Kariyerinde 35 yılı geride bırakmaya yaklaşan; bu süreye birbirinden önemli 11 albüm sığdıran; yaptığı tür içerisine adeta bir öğretmen, bir yol gösterici olarak addedilen bir grup. Birbirinden önemli bunca grup, bu gruplar tarafından çıkarılan bir dolu albüm dinliyoruz. Gün içinde dinlediğimiz şarkının, karşımıza çıkan yeni grupların, kliplerin, albüm haberlerinin haddi hesabı yok. Bu uyarıcılar deryası içerisinde bir şekilde kendini belli eden, merak ve heyecandan fazlasını uyandıran bazı gruplar var. Yeni bir şeyler yayınlaması sadece önemli bir grubun yeni albüm yayınlaması olarak görülemeyecek, en azından benim öyle görmediğim gruplar bunlar. Bunca yıldır icra ettikleri sanat içerisinde hâlâ bir şeyler öğretebilen, ilham verebilen gruplar…
IMMOLATION benim için bu gruplardan biri. Yeni bir IMMOLATION albümü benim için dinleyip kritiği yazılacak bir yapıttan çok daha fazlasını ifade ediyor. Oturup analiz edilecek, içindeki fikirler incelenecek, detaylarına inilecek bir şey olarak görüyorum IMMOLATION albümlerini. Neden? Çünkü onlar en başından beri buradaydılar. Kendi müzikal karakterlerini sıfırdan yarattılar, üzerine inşa ederek gerçek anlamda bir öğretmene, işinin ehli bir ustaya dönüştüler.
Günümüzün ön plana çıkan ve el üstünde tutulan karanlık yıldızlarına, kimseye benzemedikleri söylenen, çok orijinal bir sound’a sahip olduklarından bahsedilen isimlerine baktığımızda bile IMMOLATION’ın da dâhil olduğu bazı ustaları görüyoruz. Son birkaç albümdür herkesin değerini anladığı ULCERATE’in davulcusuyla kuliste muhabbet ederken “Herkes bizim GORGUTS’tan, DEATHSPELL OMEGA’dan ilham aldığımızı söylüyor ama esas bizi biz yapan IMMOLATION’dır” cevabını alabiliyorsunuz.
Death metal dünyasının hak ettiği değeri en görmeyen isimlerinden kurulu bir grup IMMOLATION. Baktığımda Ross Dolan benim için death metal tarihinin gelmiş geçmiş en iyi 10 vokalistinden biri. Robert Vigna dediğin adam adı hep göz ardı edilen bir rif yazma, atmosfer yaratma, beste yapma efsanesi. Bu iki kurucu eleman üzerinden ilerleyen grupta yine adı çok az anılan Steve Shalaty diye bir davulcu var ve bu üçü death metal tarihinin gördüğü en zamanın ötesinde, en beklenmedik işlerden bazılarını yaparak ana akımı 30 yıldan uzun süredir yok sayıyorlar, dalgalarına bakıyorlar. IMMOLATION bunca yıldır ne bir polemiğe giriyor ne de albüm çıkışına yakın dikkat çekici açıklamalar yapıyor. Adamları bir an için ticari bir çaba güderken görmüyoruz. Varsa yoksa death metal ve onu nasıl geliştirebileceklerine ilişkin fikirlerini sergiledikleri albümleri…
“Acts of God”da IMMOLATION’ı her zamanki eşsiz karanlığıyla, olağanüstü karakteristik sound’uyla, çirkinlikle ihtişam arasında gidip gelen müzikal karakteriyle görüyoruz. Her albümde bir öncekinden daha iştahlı, tutkulu, dehşetli olmayı nasıl başarıyorlar gerçekten de bir muamma. Bunun yanına bir de yaratıcılıklarını ekleyince gerçekten de önüne geçilmez, karşı konulmaz bir güce dönüşüyorlar.
Bazı şarkılara kattıkları minik fikirler, narin dokunuşlar öylesine iyi ve faydalı ki… “Overtures of the Wicked” diye hayvan gibi bir şarkı yazıyorsun, bir de ortasına her yeri başka lezzetli bir solo koyuyorsun. Bu solonun 2.10’da başlayan yerine de şarkıya bir anda renk katan çok tatlı bir fikir yediriyorsun. IMMOLATION, sen harbiden bu işi biliyorsun.
