Yine sizler sayesinde keşfettiğim bir oluşumla birlikteyiz. Bu kez Gökay arkadaşımızın önerdiği cayır cayır bir heavy metal/hard rock grubu var karşımızda. Üstelik de bu türü icra edeceğini en son düşüneceğimiz ülkelerden biri olan Hindistan’tan selamlıyorlar bizi.
Dünya üzerinde şu adamların Hindistan’dan çıktığını tahmin edebilecek bir tek insan bile olacağını sanmıyorum, zira adamlar resmen Hollywood’dan, Los Angeles’tan fırlamışçasına Amerikan bir müzik yapıyorlar. Koyun STEEL PANTHER’ın altına birlikte “Livin’ the Best, Fuckin’ the Rest American Tour” diye tura çıksınlar; bir kişi de “bu adamlar Amerikalı değil” demez.
Hindistan’ın Sikkim eyaletinden çıkan bu dörtlü, şimdiye dek 3 albüm yayınlamış. Bahsetmekte olduğum “Back on Earth” aslında bu albümlerin ilki ve 9 yıl önce çıkmış. Ne var ki bu yıl albümü yeniden kaydederek ortamlara salmışlar, dolayısıyla şu anda bir re-release’den bahsediyoruz. Lakin GIRISH AND THE CHRONICLES öylesine zamansız bir müzik yapıyor ki şu albüm 1984’te de çıkmış olabilirdi, 2044’te de çıkarılabilirdi. Elemanlar heavy metal/hard rock kimliğini dibine kadar özümsemişler ve Amerikan havasını da tam anlamıyla içselleştirerek GUNS ‘N’ ROSES, MÖTLEY CRÜE elinden çıksa deli gibi dinlenecek şarkılar yapmışlar.
Buradaki esas nokta grubun kurucusu Girish Pradhan. Bu arkadaş inanılmaz vokal yapıyor ve bu sayede eski LAMB OF GOD davulcusu Chris Adler’ın yeni grubu FIRSTBORNE’da da mikrofonu devralıyor, 45 yıla merdiven dayayan efsanevi hard rock grubu LYNCH MOB’ın vokalist koltuğuna da oturtulabiliyor. Ciddi anlamda heavy metal, hard rock söylemek için doğmuş bir arkadaş ve GIRISH AND THE CHRONICLES’a yönelik övgülerin büyük kısmında onun parmağı var. Besteler, rifler de tam olması gerektiği gibi. Grup sertlik dozunu tam kıvamında sunduğundan albüm gerçekten de dinlemesi çok keyifli bir şeye dönüşüyor.
Çok uzun bir yazı yazmadım çünkü ortada cidden zamansız, her dönemde takdir görecek, çok iyi bir albüm var. Heavy metal/hard rock seviyorsanız bu albümü beğenmeme ihtimaliniz yok gibi bir şey. GIRISH AND THE CHRONICLES resmen alev alev yanıyor, buna tanık olun derim.
