Geçen sene içinde çıkan, zamanında inceleyemediğim, hatta ancak yılın son gününe dahi yetiştiremediğim için en çok içimde kalan albümle birlikteyiz bugün. Evet, şu anda 2022’nin en iyi albümlerinden birinin incelemesini okumaktasınız ve her yıl olduğu gibi 2022’de de 920370214 albüm incelememize rağmen bir şekilde yılın en önemli işlerinden birini siteye kazandıramadım. Çok fazla sayıda çok iyi albüm çıkıyor ve bir şekilde her yıl, o yıl çıkan en iyi albümlerden birine ya çok geç denk geliyorum ya da ertesi senenin başında inceleyebiliyorum. Yapacak bir şey yok. Nazar boncuğu diyelim.

Ukrayna’nın çıkardığı pek çok iyi gruptan biri olan WHITE WARD’un son yıllarda adını giderek duyurmasına hep birlikte tanık olduk. Kendi sound’larını bulma yolculukları sırasında kimilerini en baştan yakaladılar, kimilerini tam olarak ne düşünmeleri gerektiği bilemedikleri bir noktaya çektiler, kimilerini ise işte şu anda yazdığım son albümleri “False Light”la can evinden vurdular.

“False Light” gerçekten de tam bir can evinden vurma albümü. Black metalin şiddeti ve yeri geldiğinde diğer tüm türlerden daha baskın yansıtabildiği kederi ile günümüz gerçeklerini ve son 10-15 yıla damga vuran birtakım gerçekleri bir araya getiren WHITE WARD, bu sayede yüreklere dokunan ve iyi uygulanmış formüllerle akıllara kazınan bir albüm yarattı. 6 aylık bir gecikmeden dolayı geçmiş zaman ekiyle konuşmak zorunda olmanın can sıkıntısını zor da olsa bir kenara bırakarak konuşursam, WHITE WARD’un “False Light”ta yaptığı şey gerçekten de kayıtsız kalınmaması gereken ve 2022’nin en başarılı işlerinden biri olarak addedilmesi gereken bir çalışma.

WHITE WARD’un burada yaptığı şey yeni veya sıra dışı bir şey değil aslında. Post-black metalin uzun zamandır alışık olduğumuz formülleri, karakteristik özellikleri, hatta klişeleri “False Light”ta birer birer sergileniyor. Albümü dinlerken denenmemiş birtakım şeyler, bizi şaşkına çeviren fikirler falan da duymuyoruz. Ne var ki WHITE WARD bir şeyi çok iyi yapıyor ve bu da “False Light”ın çok da çaba sarf etmeden yükselmesini sağlıyor.

WHITE WARD siyahı, beyazı ve bu ikisini bağlayan gri tonların nasıl kullanılması gerektiğini çok iyi biliyor. Şarkılarındaki sivrilikler çok net ve bunları birbirlerine kontrast oluşturacak şekilde kullanma konusunda çok maharetliler. Black metalin şiddetli tarafı, post olayların kırılganlığı ve ikisi arasındaki bağlayıcı unsurları çok başarılı bir dengeyle kullanıyorlar ve ortaya da başlattığınız andan itibaren şırıl şırıl akan bir albüm çıkıyor.

Black metalin şiddet tarafı elbette ki duygu anlamında karşımıza çıkıyor. Grubun vahşete dönen, korkutucu bir black metal kimliği yok ve duyguları depreştirmek ve içlerindeki kederi, öfkeyi boca etmek için black metalin sivriliğinden yararlanıyorlar. Suyun öteki tarafına geçtiğimizde ise duyup duyabileceğiniz en narin klavye tonları eşliğinde yaratılan yine karanlık ancak bir o kadar da kırılgan, narin dokunuşları sunuyorlar.

Bu ikisinin arasındaki bağlayıcılığı ise 2010 sonrasının bir numaralı destek enstrümanı olan saksafon yapıyor. Saksafonun müziğe kattığı tırnak içinde “sofistikelik”, son 10 küsur yıldır yeniliğe aç metal grupları tarafından coşkuyla karşılanıyor ve ne zaman avangart veya deneysel bir şeyler duysak, içinde saksafon olmasını bekliyor ya da duyduğumuzda yadırgamıyoruz. WAHITE WARD yukarıda bahsettiğim bu iki tezat ucu bağlamak için saksafonu kullanıyor, zira bu enstrüman yeri gelince sakin, dingin ve sofistike bir kimlik oluştururken yeri geldiğinde de deliliğin, çıldırmışlığın sesine dönüşebiliyor. Ukraynalı grup bu dinamiklerden son derece iyi yararlanıyor ve her şeyi anlamlı kılan akılda kalıcı bestecilik becerileri ve yaratıcılıklarıyla “False Light”ın belki de bugüne kadarki en iyi albümleri olmasını sağlamış oluyorlar.

2022 geride kaldı, Haziran 2022 haydi haydi eskide kaldı. Ben o sıralarda hareketli bir dönem geçiriyordum ve nasıl olduysa bu albümü atlamışım. O zamandan sonra da hayatımın en hareketli yıllarından birini geçirdiğim için bir türlü denk gelmemiş, inceleme fırsatı bulamamışım. Yapacak bir şey yok, bu ışıltılı hayatı ben seçmedim. Ama her zaman olduğu gibi geç olsun güç olmasın. Sonuçta yıl sonu listeleri unutulur gider ama bugün deneysel post-black metale aç tek bir çocuğa bile WHITE WARD sevdirebilirsek bu bizim için en güzel armağan olur. Bu yüzden albümü henüz dinlemediyseniz siz de üzerinize düşeni yapın ve “False Light”ı dinleyin. Yıl sonu listenizi bu albümü dinlemeden gönderdiyseniz, belki de ufak bir edit’in şimdi tam zamanıdır.