KVELERTAK’ın ilk albümünü dinlediğim an “holi şit” diye iç geçirmiş ve metal dünyasında uzun zamandır eksikliği çekilen bir enerjinin, özgün bir sound’un nihayet ortamlara girdiğini düşünmüştüm. Benim için 9,5’luk bir albüm olan “Kvelertak”ın ardından çıkardıkları “Meir” de kimileri tarafından ilk albüm kalibresinde görülmese de 9’u yapıştırdığım bir diğer mükemmellikti.
Arkadaşlar bu albümün ardından epey bir uysallaşmaya, uslanmaya ve müziklerindeki adrenalinin yerine daha ılıman tonları taşımaya karar verdiler. Baykuş kafalı vokalist Erlend Kjevlik’in yer aldığı son albüm olan “Nattesferd”le birlikte KVELERTAK için yeni bir sayfa açıldığı ve bundan sonra gruptan beklentilerimizi bir miktar törpülememiz gerektiği ortadaydı.
“Nattesferd”de azalan tutkunun yükselmesini umduğumuz “Splid”, Erlend’siz olmasına rağmen KVELERTAK’ın “Nattesferd”in net şekilde üzerine çıktığı bir albümdü. Müzikal olarak yakın gördüğümden iki albüme de aynı notu vermiştim ancak kendi adıma “Splid”i daha çok sevmiş, kendime daha yakın bulmuştum.
Geriye sadece bir sonraki KVELERTAK albümünün daha da iyi olması ve grubu, kendilerini ilk albümden bu yana takip eden dinleyicilerinin gözünde tekrar yukarı taşıması kalmıştı. Bu da oldu muydu grupla tekrardan barışabilir ve KVELERTAK’tan tam anlamıyla keyif almaya başlayabilirdi(k/m).
Grubun özellikle ilk albümünü çok seven İsmail vilehand ve Güzide ile grubun ilk iki albümüne bayılan bendeniz arabaya atladık, Belek’ten Kemer’e uzanan yolculuğumuza yeni KVELERTAK albümü “Endling” eşliğinde başlayalım dedik. Grubun daha ilk şarkı olan “Krøterveg Te Helvete”de 8 dakikayı bomboş geçirerek yemesi başta bir tatları kaçırdı (bir de bu şarkının kısaltılmış versiyonuna klip çektiler, inanılmaz). Şarkı mı intro mu tam belli olmayan bu 8 dakikanın ardından da “hadi artık şöyle güzel, gaz bir şey gelsin de keyfimizi bulalım” bekleyişi başladı.
Şarkılar ilerledikçe arada hoş anlara tanık olduysak da arabadaki atmosfer ne yazık ki bir türlü tam anlamıyla yükselmedi. Kendi adıma konuşursam, “Likvoke”yi bir miktar, “Motsols”u da “eh” denebilecek düzeyde beğendim. Gerçekten sevdiğim ve “tamam bu olmuş” dediğim tek şarkıyla ise albümün en sonunda, kapanışı yapan “Morild”de karşılaştım. “Morild” her açıdan iyiydi, çiçek gibiydi.
Albümün genelinden ve neden tatmin olmadığımı, “Splid”in gerisinde bulduğumu ifade edecek olursam, “Endling”de KVELERTAK birbirine çok yakın formüllerle bezeli, birbirine benzer şarkılar yapmış. Beni en çok üzen taraf, misal “Paranoia 247” görebileceğimiz üzere fuzzy gitarlı İngiliz Brit rock, garage rock gruplarının yapabileceği tarzda işleri çok baskın şekilde kullanmış olmaları. Black metal etkisinin gitmesine, melodinin ortadan kalkmasına falan cidden takılmıyorum. Ama burada sanki 90’larda İngiltere’den çıkan fuzzy garage rock gruplarının bir tık serti bir şey dinlediğimizi hissediyorum. “Svart September”ı alın bir BLUR albümüne koyun, vokaller dışında vallahi de çok sırıtmaz. İşte bu durum benim canımı tarz değişikliğinden veya eski vokallerin olmamasından falan daha çok sıkıyor. Sert vokalli, klipleri MTV’de oynayan İngiliz grupları dinler gibi hissediyorum ve ilk iki albümdeki herhangi tek bir şarkının bile bu albümün tamamına bedel olmasını anlayışla karşılayamıyorum. “Morild” olmasa cidden 4 falan vereceğim, o derece tatsızım.
