2000 sonrası metal dünyasının ön plandaki gruplarından biri şüphesiz ki TRIVIUM. Grubu ilk kez dinlediğim 2005 yılında TRIVIUM’la ilgili ilk yorumum “bu grup çok büyüyecek, metal dünyasının önde gelen gruplarından biri olacak” şeklindeydi. Bu yorumu yapmam için sadece “Ascendancy” albümünü, hatta bu albümdeki birkaç şarkıyı dinlemem yeterli olmuştu. TRIVIUM günümüze gelene kadar bence yeterince kendine özgü bir sound yaratamamış olsa da adını büyükler arasına yazdırmayı başardı.

Bu süreç boyunca dikkat çeken konulardan biri de grubun frontman’i Matt Heafy’nin TRIVIUM müziğinde hiçbir izine rastlanmayan black metal konusundaki sevgisini sıklıkla dile getiriyor oluşuydu. Türün önemli isimlerinin olduğu kadar underground denebilecek gruplarının da tişörtlerini giymesi, yıl sonu tavsiyeleri arasında çatır çatır black metal gruplarına da yer vermesi Heafy’nin metalin bu en karanlık tarafına karşı bir tutku beslediğinin göstergeleriydi.

Heafy’nin black metale ilgisi olduğunu ilk kez öğrenmemiz ise Ihsahn’la birlikte ortak bir projeye giriştiklerini açıklamasıyla oldu. Bu açıklama bundan 10 yıl gelmişti ve daha sonradan adının MRITYU olduğunu öğrendiğimiz bu proje yıllar yılı sürüncemede kaldı. TRIVIUM’un ve Ihsahn’ın ne kadar yoğun oldukları düşünüldüğünde bu normaldi ve meraklı dinleyiciler nasıl bir şey geleceğini merak etmeye ve beklemeye devam ettiler. Nihayet bu sene başında projenin adının IBARAKI olarak değiştirildiği ve albümün bu yıl içerisinde çıkacağı açıklandı.

“Rashomon”a geçmeden önce albümün bir black metal albümü olmadığını ve bu tarz bir beklentisi olanların bu beklentilerini yavaşça yere bırakmaları gerektiğini belirtmek isterim. IBARAKI içerisinde kesinlik black metal etkileri var, ancak bu albüme black metal demek gerçekten black metal icra eden pek çok gruba ayıp olacağından albümü ekstrem progresif metal/metalcore olarak ifade etmenin yerinde olacağını düşünüyorum. Metal-Archives da “Rashomon”u bu şekilde görmüş, kendilerine katılıyorum. Diğer yandan bu durum Matt Heafy’nin black metal tutkusunun, ilgisinin ve bilgisinin boşa düştüğü anlamına da gelmesin. Son dönemde kendisiyle yapılan IBARAKI odaklı röportajlarda türe olan ilgisinin gayet derinlikli ve altı dolu olduğunu açıkça gösteriyor.

Black metal konusunda kendisine ilham veren ve değerli gördüğü albümler sorulduğunda sunduğu liste gayet doyurucu ve yüzeysel olmaktan çok uzak:

MÖRK GRYNING – Maelström Chaos
NAGLFAR – Sheol
DARK FUNERAL – Diabolis Interium
DISSECTION – Storm Of The Light’s Bane
OLD MAN’S CHILD – The Pagan Prosperity
DIMMU BORGIR – Enthroned Darkness Triumphant
EMPEROR – Anthems to the Welkin at Dusk
SATYRICON – Nemesis Divina

Bunun dışında ENSLAVED’in “RIITIIR”inden, “BEHEMOTH’un “The Satanist”inden, ULVER’in “Perdition City”sinden ve WARDRUNA’dan da ilham aldığını, en büyük ilham kaynağının ise EMPEROR olduğunu ifade ediyor. Benzer şekilde, etkileyici bulduğu diğer gruplar arasında DEATHSPELL OMEGA, ALTAR OF PLAGUES ve MAYHEM gibi oluşumları da sayıyor. Uzun lafın kısası, Matt Heafy black metali yeterince iyi biliyor ve bu türün ekstrem taraflarını IBARAKI içerisine gayet yerinde yedirerek 10 yıldır devam eden “Matt Heafy ile Ihsahn’ın black metal projesi” “hype”ını çok da boşa çıkarmıyor.

Olayın Ihsahn tarafına gelirsek, IBARAKI tam olarak “Matt Heafy ve Ihsahn”ın ortak projesi değil. Ihsahn albümde konuk olarak yer alıyor ve diğer konuklardan farklı olarak beste desteği de sunuyor. Hangi şarkılarda Ihsahn düzenlemeleri, fikirleri olduğu açıklanmasa da misal “Ibaraki-Dōji”deki EMPEROR dokunuşlarını görmemek tabii ki mümkün değil.