Vigna ve Dolan’ın alametifarikalarından biri olarak, yine bir IMMOLATION albümü ve yine hiçbiri birbirine benzemeyen; hepsinin çok net ve hayranlık verici fikirleri, özellikleri, hinlikleri olan şarkılar. Grubun bence en çok takdir edilesi yönlerinden biri bu. Elbette ki IMMOLATION sound’u diye bir şey var ve grubu tanıyanlar çalan şeyin IMMOLATION olduğunu saniyesinde anlayabilirler. Lakin adamlar bir şekilde her şarkının tamamen başka yaratıklar olmasını, her birinin başka bir habitatta nefes almasını sağlamayı başarıyorlar. Öyle ya da böyle her şarkının bir başka dinleyicinin favori olmasını sağlayabilecek miktarda ve nitelikte fikir altyapısı, karakter zenginliği var “Acts of God”da. Tıpkı IMMOLATION’ın diğer TÜM albümlerinde olduğu gibi.
Sadece death metal özelinde değil, tüm metal dünyasının en istikrarlı gruplarından biri IMMOLATION. Ortalama denebilecek, odaklanamamışlar şeklinde eleştirilebilecek bir tane bile işleri yok. Her albümleri iyi, çok iyi ya da başyapıt kalibresinde. Geçmişte yazdıkları destanlar ve verdikleri dersler düşünüldüğünde “Acts of God” bence bu üç kademenin “çok iyi” safhasında yer alıyor. “Atonement”a attığım “E F S A N E” başlığı “Acts of God” için de geçerli ve böyle bir gruba, bunca yıl sonra çıkardığı böylesi hayvanoğlu hayvan bir albüme daha azını vermeye elim gitmiyor, gönlüm razı olmuyor.
Kadro Ross Dolan: Bas, vokal
Robert Vigna: Gitar
Alex Bouks: Gitar
Steve Shalaty: Davul
Şarkılar 1. Abandoned
2. An Act of God
3. The Age of No Light
4. Noose of Thorns
5. Shed the Light
6. Blooded
7. Overtures of the Wicked
8. Immoral Stain
9. Incineration Procession
10. Broken Prey
11. Derelict of Spirit
12. When Halos Burn
13. Let the Darkness In
14. And the Flames Wept
15. Apostle
Albüm baştan aşağı tecrübe, stabilite ve profesyonellik kokuyor. Sene sonunda birinciliği garanti edilemese de ilk beşime kesin girer.
Broken Prey’in 40′ıncı saniyesinde giren o ilahi rifler, davuular, Noose of Thorns’un kusursuz introsu ve nakaratları, aynı şekilde When Halos Burn’ün nakaratları ve saymakla bitmeyecek onlarca müthiş detay.
Atonement ile kıyaslayacak olursam bu albüm onun kadar baskın ve gümbür gümbür değil. Bunun sebebi ise tamamıyla IMMO’nun oldskol odaklı bir sound seçme tercihi. Bu da albümü Atonement’dan daha kötü yapmak yerine sadece ondan daha farklı bir albüm kılıyor. Bunun haricinde Atonement muazzam ve görkemli olduğunu kanıtlamak için elinden geleni yaparken Acts of Gods sadece oldskol kökenine sadık kalarak hiçbir şeyi kanıtlamak için uğraşmayan son derece ağır başlı bir tavır sergiliyor.
Hangisi daha iyi emin değilim, olmama da gerek yok. Bunu düşünerek zaman kaybetmek manasız. Onun yerine çıktığı günden beri Acts of Gods’ın tadını çıkarıyorum.
Muazzam müthiş bir albüm. Vaybe 35 sene olacak. Bu adamları inanılmaz seviyorum. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmadan. Bunu yaptık budur. Şunu yaptık şudur ister seversin ister sevmezsin. Darkthrone çok benzetirim bu duruş ve tavırlarını.
Albüme gelince ne güzellikler söylesem az gelir. Seviye bambaşka. Immolation ve diğerleri diye de kendimce eklerimde. Kendi nazarımda. Kıvırmadan encük mencük aletlerle oynamadan atmosfer nasıl yaratılıp ders niteliğinde hayvanlık. Sadece iki kelime yazıp çıkıcaktım bu albüme yetmiyor yeminle.