Kadro Girish Pradhan: Vokal, gitar
Suraz Sun: Lead gitar
Yogesh Pradhan: Bas, klavye
Nagen Mongranti: Davul
Şarkılar 1. Ride To Hell
2. Loaded
3. Born With A Big Attitude
4. Shot By The Cupid, Touched By The Devil
5. Angel
6. I Wanna Get That Lovin’ Again
7. Hey You
8. Yesteryears
9. Smile Little Child
10. The Revolving Barrel
11. Golden Crown
12. End Of Civilization
13. A New Beginning
Abi kritik için teşekkürler öncelikle. Yılın ilk aylarında çıktığı için ve albüm bülteni o ara oldukça kısır olduğu için Back on Earth ile çok fazla vakit geçirdim. Özellikle 3. ve 4. parçalarda acayip takılı kalmışlığım var; Born with a Big Attitude un temiz/ kirli geçişlerine, tempo oyunlarına çıldırıyorum. 4. Parça Shot by the Cupid, Touched by the Devil; Groovy Heavy Metal adına son yıllar duyduğum sürtünme katsayısı en yüksek şey; sevmediğim hiçbir anı yok. Oyuk riffleri ve rifflerin parlak artificial harmonikleri, sağdan soldan fırlayan soloları, aşırı dinamik basları akıl alıyor. Soloda 2:40 daki tremolo ile yapılmış chicken pickvari kısımın hemen üzerine atılan bas taraması muhtemelen albümün en çok takılı kalıp tekrar aldığım yeri. “Cayır Cayır” tabirinin altını benim için bu sene en çok dolduran albümdür. Araçta dinlemesi aşırı keyiflidir. Bu da çıktığı vakit yaptığım mini yorumum:
Glam, hard rock ve heavy metal arasında o kadar güzel bir yere konuşlanmışlar ki… Enstrüman hakimiyetleri, kulak dolduran besteleri ve hepsinin yanında mükemmel vokaliyle ben de çok sevdim doğrusu.
Albüm hakkında söyleyebileceğim ilk şey saf kan Heavy Metal. Resmen 70-80`ler heavy metali. Hiçbir şekilde popüler ve ticari öğe barındırmıyor. Vokale de bayıldım.
Loading ...
Ohaaaaa vokal gerçek mi? ama grubun Hindistanla falan alakası yok. 2023 çıkan şuana kadar en iyi albüm diyebilirim. hahahah gerçekten çok iyi albüm.
Kaan yaşasaydı bu albümü o kadar severdi ki… Müptelası olurdu. Vatsaptan “Ahmet o geçen yazdığın Hint gruba vallahi bayıldım” diye sesli mesaj atardı.
Bunlar önceki hayatlarında Los Angeleslı Detroitli falanmış. Başka açıklaması olamaz.
Kritikteki şarkıları dinledim bilgisayar alev aldı
Abi kritik için teşekkürler öncelikle. Yılın ilk aylarında çıktığı için ve albüm bülteni o ara oldukça kısır olduğu için Back on Earth ile çok fazla vakit geçirdim. Özellikle 3. ve 4. parçalarda acayip takılı kalmışlığım var; Born with a Big Attitude un temiz/ kirli geçişlerine, tempo oyunlarına çıldırıyorum. 4. Parça Shot by the Cupid, Touched by the Devil; Groovy Heavy Metal adına son yıllar duyduğum sürtünme katsayısı en yüksek şey; sevmediğim hiçbir anı yok. Oyuk riffleri ve rifflerin parlak artificial harmonikleri, sağdan soldan fırlayan soloları, aşırı dinamik basları akıl alıyor. Soloda 2:40 daki tremolo ile yapılmış chicken pickvari kısımın hemen üzerine atılan bas taraması muhtemelen albümün en çok takılı kalıp tekrar aldığım yeri. “Cayır Cayır” tabirinin altını benim için bu sene en çok dolduran albümdür. Araçta dinlemesi aşırı keyiflidir. Bu da çıktığı vakit yaptığım mini yorumum:
http://www.pasifagresif.com/2011/01/grup-onerme-sorma-bilgi-paylasim-ortami/comment-page-136/#comment-1162412
Siteye kazandırılmasına çok sevindim.
Hindistan’dan bi Sikkim çıkmaz demeyin. adamlar Sikkim’den çıktı :D
01.04.2023
@Evrim Eren, mizah be kardeşim.
Glam, hard rock ve heavy metal arasında o kadar güzel bir yere konuşlanmışlar ki… Enstrüman hakimiyetleri, kulak dolduran besteleri ve hepsinin yanında mükemmel vokaliyle ben de çok sevdim doğrusu.
Albüm hakkında söyleyebileceğim ilk şey saf kan Heavy Metal. Resmen 70-80`ler heavy metali. Hiçbir şekilde popüler ve ticari öğe barındırmıyor. Vokale de bayıldım.