“Bundan 12 yıl önce çıkan “Enter the Mighty Theriomorphic” adlı albümlerini yazmam için benimle iletişime geçen vasat death metal grubu THERIOMORPHIC sayesinde haberdar olduğum, “The Torment Continues” albümlerini dinlediğim, ancak sonra bağımı kopardığım bir grup olan CORPUS CHRISTII’nin yeni albüm çıkardığını kısa süre öncesine kadar bilmiyordum. Bizleri Lizbon’dan selamlayan Portekizli grup çok net, saf ve taş gibi bir black metal yapıyor diyerek kışlıklarımızı giyinelim.”

CORPUS CHRISTII’nin 5 yıl önce çıkan bir önceki albümü “Delusion”ın incelemesine bu paragrafla başlamıştım.

Ne yalan söyleyeyim, CORPUS CHRISTII’nin yeni albüm çıkarmak üzere olduğundan da haberim yoktu. Son olarak 17 yıl önce iletişim kurduğumuz THERIOMORPHIC gitaristinin bunca zamandan sonra 5 Mayıs’taki doğum günümü kutlamasıyla birlikte nasıl olduysa aklıma CORPUS CHRISTII ve “Delusion” albümü geldi.

Metal-Archives’a girip grup 5 yıldır ne yapıyor ne ediyor diye bakmamla beraber grubun 8 gün sonra yeni albümünü çıkaracağını gördüm ve “Aaa CORPUS CHRISTII 8 gün sonra yeni albümünü çıkarıyor” dedim.

Netliği, net olmayı severim.

“The Bitter End of Old” adlı yeni CORPUS CHRISTII albümünün çıkmasıyla birlikte de albümü dinlemeye başladım. “Delusion”da gayet iyi bir iş ortaya koyan ve black metal konusunda kendini sınırlamayan, yer yer maneviyata yelken açan bir profil çizen grup bakalım bu albümde ne yapmış; 10 milyonluk nüfusu ve metalin ülke kültüründe sağlam bir yer kaplamadığı düşünüldüğünde gayet iyi bir çıkış yakalayan Portekiz metal sahnesini nasıl temsil etmişti.

İki kişiden oluşan CORPUS CHRISTII “The Bitter End of Old”da bir önceki çalışması “Delusion”da olduğu gibi tam anlamıyla “şunun gibi” denecek türde, hatları çok belli, karakteristik bir black metal sergilemiyor. Bu durum kontrollü yapılmazsa, ilgili grubu kişiliksiz veya özgünlükten uzak bir yola sokabilir; en önemlisi de akılda kalıcı olmaktan uzak, kısa ömürlü bir şeye dönüşebilir. Ne var ki CORPUS CHRISTII bu pek başkasına benzemeyen ve belirli bir şablona oturmayan black metali gayet iyi ve hakkını vererek icra ediyor. Şarkılar birbirlerine benzemedikleri gibi akla 30 tane başka grubu da getirmiyorlar. M-A’daki benzer sanatçılar kısmına bakınca deli saçması öneriler yer aldığını görmek mümkün. CORPUS CHRISTTI, o listede yer alan gruplardan ne MARDUK’a ne DARKENED NOCTURN SLAUGHTERCULT’a ne DARK FUNERAL’a ne BEHEXEN’e ne URGEHAL’e ne de FUNERAL MIST’e benziyor. BESATT’e bir miktar benziyor, orası tamam. Ama onun dışında, bu grupları seviyorsanız CORPUS CHRISTII’yi de seversiniz gibi bir durum söz konusu değil.

Bu “kalıp dışı” olma durumu esasında çok da abartılacak bir şey değil. Grup ne avangart taraflara kayıyor ne atonal olaylara giriyor ne de BATHORY, HELLHAMMER’vari olaylarla iştigal ediyor. Esasında gayet standart bir black metal anlayışları var ama her nasıl oluyorsa kendileri gibi olmayı başarıyor ve başka grupları referans olarak vermeyi zora sokuyorlar. Albümü dinlerken grubun 70’lerin sonundan günümüze türlü türlü okült anlayışlı gruptan ilham aldığını görebilirsiniz. Gitar tonlarının zehir gibi olmaması ve grubun akorlarla melodi çalma olayını iyi kotarması, “The Bitter End of Old”u rahat dinlenen ancak baymayan bir işe dönüştürüyor. Önceki albümün başlığında da dediğim gibi, “Ben sadece sabah akşam kanlı cerahat yiyen aşırı çivili terörist black metal dinlerim” demiyorsanız CORPUS CHRISTII’yi çok sevebilirsiniz.

“Delusion”la azıcık da olsa karşılaştırmam gerekirse bence “The Bitter End of Old” daha dinamik ve ateşli bir albüm, lakin “Delusion”ın bu albüme göre daha değerli manevi hisler sunduğunu, daha karakteristik bir sound ortaya koyduğunu, bu yüzden de CORPUS CHRISTII’nin değerini daha iyi temsil ettiğini düşünüyorum. Portekiz sahnesinin önemli gruplarından birini dinlemek isterseniz -ki bence istemelisiniz- “The Bitter End of Old”u dinleyin. Her türlü içten, her türlü kaliteli black metal.