Çocukluğundan beri hayvan belgeselleri izleyen, ansiklopedi açıp hayvanlarla ilgili bilgiler öğrenmeye 3-4 yaşlarında başlayan bir insanım. 2 yaşında aslanlarla, karıncalarla ilgili doğaçlama masal anlattığım ses kaydım var. ABD’de falan doğsaydım muhtemelen zoolog ya da paleontolog olurdum. Hayvanlar konusuna 40 yıldır meraklıyım. Böyle bir insan olarak tüm hayvanlar âlemindeki en sevdiğim canlı ise ta çocukluğumdan beri gergedandır.

Bugüne dek tıpkı yukarıdaki gibi yüzlerce gergedan resmi çizmişimdir, gerçeğini görüp aşırı mutlu olmuşumdur. Yarın bir gün tüm gergedan türlerinin soyu tükendiğinde hayatta olursam, vallahi oturup ağlarım… O derece seviyorum bu boynuzlu arkadaşları.

Bugünkü konuğumuz görsel temasını gergedan üstüne kuran, adında da “rhino” bulunan ve bu sebepten içten içe pozitif bir ayrımcılığa maruz bırakmak istediğim Ankaralı grup RHINOGOD. 2020’de çıkardıkları “Little End of the Horn” EP’sinde de bahsettiğim üzere oldukça Amerikanvari bir melodik metalcore/progresif metal kırması yapıyorlar ve modern tınıları sayesinde ülkemizden çıkan gruplar arasında farklı bir yerlerde durmayı başarıyorlar.

5 şarkıdan oluşan “Not Your Average Struggle” EP’lerini haziran sonunda çıkaran grup, “Little End of the Horn”da bahsettiğim ve övdüğüm şeyleri aynen devam ettirmeyi ve belli noktalarda üstüne koymayı başarıyor diyerek başlayalım. Genel olarak aydınlık bir rif ve melodi yazım tarzları var ve minör gamlardaki rifleri bile bir şekilde umut vadeden bir kimliğe sokmayı başarıyorlar. Müziklerinde adanmışlık, gaz, keder, öfke, ümit gibi farklı duyguları bir arada sunmayı başarıyor olmaları RHINOGOD’ın müzikal yansımasının kısıtlanmamasını ve ileride de istedikleri pek çok şeyi yapabileceklerini hissettirmelerini sağlıyor.

Bu aydınlığın kırıldığı şarkı olarak karşımıza çıkan “Laced with Hatred”a baktığımızda ise teknik death metale yakın duran rif kalıpları ve AT THE GATES’vari rifler eşliğinde grubun en öfkeli ve şiddetli tarafını görüyoruz. Kimi zaman, özellikle genç grupların albümün/EP’nin geri kalanıyla alakasız duran “bir hevesle yazılmış” şarkılarla karşımıza çıkabildikleri düşünüldüğünde, mevzubahis şarkı da dâhil EP’deki her bir parçayı kendi sound’ları içerisinde tutarlı bir bütün hâlinde sunabiliyor oluşları önemli.

Eleştirel bir nokta olarak, “Halo” da dâhil kimi şarkılardaki korovari çoklu vokallerin prodüksiyonunun biraz daha üstünde durulabilirmiş izlenimine kapıldım. Belki o vokaller arasından patlayan, daha yükseğe çıkan bir vokal kanalı daha olsa daha çarpıcı olabilir diye düşündüm, ancak grubun da elbet vardır bir bildiği. Bunun dışında EP’yi kaç sefer dinlediysem hepsinde de minik minik takdir etmekten kendimi alamadım.

Böylelikle RHINOGOD’ın ikide iki yapmasına tanık oluyoruz. İlk EP’deki heyecan ve tazelik, “Not Your Average Struggle”da aynen korunurken bir yandan da grubun daha da fazlasını yapabileceği izlenimini veriyor. Umarım grup konserler vesilesiyle adını daha çok duyurur, kitlesini artırır ve üretkenliğini daha da yükselterek daha uzun yıllar buralarda olur.