Paganları severim. Naiftirler, zararsızdırlar, yayılmacı ve buyurucu değildirler. Kendi hallerinde takılırlar, inandıkları şey doğru olsun olmasın, saf bir inançları vardır. “Mecburen” öyle doğmazlar, mantıklı geldiği için, ödül ve cezaya dayanmadığı için, sadece kendileriyle inandıkları şey arasında olduğu için inanırlar.

Sonra “mecbur doğanlar” gelir; şimdi doğanların nüfus cüzdanlarında yazıyor, zamanında başka şekillerde “sürüden” kılınırlarmış. İşte bu default doğanlar, kendileri gibi olmayan, çayırda otlakta ateşle kuşla kardeş olmuş alık alık gezen kimselere, “siz de bizimle aynı şeye inanın; bizim inancımız çok güzel, tek bir doğru var ve onun yolunda iyi insanlar olarak yaşarsak, onun gözüne girersek, ölünce bize bayağı sağlam şeyler verecekmiş olm; haydi kardeşler siz de bize katılın, çünkü katılmazsanız kafalarınızı koparıp çoluk çocuk demeden hepinizi kanınızda boğarız” demişler. Saf insanlar çok korkmuş; “bizim öldükten sonra hediyeye ihtiyacımız yok, doğa bize tüm güzellikleri zaten şu an veriyor” demişler sevgi pıtırcığı edasıyla. Default doğanlar ise “o zaman al eline kuponu ara nalkaponu” deyip vermişler topuzu, vermişler kılıcı.. Etraf birkaç bin saftan temizlenince, kalan ve yeni doğan saflar, bu korkuyla default’lar gibi olmaya başlamışlar. Mecburen, korkudan.

Kimseye palavra atmayacağım. Hep övülen, bugüne dek hakkında olumlu olmayan tek bir yorum okumadığım Grand Magus’u bi şekilde hep atladım ve 2008 çıkışlı “Iron Will”e kadarki albümlerinden duyduğum tek bir nota dahi yoktu, hala da yok (Niyeyse… “Wolf’s Return”le başlamak lazım). “Iron Will”i ise, “Iron Will 2008′in tartışmasız en iyi heavy metal albümü” diye biten on adet yorumun ardından manyaklar gibi merak ettim ve hemen bulup dinledim.

“Iron Will 2008′in tartışmasız en iyi heavy metal albümü”.

Girişteki ufak masaldan da anlayacağınız üzere Grand Magus (Büyük Büyücü), zorbalık ve kanla inançları ellerinden alınan Pagan atalarını yücelten ve tüm bunlara sebep olan Hristiyanlığa karşı duran bir grup. Normalde hepsi birbirinin aynı olduğu için, bir inancı yücelten veya diğer bir inancı diğerinden üstün tutan fikirleri tasvip etmem, ayıplarım. Ancak yüzde yüz insan elinden çıkma olmasından kelli, Pagan inançlarını, hiçbir şekilde uygulamasam da, diğerlerine oranla daha kabul edilebilir bulurum. Onun dışında Şeytan’a ya da Harry Potter’a tapmışsın, (şüphesiz ki) bir farkı yok. Bu yüzden bu tarz “dedelerimize yaptığınız çok ayıptı adi Hristiyanlar” temalı ve “buralar eskiden dutluktu” konseptli Pagan grupları severim. Grand Magus’un (otel adı gibi) güzel tarafı da, bunu bir Pagan/Viking/Folk/Black metal grubu olarak değil, saf heavy metal olarak yapıyor oluşu. Bu durum olayı neden güzel kılıyor bilmiyorum.. saçmalıyorum.

Grand Magus’un olayı, elbette ki grubun her şeyi olan, kimilerinin Spiritual Beggars’dan da tanıyacağı JB (Janne Christoffersson). Kurban olunası bir ses (evet Dio gibi hemen fark ettik biz de), aynı kurban-hakedenlikte bir gitar kullanımı (cayır cayır di mi lan?) ve hepsinin tepesindeki krema tadındaki geleneksel ama yaratıcı bestecilik. JB gerçekten de Stockholm sahnesinin önemli simalarından biri olsa gerek. Öyle de bir bilge havası var zaten.

Neyse biz önemli kısma geçelim. “Iron Will”, kırk bir dakika süren dokuz şarkıdan oluşuyor ve bu kırk bir dakikanın iyi olmayan, bir metal müzik severin hoşlanmayacağı tek bir saniyesi dahi yok. İcra bazında gayet basit olan ancak duygusunu, gücünü ve orijinalitesini bu kadar iyi yansıtan bir albüm yapmak, her doğa sevicinin harcı değil. Şahsen ben ilk altı şarkıyı, son üç şarkıya oranla daha çok seviyorum; ilk altı şarkı hakikaten inanılmayacak kadar güzel heavy metal/doom eserleri. Hem de bu devirde evet. Kalan üç parça da mükemmel, sadece ilk altısı kadar akılda kalıcı değiller.

Bas gitarın özellikle çok etkin olduğu albümde, “Hövding” (İngilizce’de “How you doing?” demek) adlı kısa bir bas pasajı da kendine yer bulmuş. Neden sadece bu şarkının adını verdim, çünkü şu İngilizce esprisini yapmak istedim. Evet bu yüzden (bir süre mağrurca duvarlara bakmak).

Eğer Spiritual Beggars, Candlemass, Trouble, Orange Goblin, hatta Cathedral gibi grupları seviyor, Dio’yu ikinci bir baba olarak görüyorsanız; daha da özeti, en saf ve olabilecek en kaliteli haliyle alev alev yanan bir heavy metal albümü dinlemek istiyorsanız, “Iron Will”i mutlaka edinin.

Dediğim kalıplara uyan biriyseniz ve henüz “Iron Will”i dinlemediyseniz, sizi yüzünüzü güldürecek bir kırk dakikanın beklediğini garanti edebilirim.

Ve son kez;

“Iron Will 2008′in tartışmasız en iyi heavy metal albümü”.