Deniz Güneş (deadhouse)

Yeni bir şeyler var etmek. Eskinin mirasını cömertçe harcamayıp sanatına gerekli olduğu kadarıyla eklemlemek. Teknik – duygu yani bir nevi biçim – içerik dengesini yakalamak. Biçimsiz içerikten ve içeriksiz biçimden kaçınmaya çalışmak. Devrimsel nitelikte işlere imza atmak. Müzik türlerini ustalıkla harmanlayıp ortaya eşsiz güzellikte bir eser çıkarmak. Karşınızda Through Silver in Blood, karşınızda Scott Kelly, karşınızda Neurosis, karşınızda post metalin yapı taşı, karşınızda sert müzik tarihinin en iyi albümlerinden biri.

Neurosis için en saygı duyduğum grup desem yeridir. Sanat dallarının tümü için düşünmesem de müzik için şu kelamı edebilirim: Müzisyen-dinleyici arasındaki ilişki önemlidir. Nasıl edebiyatta okur ve yazar arasında bağ varsa, bu müzik için de böyledir. Neurosis tüm samimiyetiyle, karanlığıyla, ağırlığıyla dinleyicisiyle özel bir bağ kurabilen bir grup. Bunu röportajlarıyla, tv programına çıkıp konuşmalarıyla yapmıyorlar. Bunu sadece müzik aracılığıyla yapıyorlar. Salt müzik ekseninde bunu başarmak oldukça saygı duyulası bir olay. Bu, bir müzisyenin kendini ne denli iyi ifade ettiğini gösterir, sanatında ne denli başarılı olduğunu gösterir.

Through Silver in Blood, Neurosis’in eşsiz diskografisinde çok önemli bir yere sahip. Günümüzün yüzlerce post metal/hardcore/sludge grubunu etkilemiş bir albüm. Herhangi bir post/sludge grubunu dinleyin. Mutlaka Neurosis’ten etkilenmişlerdir. Through Silver in Blood üst düzey dinamizme sahip bir albüm. Yağ gibi akan bu müzik; hardcore, sludge metal, post metal gibi türlerin mükemmel bir karışımı. Mirasını Black Sabbath ve Swans’tan alan Neurosis, güçlü ve kusursuz sound’uyla sert müzik sahnesine bu albümle sonsuza dek hatırlanacak bir eser bıraktı. Neurosis bu albümle, Black Sabbath’ın ağır, doom tarafını, trilyonlarca müzisyeni etkilemiş Swans’ın özgürlükçü ve doğaçlama tarafıyla birleştirip post-metalin önemli bir elementi olan, Neurosis icadı sayabileceğimiz eşsiz bir Hardcore/Sludge sosuyla sert müzik sahnesinde bir mihenk taşı yarattı. Şahsen bu müzik için deneysel ve avangart kelimelerini kullanmak istemiyorum. Sanki bu müzik, Neurosis tarafından, bir bilim insanı edasıyla, deneme-yanılma yöntemiyle değil de Neurosis böyle istedi de aniden var oldu gibi geliyor.

“Tanrı, “ışık olsun” diye buyurdu ve ışık oldu.” – Yaratılış, Eski Ahit.

Büyülü bir albüm Through Silver in Blood. Ağır gitarlar, Scott Kelly’nin haykırışları, arka plandaki motor sesi, savaş uçakları, hafif, soğuk, buz gibi tınılar, öldürücü ama yerinde melodiler, tekrarlayan, müzik değil bu, başka bir diyeceğiniz garip rifler, enstrümanlar, sanki sabahın ilk ışıklarıyla yalnız, yapayalnız sokağa çıkmışsınız ve kıyameti bekliyormuşsunuz hissi veren duygular. Neurosis karanlığı hiçbir tür karanlığa benzemez. Katatonia karanlığı süründürür, Anathema karanlığı hüzünlerden hüzünlere gark eder. Bu iki grubun benzeri birçok üzücü müzik grubu vardır. Neurosis karanlığı ise hüzün vermez, süründürmez, depresif black metal grupları gibi depresyona da sokmaz. Funeral doom grupları gibi son kalan yaşama isteği kırıntısını da yok etmez. Neurosis karanlığı hiçbir şeye benzemez. Müzik, yaşama ve ölüme karşı müthiş bir ağır yük verir insana. Neurosis dinlerken yaşamın ve ölümün bir ceza olduğunu düşünürsünüz. Ve bu cezanın bedelini de ağır başlı bir tavırla karşılamak zorundasınız. Böyle bir karanlıktır Neurosis müziği. Her şeye rağmen ayakta kalmak, ancak ayaktayken de yaşamamak, ölmemek veya ne yaptığını bilmemek.

Through Silver in Blood için Neurosis’in ustalık eseri desek yanlış olmaz. Kariyerine hardcore ağırlıklı müzik yaparak başlayan Neurosis, asıl dinamizmini, kendine has Neurosis’i Neurosis yapan gerçek müziğini, tam olarak bu albümle oluşturdu. Albümde soft müzik seven kitle için sakin anlar da mevcut, sert müzik sevenler için ise gerçek bir hazine. Öyle bir albüm ki bu, kâh karşınıza post rockvari, sürpriz klavyeli bir an çıkıyor, kâh kaos içerisinde yüzen, ardı arkası kesilmeyen, kafaya balyoz vururmuşcasına çalan davul ve rif atakları çıkıyor. Neurosis tüm bunları muhteşem bir nizam içerisinde, şarkı içerisinde bütünlüğü kaybetmeden yapıyor. Mükemmel bir davul ve bas performansı, inanılmaz komplike bir müzik. Kompozisyonu en iyi albümlerden biri Through Silver in Blood. Şu dakikada bu olmasaydı, bu şarkıda şu olmasaydı diyebileceğiniz tek bir an yok. Bu albümü dinlerken kimi zaman film izliyor gibi, kimi zaman roman okuyor gibi, ancak en nihayetinde, müzik sanatının en nadide eserlerinden birini dinlediğinizi unutmayacaksınız. Karanlık müziklerden hoşlanmıyorsanız bile albümdeki komplike yapıyı takdir etmemek olasılık dışı.

Neurosis üyeleri, başta Scott Kelly olmak üzere özel insanlar. Bu müzikleri yaratırkenki motivasyonları, yaşadıkları süreçler, hayata bakışları, dünya insanlarının pek hissetmek istemeyeceği türden hisler. Böylesine ruh halleri genelde normal insanlarda aralıklı şekilde olur, sanatçılarda ise uzun süreli olabiliyor. Böyle olduğunda ise ortaya sanat çıkıyor.