Konyaaltı tarafına gelirken, bir ara duyduğum şeye tepki göstermek için sağ elimi avuç içim yukarı bakacak şekilde açtım ve “ya sabır” dercesine, “yapacağınız işi” dercesine 2 saniye kadar öyle durdum. Yanımda oturan ismail vilehand de sırf o el hareketinin albümü tanımlamak için yeterli olacağını söyledi. Ne yazık ki haklıydı. Ne yazık ki KVELERTAK’ın ilk döneminde bizlere sunduğu tutku, enerji, yaratıcılık, varyasyon artık yoktu. Hem de hiç yoktu. Tarz değiştirdiklerinin, artık başka -çok daha özelliksiz ve düz- bir müzik yaptıklarının farkındayım ama bu adamların bu kadar kısa sürede, sanki tüm yaratıcılıklarını ilk iki albümde tüketmişçesine bu bayıklığa yönelmiş olmaları beni cidden sıkıyor.
“Endling” bittikten sonra yolun geri kalanında sevdiğimiz güzel müzikler açtık. Kemer de güzeldi. Denize girdik, dönüş yolunda ıslak hamburger bile yedik. Keşke KVELERTAK da güzel olsaydı.
Çok katılamadım kritiğe. Ben hayli güzel vakit geçirdim albümü dinlerken, ilk şarkı ve Skoggangr hariç konuşuyorum. İlk 2 albümün yanına bile yaklaşamaz o kesin ama mesela Nattesferd ve Splid’ten (bundan tam emin değilim hala gerçi) daha çok sevdim sanırım albümü. Bi 7 çalışır benden.
Kvelertak düz bir black metal/hardcore sentezine yoğunlaşsa 9’lar, 10’lar havada uçuşacak, fakat gel gör ki elemanların beslendikleri kaynaklar kendilerini bu kalıba sokmalarına izin vermeyecek kadar çeşitli ve ‘70’lerin gruplarına da fazlasıyla düşkünler. Ben şahsen dinleyici beklentilerine göre hareket etmemelerine, tarzlarını geliştirmeye çalışmalarına saygı duyuyorum. “Endling”in bir başyapıt olmadığı ortada, ancak onun kötü bir albüm olduğu kanısında da değilim asla. Sadece adamlar metal değil genel olarak rock penceresinden bakıyor müziğe.
Ben beğendim. Özel bi tarafı olduğunu düşündüğümden değil ama çok keyifli, eğlenceli bir albüm. Nattesferd dümdüz kötü, Splid ise çok kafası karışık bir albümdü. Bu ise ne yapmak istediğini bilen cayır cayır bir rock albümü. Benim itirazım yok
Kvelertak zaten hiçbir zaman net çizgileri olan bir grup olmadı, bu yüzden belirli bir beklentiye girip dinlemedim. Gayet tatmin oldum, kolay dinlenebilir ve eğlenceli bir albüm olmuş.
vilehand’le buluşmuşken bir podcast veya PATV falan çekseydiniz, belki albümle ilgili, ne muhteşem olurdu ha. Zaten ismail vilehand’i ifşaladığım için sorun olmazdı hehe.
Kvelertak bitmiş. İyi veya kötü olması değil mesele. Böyle müzik yapan grup çok. Yeni vokal de sırıtıyor.
