Kimilerinin uyuz olduğu, kimilerinin ise tam aradığı, hastası olduğu bir grup var bugün sayfamızda.

Yazının hayrı adına şahsi düşüncemi baştan özetleyeyim:

THE HAUNTED ulaaaaaan!!! Öhöm.. Evet başlayalım.

AT THE GATES’in dağılmasının verdiği hüzün bazılarını biraz fazla etkilemiş olacak, THE HAUNTED çıktığı dönemde “AT THE GATES’i bırakıp yapa yapa bunu mu yaptınız?” türevinde eleştirilerle karşılaşmıştı. Her ne kadar kimi önemli metal dergileri grubu 2000′lerin en önemli bilmem kaç grubundan biri olarak gösterse de, THE HAUNTED, seveni olduğu kadar sevmeyeni de olan bir grup.

THE HAUNTED’a yönelik bu uyuz olmanın bence iki adet, yok yok üç adet sebebi var. Hemen bilim adamı kostümümüzü giyip analiz yapalım.

1) AT THE GATES nere THE HAUNTED nere? Naaptınız oğlum siz? Bu ne lan?
2) Thrash dediğin seksenlerde olduğu gibi yapılmalı, başka türlü yaparsan mutant gibi, ibiş gibi bir şey olur, THE HAUNTED da bu “neo-thrash” zırvalığının baş müsebbibidir.
3) Peter Dolving.

Boru değil, analiz yapıyoruz. O yüzden bu sebepleri azıcık açalım.

Yukarıdaki sebeplerden ilki yüzünden THE HAUNTED’a uyuz olanlara açık mektup:

AT THE GATES’in arkasından vıyyyy diye ağıt yakan sevgili arkadaşım;

Björler biraderler, ki kendileri AT THE GATES dahilinde günümüzde dinlediğimiz pek çok grubun var olma sebebini oluşturan bir devrim yapmışlardır, AT THE GATES’ten farklı bir müzik yapmak istemeseler, en baştan AT THE GATES’i neden dağıtsınlar ki? Elbette ki THE HAUNTED ile AT THE GATES farklı müzikler yapacak. Aynı müziği yapmak isteselerdi neden “zirvede bıraktıkları” bir şeye THE HAUNTED adıyla devam etsinler? “Suicidal Final Art” toplamasının kitapçığında ne diyor Tomas Lindberg: “Anders beni arayıp “Slaughter of the Soul”un arkasından, o albümü geçecek bir şey yazamayacağını ve grubu bırakacağını söyledi. Resmen kafayı yedim. İnanamadım. Onun yerine birini alamayacağımıza göre, bunun AT THE GATES’in sonu olduğunu anlamıştım. Şimdi geri dönüp baktığımda ve AT THE GATES adının hiç lekesiz anıldığını gördüğümde, bunun doğru bir karar olduğunu anlıyorum.” Daha fazla bir şey dememe gerek yok sanırım.

Yukarıdaki sebeplerden ikincisi yüzünden THE HAUNTED’a uyuz olanlara açık mektup:

Aslında bu eleştirinin temeli THE HAUNTED’a değil AT THE GATES’e dayanıyor bence. Günümüzde pek çok kişinin gıcık olmaktan öte nefret ettiği, ne zaman bitecek diye düşündüğü metalcore trendinin ve benzer türde “steril” thrash metal gruplarının belki de en büyük ilhâm ve beslenme kaynağı AT THE GATES’tir. “Slaughter of the Soul”daki rif kalıplarına şöyle bir bakmak bile, günümüzde yapılan sayısız metalcore ve post-thrash şarkısındaki rif yapılarının nereden filizlendiğini görmek için yeterli olur. Thrash metalin çiğ, çirkin, bodos, tavizsiz tavrını sevenler için AT THE GATES veya THE HAUNTED’ın bu yönünü eleştirmek elbet geçerli bir sebep, ancak kötü olduğu düşünülen bir şeyi başlatan iyi şeyi eleştirmek ne derece mantıklı, durup düşünmek lazım.

Yukarıdaki sebeplerden üçüncüsü yüzünden THE HAUNTED’a uyuz olanlara açık mektup:

Valla ne deseniz haklısınız. İyi adam, zeki adam, ama denyoluğu da yok değil.

