Uzaya giden bir uzay mekiğinin yükseldikçe parçalarını bırakması gibi giderek küçülen ve nihayetinde tek kişi kalan IMMORTAL’ın yeni albümden bahsedeceğiz bugün. Aslına bakarsanız IMMORTAL türdeşi pek çok gruba kıyasla kadro konusunda son derece istikrarlı bir grup. 1991’den bu yana, yani 32 yıldır sadece 7 müzisyen grup kadrosunda yer almış ve sadece birer seneliğine konserlerde yardım aldıkları 5 müzisyen var. Tabii IMMORTAL dendiğinde akla daima üç esas figür geliyor. Abbath, Demonaz ve Horgh. Uzun uzadıya yaşanan olayların, davaların akabinde kendi yoluna giden Abbath’ın ardından IMMORTAL ismini yaşatmak ve doğal olarak bu ismin ekmeğini yemek isteyen Demonaz ve Horgh, metal tarihinin ikonlarından biri olan Abbath olmadan da IMMORTAL olabileceklerini göstermek için 2018 yılında “Northern Chaos Gods”ı çıkardılar.

“War Against All”la ilgili sözlerime başlamadan önce “Northern Chaos Gods”ın son paragrafını buraya yapıştırıp onun üzerinden bir şeyler söylemek istiyorum, çünkü “War Against All”un motivasyonunun o paragrafta bahsettiğim birtakım şeylerle ilişkili olduğu kanaatindeyim.

“Nihayetinde “Northern Chaos Gods” çok iyi bir black metal albümü, çok iyi bir IMMORTAL albümü. Abbath solo kariyerinde farklı bir yöne gittiği için burada bir Abbath/Demonaz karşılaştırması yapmak anlamsız olur, ancak bence Abbath’ın vokalleri olmasa ve Abbath’ı bu kadar çok sevmesek, objektif bir bakış açısıyla “Northern Chaos Gods” “Abbath”tan (ABBATH’ın ilk albümü) daha değerli bir albüm. Çok uzun yıllar sadece şarkı sözlerini yazarak destek olduğu IMMORTAL’ın direksiyonuna geçen ve ister hırs ister nispet ister başka bir şey olsun fark etmeksizin gruba yeni bir sayfa açan ve gelecek sunan Demonaz/Horgh ikilisine de elinize sağlık diyor, bir sonraki ABBATH albümünü beklemeye koyuluyorum.”

Bir sonraki ABBATH albümü “Dread Reaver”ın çok kötü patlamasını bir kenara ayırırsam, burada esas konu “ister hırs ister nispet” ifadesinde yatıyor. Zira Demonaz “Northern Chaos Gods”ın ardından Horgh’la da yolları ayırıp tek başına “IMMORTAL Adam”a dönüşünce elimizde sadece Demonaz’ın hırsı ve -belki de- nispet arzusuyla şekillenen bir grup kaldı.

“War Against All” pek çok açıdan tam bir IMMORTAL albümü. IMMORTAL dendiğinde akla doğal olarak Abbath’ın kurbağamsı sesi geldiğinden, olayı IMMORTAL yapan şeyleri doğal olarak rif yazımı ve beste yapılarında bulabiliyoruz. Bu noktada albümde “çok net şekilde 90’lar IMMORTAL’ının kopyası” diyebileceğim şeyler de var “herhangi bir black metal grubunun yazabileceği türde rifler” de var. IMMORTAL’a özgü clean gitar kullanımının öne çıktığı “Return to Cold” veya “At the Heart of Winter” havasını yaşatan orta tempolu “Wargod” ilk klasmanda yer alırken, “No Sun” gibi jenerik diyebileceğim türde şarkılar da “War Against All”da kendilerine yer bulmuşlar.

Özellikle “No Sun”ı örnek veriyorum çünkü dikkat edilirse, şarkının kötücül soğukluğu aslında IMMORTAL’ın o daha ılıman soğukluğunu tam olarak karşılaşamayan ve herhangi bir black metal grubunun yazabileceği bir yaklaşımla çıkıyor karşımıza. Aynı şekilde “Immortal” adlı şarkıda da yine herhangi bir black metal grubunun elinden çıkabilecek türde, “kişiliği olmayan bir soğukluk” ile karşılaşıyoruz. Elbette ki sonradan IMMORTAL’lıklar yine karşımıza çıkıyor, ancak genel olarak bu iki şarkıdaki black metal 101 havalı habis akorlar, arpejler beni bir IMMORTAL albümü dinliyor olma havasından çıkarıyor.

Bu iki klasmana da uymayan şarkılar ise epik karakterli, dramatik yapısıyla BATHORY lezzetini ortama püskürten “Nordlandihr” adlı enstrümantal ve kapanışı yapan “Blashyrkh My Throne”. Vokal konsa bir AMON AMATH şarkısına bile dönüşebilecek “Nordlandihr”, doksanlardaki albümlerin başlarındaki bir dakikadan kısa intro’ları saymazsak IMMORTAL tarihinin ilk gerçek enstrümantal şarkısı olarak göze çarpıyor. Bence fena olmamış ve nedense Demonaz için albümdeki en özel şarkılardan biri olduğunu hissediyorum. Kapanışta ise yine “At the Heart of Winter” tarafına ilerliyoruz ve kaçınılmaz olarak kuzeyli yiğitlerin harman olduğu Blashyrkh’ten bahsediyoruz.

Tüm bunları imbikten geçirip elimde kalan şeye baktığımda enteresan bir duyguya kapıldığımı görüyorum. Abbath’lı ya da Abbath’sız, Horgh’lu ya da Horgh’suz, IMMORTAL bir şekilde IMMORTAL olarak kalmayı başarıyor. Buradaki olay, yukarıda da dediğim gibi Demonaz’ın bu işi bir hırs, bir inat, bir namus meselesi hâline getirmesi ve IMMORTAL’ın esas kendisi olduğunu kanıtlamak istercesine yola devam etmesi. Bunu tabii ki anlayışla karşılıyorum ve albümün de iyi olduğunu kabul ediyorum. Ne var ki ortaya konan şeyin ne kadar değerli ve uzun ömürlü olduğu konusunda şüphelerim olduğunu da söylemeden edemiyorum.

“IMMORTAL olmak” ile “IMMORTAL’cılık oynamak” arasında çok da kalın olmayan bir çizgi var ve bence Demonaz bu albümde bunların her ikisini de yapıyor. İkisini de iyi yaptığı için ortaya çıkan şey gayet desteklenebilir, arkasında durulabilir bir noktada duruyor. Ne var ki, kendi adıma konuşursam, 23-24 yıldır dinlediğim IMMORTAL’ın bir solo proje olarak sunulması fikrinden çok da hazzettiğimi söyleyemem. Sonuçta ipler Demonaz’ın elinde, ne isterse yapabilir ve son iki albümde görüldüğü üzere gayet de güzel işler çıkarıyor. Çok sevdiğim bir gruba yönelik tüm bu duygularımı toplayıp çıkarınca ulaştığım sonuç da “IMMORTAL bu şekilde devam etse de kabulüm, “War Against All” IMMORTAL adı altında çıkan son albümse de kabulüm” şeklinde oluyor.