruz. Poulsen geçmişiyle ilgili bir soruya şu yanıtı veriyor:

“Evde kaydettiğim bazı death metal rifleri var. Death metal sahnesinden pek çok yakın arkadaşım var ve günün birinde, zamanı geldiğinde birlikte old-school death metal yapma konusunda onlarla konuşuyorum. Ne zaman olur bilmem, ancak bunu yapacağım.”

VOLBEAT 2010’da çıkan “Beyond Hell / Above Heaven”da yer alan “Evelyn” şarkısında da NAPALM DEATH vokalisti Barney Greenway’i konuk olarak almış, Poulsen konuyla ilgili olarak “ilk gitarımı aldığımda sürekli NAPALM DEATH dinliyordum, bu yüzden Barney’nin albüme konu olması hayallerimden birinin gerçek olması gibi” demişti. VOLBEAT’in son albümü “Servant of the Mind”daki “Becoming”de de büyük kaybımız LG Petrov’a selam çakmak adına ENTOMBED rifleri kullanması, hatta şarkının bir de komple death metal vokalli hâline yer vermeleri de Poulsen’in içinde yanan death metal ateşinin göstergeleri.

Kısacası ASINHELL projesinin temellerinin fikren atılması en az 5 yıl önceye gidiyor. VOLBEAT’in çılgın turne takviminden fırsat bulduğu bir zamanda grubun ilk albümünü yazan Poulsen’in grupta yer alması için death metal sahnesindeki arkadaşları arasından seçtiği kişiler ise HATESPHERE’in ikinci albümü “Bloodred Hatred”de davul çalan Morten Toft Hansen ve eski MORGOTH vokalisti Marc Grewe. 53 yaşındaki Grewe’in piyasada gördüğü saygıyı, şarkılarına konuk olduğu gruplara bakarak görebilirsiniz.

ASINHELL’in müziğine baktığımızda karşımıza çıkan büyük bazı referanslar var. Daha ilk şarkıdan “Leprosy” dönemi DEATH’in olaya dâhil edileceğini anlıyoruz. Vokal olarak da “Leprosy” ile “Symbolic” arasındaki Chuck’a yakın bir vokal sunan Poulsen, çok ateşli ve tutkulu vokal yaptığı “Trophies”de de “Human”/”Symbolic” kırması bir DEATH’i anımsatan olayları daha modern rif yapılarıyla harmanlıyor. Bunun dışında MORGOTH, ASPHYX, MASSACRE, AUTOPSY, BENEDICTION, BOLT THROWER, ENTOMBED, DISMEMBER, GRAVE gibi baba grupların tümünden öyle ya da böyle izler taşıyor.

Şarkıların tamamında saf, katıksız, “VOLBEAT’siz” bir death metal var. Poulsen belli ki olayı tamamen buna adamayı kafaya koymuş ve ASINHELL’i sulandırma ihtimali olan her şeyden uzak durmuş. Tüm albümde death metalin ezici tarafının çok çok az kırıldığı ve blues gamlı sert rock ‘n’ roll rifi diyebileceğimiz belki de tek örneği “Desert of Doom”da ve “Pyromantic Scryer”da görüyoruz, ama bunlar da yine death metalleştirilmiş (?) şekilde, ENTOMBED’un “Wolverine Blues”una göz kırparcasına.

Sonlara yaklaştığımızda söyleyebileceğim, ASINHELL’in tahmin ettiğimden, beklediğimden çok daha başarılı bir proje olduğu. Poulsen belli ki ne yaparsa hakkını vererek yapan ve yapacak bir insan ve bu sayede 2023’ün son çeyreğine girerken elimizde nur topu gibi bir old-school death metal albümü oluyor. Pırıl pırıl bir sound, retro olmaya kasmayan ancak her şeyiyle 30 yıl öncesini yaşatan, her şeyiyle lezzetli bir albüm “Impii Hora”.

ASINHELL “Impii Hora” ile yılın en başarılı old-school death metal albümlerinden birine imza atıyor. VOLBEAT’le zaten başarıdan başarıya koşan Poulsen’in bu death metal projesinde sıfır tolerans (ooo DEATH referansı) prensibiyle hareket etmiş olması ve tavizsiz, katıksız bir death metal ortaya koyması takdire şayan. Giydiği tişörtlerden, önerdiği albümlerden kendisine zaten saygı duyuyordum ama “Impii Hora” ile birlikte bu saygımın daha da arttığını söyleyebilirim. Doksanlarda yapılan üst düzey, gerçek death metali seviyorsanız, çok tecrübeli ellerden çıkan “Impii Hora”yı mutlaka dinleyin derim. Gerçekten çok sağlam, dinlemesi çok keyifli bir old-school death metal albümü.