Daha fazla uzatmadan albüme geçelim. Çıktığı yıl İsveç’in en önemli müzik ödülleri Grammis’te en iyi metal albümü ödülünü alan ”The Haunted Made Me Do It”, hayatta en çok sevdiğim albümlerden biridir. Bunun sebeplerinden ilki, Anders Björler’in rif yazım tarzının köpeği oluşumdur. AT THE GATES’ten de alışık olduğumuz bu soğuk ve jilet gibi rifler, şahsımı ziyadesiyle gaza getirmekte, coşum coşum coşturmaktadır.

İkinci sebep, albüm adının belki de hayatımda duyduğum en güzel albüm adı oluşudur. Bu kadar basit olup da böylesine karakter barındıran, THE HAUNTED’ın kodu mu oturtuculuğunu vurgulayan başka bir isim daha seçilemezmiş gerçekten. Bu ismi o dönemde THE HAUNTED’ın hayranı olduklarını açıklayan kimi SLAYER üyelerinin giydiği tişörtlerde de görmek mümkündü.

Albümü bir önceki “The Haunted”la kıyasladığımızda karşımıza kimi farklılıklar çıkıyor. Bunlardan en mühimi, elbette ki Peter Dolving’in gruptan ayrılmış olması. FACE DOWN’dan Marco Aro’yla doldurulan vokal departmanı, Aro’nun daha yırtıcı ve death metale de kayan vokalleri sayesinde Peter Dolving’i sevmeyenler için çok daha cezbedici bir hâl almıştı. Dolving’in hardcore etkilenimli vokallerinden sonra Aro, daha öküz halini “One Kill Wonder”da yüzümüze çarptığı üzere bayağı sağlam bir performans sergilemiş, hatta ayrılığıyla da epey bir insanı üzmüştü. Diğer bir değişiklik de davul bölümünde yaşanmış, AT THE GATES’in ardından THE HAUNTED’da da Björler’lere eşlik eden Adrian Erlandsson’un ayrıldığı yere, o dönemde son olarak KONKHRA’yla çalan Per Möller Jensen gelmişti.

Müzisyenlik anlamında bir eksiği olmayan THE HAUNTED, şarkı yazımı ve kayıt bazında da THE HAUNTED’ın gerçek sound’unu “The Haunted Made Me Do It” ile yakalamıştı. “One Kill Wonder”la Anders’e “O albüm biraz fazla sert oldu, o yüzden çok da memnun değilim” dedirtecek kadar sertleşen, sonrasında da Dolving’in katılımıyla daha bir gözlüklü, daha bir sofistike ortamlara kayma çabası güden THE HAUNTED, o boyun kıran, oda yıktıran sound’una bu albümle zirve yaptırmıştı. Anders demişken, kendisinin bu albümün ardından THE HAUNTED’dan ayrıldığını ve kısa bir süre sonra tekrardan gruba katıldığını da hatırlatalım.

2000′ler sonrasının modern thrash metal klasiklerinden biri haline gelen Trespass’ten, olayın “neo” boyutuna zirve yaptıran Hollow Ground’a, dinlemekten on yıldır bıkmadığım The World Burns’ten groove’larıyla zıp zıp zıplatan Japonya bonus’u Eclipse’e, “The Haunted Made Me Do It” bir sürü THE HAUNTED klasiğini bünyesinde barındırıyor. Biliyorum ki her şarkının ayrı hayran kitlesi var.

Kim ne der pek önemsemeden dinlenen ve sevilen bir grup olan THE HAUNTED, özellikle “işi bilen” basın tarafından mütemadiyen küçük görülse de, benim bu denli yağladığım bu albüme on üstünden 2, 3 gibi notlar verilse de, akıllara Kasımpaşa’yla ilgili o söz geliyor. Burun kıvıranların da olduğu, ancak sevenin de benim gibi ölüp bittiği THE HAUNTED’ın, kanımca yaptığı -ve yapacağı- en iyi albüm olan “The Haunted Made Me Do It”i modern zamanların kendi türü içerisindeki bir klasik adayı olarak nitelemekten de geri kalmıyorum.

THE HAUNTED ulan!