Pasifagresif kritikleri ile ilgili yıllardır yaşadığım tuhaf ilişki bu kritikte de devam ediyor. Sitenin 13 yıllık falan takipçisi olarak genellikle şöyle bir ilişkim oluyor kritik puanlarıyla;
10 üzerinden 10 verilmiş = dinleyip sevdiğim albüm
10 üzerinden 9,5 = genelde beğendiğim ama çok sevmediğim albüm
10 üzerinden 7, 8, 9 ve küsüratları = bu ne lan diyip söverek kapattığım albüm
10 üzerinden 6, 5 ve bazen 4 = beğendiğim ve baya iyi bir işmiş ya niye düşük puan almış acaba dediğim albüm
Yine aynısı oldu, Kvelertak ın ilk işlerinden bir kaç parça dinleyip gelmiş birisi olarak, bu kadar gömülen bu albümü ben baya sevdim. Tatlı iş bence. Hem çok sevdiğiniz hem de hiç sevmediğiniz eserleri aynı anda sevmeye devam ediyorum yani..
Kvelertak takipçisi olmayan biri olarak sevdim albümü. Üstteki arkadaşların dediği gibi gayet keyifli ve eğlenceli bir albüm olmuş. Ghost albümlerine benzettim. Derinsellik kaygısı gütmeden yapılan radyo dostu şarkılar. 6,9/10
90′lar Brit Pop/Rock’ına bayılan biri olduğum için yazarın yaşadığı rahatsızlığın tam aksini yaşadım. Bahsedilen Svart September’ı çok sevdim mesela. Oasis/Blur veya R.E.M dinliyormuşum gibi hissettim tespit çok doğru.
Bir kere bakabildim albüme, şimdilik keyifli ve dinlenebilir bir albüm olduğunu düşünüyorum. Splid ayarında aşağı yukarı, uzun vadeli olmasa da bir süre oyalar.
Taş gibi albüm. Bence ilk iki albümden beri yaptıkları en iyi iş. Fedrekult, Døgeniktens Kvad, Endling, Morild… 4 ve üzeri süper şarkıdan bahsedebiliyorsam ve diğerleri de akıyorsa gayet iyi albümdür. Zaten Kvelertak’ın diğer albümlerinde de durum aşağı yukarı böyleydi.
Heralde bazen grupların hikayeleri, grup içi değişiklikler vs. ortaya çıkan eserin kendisine yoğunlaşılmasını engelleyebiliyor. Müzik üzerine fazla yazıp çizmenin hastalığı bu belki de bilemiyorum. Ben yorum yapmak için biraz ısınmayı bekledim, en azından birkaç turdan sonra kesinlikle yerli yerine oturuyor. Uzun lafın kısası albüm çok keyifli bir saat vadediyor, sevenler ıskalamayın.
Loading ...
Çok katılamadım kritiğe. Ben hayli güzel vakit geçirdim albümü dinlerken, ilk şarkı ve Skoggangr hariç konuşuyorum. İlk 2 albümün yanına bile yaklaşamaz o kesin ama mesela Nattesferd ve Splid’ten (bundan tam emin değilim hala gerçi) daha çok sevdim sanırım albümü. Bi 7 çalışır benden.
Kvelertak düz bir black metal/hardcore sentezine yoğunlaşsa 9’lar, 10’lar havada uçuşacak, fakat gel gör ki elemanların beslendikleri kaynaklar kendilerini bu kalıba sokmalarına izin vermeyecek kadar çeşitli ve ‘70’lerin gruplarına da fazlasıyla düşkünler. Ben şahsen dinleyici beklentilerine göre hareket etmemelerine, tarzlarını geliştirmeye çalışmalarına saygı duyuyorum. “Endling”in bir başyapıt olmadığı ortada, ancak onun kötü bir albüm olduğu kanısında da değilim asla. Sadece adamlar metal değil genel olarak rock penceresinden bakıyor müziğe.