“Rashomon”la ilgili ilginç, hata komik bulduğum iki konu ise 1) albümdeki enstrümanların doğrudan TRIVIUM elemanları tarafından çalınmış olması ve 2) albümde Ihsahn’ın yanı sıra Ihsahn’ın eşinin, Ihsahn’ın oğlunun ve Ihsahn’ın kızının da yer alıyor oluşu (ahaha). Bu hâliyle bakınca sanki Matt Ihsahn’lara oturmaya gitmiş ve gitmişken Tveitan ailesinin etinden sütünden yararlanmış. Albümdeki enstrümanların TRIVIUM elemanları tarafından çalınmasını da ekleyince, IBARAKI’nin “TRIVIUM ve Ihsahn ailesi” imzalı bir çalışma olduğunu söyleyebiliriz. Tabii bunun yanında albümde BEHEMOTH’tan Nergal ve MY CHEMICAL ROMANCE’ten Gerard Way de vokalleriyle yer alıyor ve hâlihazırda yeterince ilginç olan “Rashomon” kadrosunu daha da eklektik bir hâle sokuyor.

Japon köklerini başta “Shogun” olmak üzere çeşitli şekillerde (özellikle tüm vücudunu kaplayan dövmeleriyle) yansıtan Matt’in bu projenin adını da Japonya’daki bir yerleşimden almasına şaşmamak gerek. Albüm adı olan “Rashomon” da aynı şekilde Japonya’nın antik dönemlerinden gelen bir isim, merak eden araştırabilir.

Nihayet albümdeki müziğe gelirsek, yukarılarda bir yerlerde de dediğim gibi “Rashomon”da TRIVIUM’un büyük oranda bağımsız ancak black metal de olmayan bir müzikal anlayış var. Ekstrem ögelerin, progresif death metalde sıklıkla görülen fikirlerin ve yer yer de metalcore denebilecek modern TRIVIUM’sal anlayışların görüldüğü albüm, bu tarafıyla -en azından- başka hiçbir albüme benzememeyi başarıyor. “Rashomon”u dinlerken çok farklı ilhamlarla oluşturulmuş, zengin bir metal dağarcığına sahip bir müzisyen tarafından bestelenmiş, son derece fazla katmanı olan bir çalışma dinlediğinizi hissediyorsunuz. Clean vokalden yırtıcı çığlıklara, clean gitarlı pasajlarda çok daha agresif fikirlere, progresif metale yanlayan dokunuşlardan senfonik sulara yelken açan anlara, “Rashomon”da yok yok denebilecek bir müzikal yelpaze var. Bu yelpazenin açık büfe yemek tabağına dönüşmüyor olması ve bir şekilde tutarlı ve bütünlüklü tutulmasının başarılması da IBARAKI’nin bir numaralı artısı olarak göze çarpıyor.

Bunun dışında söylenmesi gereken, Heafy’nin albümdeki clean vokallerinin bugüne dek TRIVIUM’da duyduklarımıza nazaran çok daha duru olması. Mikael Åkerfeldt’ten belli oranda ilham aldığını düşündüğüm bu vokaller albüm boyunca hiç sırıtmıyor ve diğer yırtıcı vokallerle gayet iyi bir kontrast sağlıyor. Bunun dışında, progresif/teknik death metal ve clean vokal dendiğinde bence gereken övgünün verilmediği bir vokal performansı da göt oğlanı Michael Keene’in THE FACELESS’ın “Autotheism”inde yaptığı daha tok vokaller. Bu tarz vokallerin progresif/teknik death metalde yapılabilecek zirve clean vokal performansı olduğunu; hiçbir şeyi sulandırmadan, yumuşatmadan mükemmel bir etki yaptığını düşünüyorum. Heafy de “Rashomon”un belirli yerlerinde bu tarz düz ancak etkili clean vokaller yapıyor ve bence albüme artı katıyor.

Sözünü etmek istediğim son konuyla IBARAKI’yi ve “Rashomon”u genel anlamda toparlamak gerekirse, bu projeyle birlikte Heafy’nin TRIVIUM’da bestecilik hünerlerinin tamamını yansıtmadığını anlamış oluyoruz. IBARAKI belki pek çoklarının beklediği black metal projesi değil ancak içerdiği katmanların çeşitliliği ve fikirlerin bolluğuyla Matt Heafy’nin TRIVIUM’la sınırlı olmadığını; ileride de yine IBARAKI adı altında ya da solo proje olarak enteresan işlere imza atabileceğini gösteren başarılı bir girişim.

TRIVIUM “Ascendancy”yle ortamlara atıldığın millet grubu ve Matt’i ergen grubu, poser vesaire şeklinde küçümsüyorken de TRIVIUM’un değerli bir grup olduğunu düşünüyordum, bir tanesi kendi grubumla altında çaldığım konser olmak üzere TRIVIUM’u canlı izlediğim 5-6 konserde grubun 2000 sonrası metali açısından önemli olduğunu düşünmüştüm. Bugün de benzer hisler taşıyorum ve bu grubun frontman’inin müzikal vizyonunun genişliğini bize gösterdiği bu projeden dolayı kendisini takdir ediyorum. “Shogun” sonrasında TRIVIUM tam olarak içime sinen pek az iş yaptıysa da IBARAKI gösteriyor ki Matt’in altyapısı sağlam, vizyonu geniş ve ileride “Rashomon”u da aşabileceği, farklı konuklarla ilgimizi çekebilecek yeni albümler de çıkarabilir. Şimdilik her şey yolunda.