Önce döner vardı. Yerine göre etten veya kıymadan yapılan, 7’den 70’e herkesin sevdiği bir besindi. Sonrasında hem ekonomik hem de lojistik nedenlerle tavuk döner çıktı. Çoğu insan için en ucuza doyma yöntemlerinden biriydi. Vücudunuza hem karbonhidrat giriyordu hem de tavuk eti adı altında tavuğa ait birtakım organik parçalar. Sonuçta ucuzdu, kolay ulaşılıyordu ve imkânları sınırlı olanlar başta olmak üzere pek çoklarının birinci tercihi olmuştu.

Tavuk döneri bildik, kabul ettik, muhtemelen hepimiz yedik, kimilerimiz yemeye de devam ediyor.

Dönerin kullanıldığı diğer bir gıda ürünü, yemek de İskenderdi. Pide, döner, salçalı sos, yoğurt ve eritilmiş tereyağından oluşan bu yemek Osmanlı zamanlarından bu yana Anadolu topraklarının en çok tercih edilen ve belli bir ağırlığı olan yemeklerinden biri oldu.

Bu “belli bir ağırlık”tan dolayı “tavuk İskender” diye bir şey -neyse ki- fazla popüler olmadı, sofraları ele geçirmedi, midelerde yer etmedi. Neden, çünkü İskender geçmişi olan geleneksel bir yemekti ve esas amacı, tek kuralı et dönerle yapılmasıydı.

Bugün ilk dinlediğim anda karnımı acıktıran bir İskender yeme isteği duymamı sağlayan bir albümle birlikteyiz. 9 yıllık aradan sonra geri dönen sludge grubu ARMED FOR APOCALYPSE, yeni albümü “Ritual Violence”ta aklıma “tavuk İskender” ifadesini getiren bir olaya imza atıyor ve normalde çamur sound’lu gitarlarla icra edilen sludge metali neredeyse djent çalabileceğiniz düzeyde günümüze ait bir gitar tonuyla icra ediyor.

Ne var ki bunu bu gitar tonunu ve bu prodüksiyon tercihini kötülemek için söylemiyorum. Hayatımda hiç tavuk İskender yemedim ve bir mekâna gidip yemem de ancak ARMED FOR APOCALYPSE’in burada yaptığı şeyin beklenmedikliği, farklılığı bana böylesi bir metafor kullanma ilhamını verdi. Her ne kadar şarkılar ilerledikçe bu duruma alışıyor ve yadırgamıyor olsanız da “Ritual Violence”ın sludge metali hiç bilmeyen birine örnek olarak açılacak bir albüm olmadığı da ortada.

Gitar tonu dışında da albümün da genişlemeci bir tavrı olduğundan söz edilebilir. Yer yer d-beat’i akıllara getiren olaylar, temponun yükseldiği hardcore dokunuşları ve birtakım yan fikirlerle “Ritual Violence” tekdüze olmaktan çok uzak bir profil çiziyor. Bu konuda, yani sludge’dan uzaklaşma babında örnek verilecek bir numaralı şarkı da “Foredoomed” olsa gerek. Vokalin shriek’e yakın duran yırtıcı karakteri de eklenince albümün şiddeti dozu daha da artıyor.

ARMED FOR APOCALYPSE 9 yılın ardından gerçekleştirdiği bu geri dönüşünde sludge metale en uzak sludge metal albümlerinden birini, son derece modern bir üslupla ve bir dolu fikirle bezenmiş biçimde önümüze sermiş. “Ritual Violence” kapağından içeriğine kadar gayet iyi, ancak yazının ilk başında yeterince vurguladığım üzere beklenenden farklı yerden vuran bir albüm. “Bu gitar tonuyla sludge olmaz” demediğiniz sürece seveceğiniz epey bir şey bulmanız olası.