Ellerine sağlık reis…🤘🏻
Kesinlikle usta işi, bir saniyesi bile boş olmayan bir başyapıt. Bu albümü yapmış olmayı çok isterdim 10/10 (hayır albümün yeni çıkmasının gazına gelmedim)
“Atonement” albümünde müzikal bazda bir özgünlük vardı. Modern ve güçlü bir sound; dikkat çekici ve vurucu pasajlar içeren kaliteli bestelerle ve tabii Immolation’ın kendine mahsus tarzıyla birleşiyordu. Fakat “Acts of God” bana genelinde inanılmaz tekdüze hissettirdi, Immolation’ın zaten hâlihazırda iyi yaptığı şeylerin bir karmasını içeren ama bundan öteye gitmeyen bir çalışma olarak.
“Abandoned”, “An Act of God” ve “The Age of No Light” ard arda konulması ve dinlenmesi çok güzel olmuş besteler. Albüm bu açıdan gayet iyi bir açılış yapıyor. Ama bunlardan sonra gelen onca bestenin arasında “Overtures of the Wicked” ve “Immoral Stain” dışında tümden beğendiğim bir beste olmadı. “Atonement” kadar vurucu ve güçlü besteler içermediği gibi süresi de ondan bir tık daha uzun. Yılın en iyi death metal işleri arasında üst sıraları oynayabilir, ama Immolation diskografisinde üst sıraları oynayamaz. “Atonement” albümü, “Unholy Cult”dan bu yana yapılmış en iyi Immolation albümüydü.
Kötü bir albüm değil “Acts of God”, neticede Immolation’dan bahsediyoruz ve o kadar senenin istikrarı, başarısı göz ardı edilecek bir durum değil. Fakat, grubun diskografisinden 5 albüm seçeceksin ve ömrün boyunca yalnız onları dinleyebileceksin deseler o listeye almayacağım bir albüm.
Merak edenler için de liste şu:
1)Dawn of Possession
2)Unholy Cult
3)Here in After
4)Close to A World Below
5)Atonement
Sadece zevkle dinledim albümü. Oturup şurası iyi burası iyi diyemem baba, götüm yetmez. Bir grup nasıl kendi “Immolation” soundundan çıkmadan böyle her albümde yenilikçi fikirler üretebiliyor anlayamıyorum.
15 yaşımdan beri gitar çalıyorum, yeri geldi davul da yazdım, bas da yazdım. Dinlediğim şarkıları hep analiz ederim, “şunu şöyle yaptıkları için bu atmosfer oluşuyor, şu şöyle olduğu için bu hissi veriyor” gibi fikir yürütürüm ama bu adamların yaptıkları sadece böyle analizlerle açıklanamaz gibi. Sanki besteleri yapıp üzerine biraz minare gölgesi, biraz davul tozu falan serpiyorlar hahah. Büyük hastasıyım.
(8.95/10, Toplam oy: 65)
Loading ...
Kelimenin tam anlamıyla başyapıt. Yıllar sonra death metal denince akla gelecek albümlerden biri olacağını düşünüyorum. 10/10.
Albüm baştan aşağı tecrübe, stabilite ve profesyonellik kokuyor. Sene sonunda birinciliği garanti edilemese de ilk beşime kesin girer.
Broken Prey’in 40′ıncı saniyesinde giren o ilahi rifler, davuular, Noose of Thorns’un kusursuz introsu ve nakaratları, aynı şekilde When Halos Burn’ün nakaratları ve saymakla bitmeyecek onlarca müthiş detay.
Atonement ile kıyaslayacak olursam bu albüm onun kadar baskın ve gümbür gümbür değil. Bunun sebebi ise tamamıyla IMMO’nun oldskol odaklı bir sound seçme tercihi. Bu da albümü Atonement’dan daha kötü yapmak yerine sadece ondan daha farklı bir albüm kılıyor. Bunun haricinde Atonement muazzam ve görkemli olduğunu kanıtlamak için elinden geleni yaparken Acts of Gods sadece oldskol kökenine sadık kalarak hiçbir şeyi kanıtlamak için uğraşmayan son derece ağır başlı bir tavır sergiliyor.
Hangisi daha iyi emin değilim, olmama da gerek yok. Bunu düşünerek zaman kaybetmek manasız. Onun yerine çıktığı günden beri Acts of Gods’ın tadını çıkarıyorum.
Son olarak IMMOLATION SİKER.
