Erhan Yiğit

Selamlar, birbirinden alakasız gruplarda iş görmüş yetkili abilerin bir araya gelip normalde yaptıkları işlerden farklı şeylerle aklımızı almaları olayına yabancı değiliz. Son zamanlarda WIEGEDOOD, HAUNTED SHORES gibi kırma gruplar gündemimizi meşgul ederken geçtiğimiz yıllarda ise AT THE GATES insanı Tompa’nın başını çektiği THE LURKING FEAR ve LOCK UP grupları, ULCERATE üyelerinden meydana gelen THE TEMPLE ve adını sayamadığım onlarca grup piyasayı gerçekten zorladı ve bizlere unutmamızın kolay olmadığı eserler bahşetti.

Geçen yıl ”Luciferian Age” EP’si ile belirli bir kitlenin dikkatini çekmeyi başaran, NECROPHOBIC ve CRYPTOSIS üyelerinden oluşan sevgili IN APHELION ise bu kırma gruplar liginde bu yıl fikrimce çok sevilecek olan ”Moribund” ile sınırları zorlamaya, bizlere güzelliği getirmeye oldukça kararlı gözüküyor. Bundan iki yıl önce İsveç/Hollanda ortaklığı altında kurulmuş olan ve Black metalin melodik tarafında iştigal eden IN APHELION has Black metali ”Moribund” etrafında şekillenen sanatsal kaygı çerçevesinde bitmek bilmeyen, birbirinden kaliteli onlarca karanlık ama aynı zamanda çok tatlı melodiler ile destekliyor, işin içine özellikle enstrümantal bağlamda beklenmedik sürprizler katarak bu grubu meydana getiren elemanların iş bilirliğini gösteriyor.

”Moribund”u bu kadar sevmemi sağlayan en büyük neden olarak grubun en başından beri öküzlükten taviz vermeyecek biçimde nefes alan, havadar ama bir o kadar da lanetli bir Black metal formu yaratmaya çalışmasını söyleyebilirim. IN APHELION bu konuda o dersine o kadar iyi çalışmış ki melodi ve beste anlamında desteğini sadece Black metalin önemli gruplarından almıyor, tam tersi normal şartlarda Black metal özelinde denendiğinde riskli olabilecek 80′ler kuşağı Heavy metal gruplarının melodik anlayışından da nasipleniyor.

World Serpent (Devourer of Dreams) ile açılış yapan ”Moribund” 80′ler temalı, cüretkar klavye girişiyle çoğu Black metal severin burun kıvıracağı bir şeymiş gibi gözükse de akabinde grubun topyekûn enstrümanlara abanarak ”Ahan da size melodik Black metal ulan” demesiyle keyifler yerine geliyor.

Genel itibariyle baştan sona, apaçık şekilde WATAIN ve TRIBULATION kokan enfes vokallere ev sahipliği yapan ”Moribund” enstrümantal boyutunda da yine bu grupları anımsatan ama onların formüllerini uygulamak yerine işin içine IRON MAIDEN’dan NEVERMORE’a kadar uzanan bir ilham rüzgarını da arkasına alarak bir bakıma kendi özgünlüğünü kazanıyor.

Albümün ikinci şarkısı olan ve geçen yıl çıkan EP’in içinde de yer alan Draugr sanki Dave Murray tarafından bestelenmiş gibi dururken Sorrow, Fire and Hate şarkısının girişinde ise her an Warrel Dane güçlü sesiyle girecekmiş gibi hissettiriyor.

”Moribund”u elbette her Black metal severin seveceğini dile getiremem. Albüm sahip olduğu havadar ve tatlı atmosferini belki de bütün bir kitleye sevdiremez lakin metalde melodi seven herkesin bu albüme bayılacağı kanısındayım. Zira IN APHELION burada öylesine sofistike ve nefis bir şey yaratmış ki bütün şarkılar en başta akılda kalıcılığı ve müthiş uzun soloları ile dinleyenin kulaklarına yapışacak ve uzun bir süre de oradan düşmeyecek.

Şu an ”Moribund”a 9 vermemek için hiç bir neden yok aslında fakat IN APHELION öylesine iyi ve öylesine renkli bir Black metal formunu icra ediyor ki bu adamların ilerleyen zamanlarda bunun üzerine koyarak kapağı underground sulardan büyük kitlelerin dikkatini çeken bir Black metal sahnesine atmaları ve ”Moribund”u bile unutturacak şeylerle gelmeleri içten bile değil. Nasılsa IN APHELION’un bu uğurda atacağı her adım çok sağlam, vereceği her karar çok yerinde olacak.