Ben beğendim. Özel bi tarafı olduğunu düşündüğümden değil ama çok keyifli, eğlenceli bir albüm. Nattesferd dümdüz kötü, Splid ise çok kafası karışık bir albümdü. Bu ise ne yapmak istediğini bilen cayır cayır bir rock albümü. Benim itirazım yok
Kvelertak zaten hiçbir zaman net çizgileri olan bir grup olmadı, bu yüzden belirli bir beklentiye girip dinlemedim. Gayet tatmin oldum, kolay dinlenebilir ve eğlenceli bir albüm olmuş.
vilehand’le buluşmuşken bir podcast veya PATV falan çekseydiniz, belki albümle ilgili, ne muhteşem olurdu ha. Zaten ismail vilehand’i ifşaladığım için sorun olmazdı hehe.
Kvelertak bitmiş. İyi veya kötü olması değil mesele. Böyle müzik yapan grup çok. Yeni vokal de sırıtıyor.
15.09.2023
@Raddor, Tipini gördüm. Tam tahmin ettiğim gibi bir adam. Genelde bu konuda başarısız sayılırım ama herhalde vilehand’i %90 filan bildim.
Pasifagresif kritikleri ile ilgili yıllardır yaşadığım tuhaf ilişki bu kritikte de devam ediyor. Sitenin 13 yıllık falan takipçisi olarak genellikle şöyle bir ilişkim oluyor kritik puanlarıyla;
10 üzerinden 10 verilmiş = dinleyip sevdiğim albüm
10 üzerinden 9,5 = genelde beğendiğim ama çok sevmediğim albüm
10 üzerinden 7, 8, 9 ve küsüratları = bu ne lan diyip söverek kapattığım albüm
10 üzerinden 6, 5 ve bazen 4 = beğendiğim ve baya iyi bir işmiş ya niye düşük puan almış acaba dediğim albüm
Yine aynısı oldu, Kvelertak ın ilk işlerinden bir kaç parça dinleyip gelmiş birisi olarak, bu kadar gömülen bu albümü ben baya sevdim. Tatlı iş bence. Hem çok sevdiğiniz hem de hiç sevmediğiniz eserleri aynı anda sevmeye devam ediyorum yani..
Kvelertak takipçisi olmayan biri olarak sevdim albümü. Üstteki arkadaşların dediği gibi gayet keyifli ve eğlenceli bir albüm olmuş. Ghost albümlerine benzettim. Derinsellik kaygısı gütmeden yapılan radyo dostu şarkılar. 6,9/10
90′lar Brit Pop/Rock’ına bayılan biri olduğum için yazarın yaşadığı rahatsızlığın tam aksini yaşadım. Bahsedilen Svart September’ı çok sevdim mesela. Oasis/Blur veya R.E.M dinliyormuşum gibi hissettim tespit çok doğru.
Bir kere bakabildim albüme, şimdilik keyifli ve dinlenebilir bir albüm olduğunu düşünüyorum. Splid ayarında aşağı yukarı, uzun vadeli olmasa da bir süre oyalar.
Taş gibi albüm. Bence ilk iki albümden beri yaptıkları en iyi iş. Fedrekult, Døgeniktens Kvad, Endling, Morild… 4 ve üzeri süper şarkıdan bahsedebiliyorsam ve diğerleri de akıyorsa gayet iyi albümdür. Zaten Kvelertak’ın diğer albümlerinde de durum aşağı yukarı böyleydi.
Heralde bazen grupların hikayeleri, grup içi değişiklikler vs. ortaya çıkan eserin kendisine yoğunlaşılmasını engelleyebiliyor. Müzik üzerine fazla yazıp çizmenin hastalığı bu belki de bilemiyorum. Ben yorum yapmak için biraz ısınmayı bekledim, en azından birkaç turdan sonra kesinlikle yerli yerine oturuyor. Uzun lafın kısası albüm çok keyifli bir saat vadediyor, sevenler ıskalamayın.
İşte albümü anlatan o el hareketi:
https://i.hizliresim.com/jgcs7u1.jpg
Normalde kritik yerine bu el hareketi konulsa da olurmuş. Cidden böyle bir albüm.
12.10.2023
@ismail vilehand, daha iyi bir açıklama olamazdı ahah, çok iyi bulmuşsun.