SLAM DEATH METAL/BRUTAL DEATHCORE ŞÖLENİNE HOŞ GELDİNİZ. Bu cümleyi normalde kritiğin başlığına yazmam gerekiyordu ama birazdan inceleyecek olduğum ”Mercy Denied” dinleyenini sanki ”SLAM DEATH METAL/BRUTAL DEATHCORE ŞÖLENİNE HOŞ GELDİNİZ” der gibi karşıladığı için ben de kendime karşı koyamadım açıkçası. Zira kenarları kırpılmış, daha merkezi odaklı iş gören, tek gayesi dinleyeni kendisine kilitlemek olan Death metalin bu -core, brutal, slam gibi diğer türleri sulandırılıp boku çıkarılmaya çok müsait ve iş bu raddeye gelmeden gerçek manada, adam gibi -core, brutal, slam yapan gruplarla çok sık karşılaşmıyoruz.
İşte bu tanıma neredeyse harfi harfine uyan, Brutal deathcore’un güvenli limanlarından Alman ACRANIUS ”Mercy Denied” ile hem kendileri adına hem de tür adına büyük bir adım atmış ve zaten çekici olan türü çok daha çekici bir hale getirerek çoğumuzun belki de yıl sonuna kadar unutma ihtimali olmayacağı bir canavarlık örneği sergilemiş. Kapak görselinden artık adını incelemelerde anmanın sıradan hale geldiği malum artistin sorumlu olduğu ”Mercy Denied” şahsım adına 2022′in geride bıraktığımız son 1,5 ayının en iyi albümü.
Bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama metal müzikle iştigal ettiğim onca sene içerisinde albümlerin yarım saat içerisine sıkıştırılması olayı sanırım hiç bu kadar popüler olmamıştı. Geçtiğimiz 2 ya da 3 yıl içerisinde süresi 30-35 dakikadan ibaret olan metal albümlerinin sayısı bir hayli arttı ve bu konuda dikkat çekilmesi gereken nokta ise gruplar bu ”yarım saat” olayını çok verimli kullanmaya başladı. Kendisi de 34 dakika olan ”Mercy Denied” ise her saniyesini kulaklarınızda fiziksel manada dolu dolu hissedebileceğiniz bir yapıt. Zaten albümü insana sevdiren en önemli niteliği ise tam olarak burada hayat buluyor.
”Mercy Denied”ın vahşet seviyesinde, oldukça gümbürtülü bir prodüksiyonun üzerine inşa edildiğini ve tertemiz cilalı sound’una rağmen pisliğinden ödün vermediğini söylemek isterim. Albüm dinleyenini ilk saniyeden itibaren sarsan, şoke eden bir canhıraşlıkla başlıyor ve bu başlangıç albümün tamamında kendisini eksiksiz bir biçimde göstermeye devam ediyor. Albüme bu denli başarılı bir miks anlayışının hakim olması albümün dinlenilmesi için gerekli olan sempatiyi ve ilk intibayı tek başına karşılamaya yetiyor.
”Mercy Denied” türünün müzikal doğası gereği içerisinde ağır breakdown’ların ve vokallerin anlık yalnız kalmasına dayalı hareketlerin, artı olarak zil oyunlarının ve akıl söken davul ataklarının bol bol gerçekleştiği bir albüm.
Bu bakımdan albüm sanki 45 dakikalık herhangi bir Death metal albümünün en beğendiğimiz yerlerinin bulunduğu konsantre bir Brutal deathcore şovu gibi görünüyor (ki aslında öyle). Ama söz konusu bu şov ACRANIUS tarafından öylesine iyi bir şekilde yapılıyor ki normalde yermek ve iğnelemek için kullanacağım bu tabir ”Mercy Denied” için bir iltifata dönüşüveriyor.
Bütün bunların bir sonucu olarak ACRANIUS kabaca Deathcore dalında ”Mercy Denied” ile geçen yıl görücüye çıkan iki dev grubun (WHITECHAPEL ve CARNIFEX) son yapıtlarından fersah fersah ötede olan, türün vuruculuğunun esas alındığı, kaygısız tasasız, bir delinin elindeki bomba kadar şoke edici bir albüm.
Bana kalırsa bu albüm sene sonunda dinleyicilerin listesine mutlaka girmeli ve hak ettiği övgüleri eksiksiz almalı. Zira ”Mercy Denied” ACRANIUS tarafından değil de misal THY ART IS MURDER tarafından yapılsaydı daha çok sevilir, daha çok sayılırdı. O yüzden Death metalde breakdown, ezici sound, şov ve –teşbihte kusur olmaz– aralıksız vuruş arıyorsanız ”Mercy Denied”ı es geçmemelisiniz.
Gerçekten bu albümün 8 aldığını görünce şok oldum. Bence okur notu çok daha yerinde, 4 yeterli. Hayatımda kendini bu kadar tekrar eden, aynı şeyleri ısıtıp ısıtıp tekrar sunan bir albüm dinlemedim. İstisnasız her şarkının ortasında ufak sadece davulları duyduğumuz geçiş pasajı ve her şarkının sonunda vokalin inşa ettiği inanılmaz ruhsuz breakdownlar var. Bunun dışında yer yer vokal çok baskın duyuluyor, enstrumanları eziyor. Albümün hiçbir şekilde intro ve outroya sahip olmaması da cabası. Bu albüm 8 ise bence bu yıl 15/20 puanlık albümler görürüz.
Dipnot: Albümün kapağını ise çok beğendim, keşke daha atmosferik işlere girişselerdi, bu kapağa böyle çiğ ve ruhsuz bir albüm yakışmadı.
@Candaş, Yorumum yazar arkadaşı eleştirmişim gibi anlaşılabilir, yanlış anlaşılmak istemem yazarın ellerine emeğine sağlık. Ben sadece puanı fazla bulduğumu belirtmek istedim. Yazara karşı hiçbir eleştiri niyetim yoktu yazarken, daha önce yazmaya çalıştığımdan kritik yazmanın ne kadar zor olduğunu da bilirim.
drogba formalı çocuk metali
Gerçekten bu albümün 8 aldığını görünce şok oldum. Bence okur notu çok daha yerinde, 4 yeterli. Hayatımda kendini bu kadar tekrar eden, aynı şeyleri ısıtıp ısıtıp tekrar sunan bir albüm dinlemedim. İstisnasız her şarkının ortasında ufak sadece davulları duyduğumuz geçiş pasajı ve her şarkının sonunda vokalin inşa ettiği inanılmaz ruhsuz breakdownlar var. Bunun dışında yer yer vokal çok baskın duyuluyor, enstrumanları eziyor. Albümün hiçbir şekilde intro ve outroya sahip olmaması da cabası. Bu albüm 8 ise bence bu yıl 15/20 puanlık albümler görürüz.
Dipnot: Albümün kapağını ise çok beğendim, keşke daha atmosferik işlere girişselerdi, bu kapağa böyle çiğ ve ruhsuz bir albüm yakışmadı.
18.05.2022
@Candaş, Yorumum yazar arkadaşı eleştirmişim gibi anlaşılabilir, yanlış anlaşılmak istemem yazarın ellerine emeğine sağlık. Ben sadece puanı fazla bulduğumu belirtmek istedim. Yazara karşı hiçbir eleştiri niyetim yoktu yazarken, daha önce yazmaya çalıştığımdan kritik yazmanın ne kadar zor olduğunu da bilirim.