9/10
şu ana kadar ki ve de 2022 yılının muhtemel en iyi death metal albümü
Muazzam müthiş bir albüm. Vaybe 35 sene olacak. Bu adamları inanılmaz seviyorum. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmadan. Bunu yaptık budur. Şunu yaptık şudur ister seversin ister sevmezsin. Darkthrone çok benzetirim bu duruş ve tavırlarını.
Albüme gelince ne güzellikler söylesem az gelir. Seviye bambaşka. Immolation ve diğerleri diye de kendimce eklerimde. Kendi nazarımda. Kıvırmadan encük mencük aletlerle oynamadan atmosfer nasıl yaratılıp ders niteliğinde hayvanlık. Sadece iki kelime yazıp çıkıcaktım bu albüme yetmiyor yeminle.
Ellerine sağlık reis…🤘🏻
Kesinlikle usta işi, bir saniyesi bile boş olmayan bir başyapıt. Bu albümü yapmış olmayı çok isterdim 10/10 (hayır albümün yeni çıkmasının gazına gelmedim)
Tanrı uludur,
Tanrı uludur,
Tanrı uludur
Şüphesiz bilirim Immolation’dan başka yoktur tapacak
Şüphesiz bilirim Immolation’dan başka yoktur tapacak
Şüphesiz bilirim Immolation’nın elçisidir Robert Vigna
Haydi namaza, Haydi namaza, Haydi namaza
Haydi felaha, Haydi felaha, Haydi felaha
Uykudan namaz daha hayırlıdır
“Atonement” albümünde müzikal bazda bir özgünlük vardı. Modern ve güçlü bir sound; dikkat çekici ve vurucu pasajlar içeren kaliteli bestelerle ve tabii Immolation’ın kendine mahsus tarzıyla birleşiyordu. Fakat “Acts of God” bana genelinde inanılmaz tekdüze hissettirdi, Immolation’ın zaten hâlihazırda iyi yaptığı şeylerin bir karmasını içeren ama bundan öteye gitmeyen bir çalışma olarak.
“Abandoned”, “An Act of God” ve “The Age of No Light” ard arda konulması ve dinlenmesi çok güzel olmuş besteler. Albüm bu açıdan gayet iyi bir açılış yapıyor. Ama bunlardan sonra gelen onca bestenin arasında “Overtures of the Wicked” ve “Immoral Stain” dışında tümden beğendiğim bir beste olmadı. “Atonement” kadar vurucu ve güçlü besteler içermediği gibi süresi de ondan bir tık daha uzun. Yılın en iyi death metal işleri arasında üst sıraları oynayabilir, ama Immolation diskografisinde üst sıraları oynayamaz. “Atonement” albümü, “Unholy Cult”dan bu yana yapılmış en iyi Immolation albümüydü.
Kötü bir albüm değil “Acts of God”, neticede Immolation’dan bahsediyoruz ve o kadar senenin istikrarı, başarısı göz ardı edilecek bir durum değil. Fakat, grubun diskografisinden 5 albüm seçeceksin ve ömrün boyunca yalnız onları dinleyebileceksin deseler o listeye almayacağım bir albüm.
Merak edenler için de liste şu:
1)Dawn of Possession
2)Unholy Cult
3)Here in After
4)Close to A World Below
5)Atonement
Allahuekber
10 vermemek için kendimi zor tutuyorum. 9/10
Şahane albüm ama en iyi ilk 5 Immolation albümü arasına girmez.
Hayvan oğlu hayvanlar ya.
Albümü daha baştan sona dinlemedim ama kapağı çok çok hoşuma gitti hatta wallpaperlarımdan biri yaptım, onu demeye geldim.
Sadece zevkle dinledim albümü. Oturup şurası iyi burası iyi diyemem baba, götüm yetmez. Bir grup nasıl kendi “Immolation” soundundan çıkmadan böyle her albümde yenilikçi fikirler üretebiliyor anlayamıyorum.
No one can fuck with Steve Shalaty.
15 yaşımdan beri gitar çalıyorum, yeri geldi davul da yazdım, bas da yazdım. Dinlediğim şarkıları hep analiz ederim, “şunu şöyle yaptıkları için bu atmosfer oluşuyor, şu şöyle olduğu için bu hissi veriyor” gibi fikir yürütürüm ama bu adamların yaptıkları sadece böyle analizlerle açıklanamaz gibi. Sanki besteleri yapıp üzerine biraz minare gölgesi, biraz davul tozu falan serpiyorlar hahah. Büyük hastasıyım.