Yılbaşı tatili için yurt dışında bulunduğum 10 günlük sürede sadece 1 (yazıyla, bir) albüm dinlemişim oluşumdan mıdır bilmem, 2022’nin ilk günlerinde çıkan pek çok albümü tahminimin çok üzerinde beğendim. Sürekli yeni albüm dinleyip yazmaya o kadar alışkınım ki bu 10 günlük metal perhizi sırasında farkında olmadığım şekilde metal susamış olmam ve bu sebepten dinlediğim yeni şeyleri daha bir beğenmem olası olabilir.

Bunun gazına gelmeden değerlendirebileceğime emin olduğum 2022 çıkışlı ilk ve tazecik albüm de Kanadalı black/thrash metal grubu BEHOLDER’ın yeni ve ilk çalışması “Arcane Subreptice”.Tremolo gitar melodilerinin yırtıcı black metal rifleriyle iç içe geçtiği albümde black metalin atmosfer kasmadan doğrudan hedefe yönelen kimliğini ve thrash metalle dirsek temasındaki hâlini sevenleri memnun edecek bir yapı var.

Derinlerde yatan punk ve yırtıcı thrash karakteriyle BATHORY karanlığını bir arada sunan “Arcane Subreptice”te standart bir black metal vokali ve blast beat’lere yaslanan güçlü bir davul performansına tanık oluyoruz. Vokaller shriek’ten ziyade daha tok bir üslupla kullanılıyor ve URGEHAL’den ENSTILLE’ye kadar black metalin varsayılan karanlığına köpeklik eden herkesi memnun edecek bir ortam yaratıyorlar. BEHOLDER çok net, yan unsur vesaire içermeyen bir black/thrash metal kırması yapıyor ancak bunu eski zamanların önemli isimlerini bire bir günümüze taşıyarak değil, kendi anlayışını öne çıkararak sunuyor.

Akılda kalıcılık noktasında bence üzerine düşeni yapan BEHOLDER, MOTÖRHEAD’in aşırı şeytani ve paçoz hâli gibi duyulduğu çiğ bölümlerin yanı sıra buz gibi İskandinav soğuğu bastığı anları da dengeli şekilde dağıtıyor. Albümün dinleyiciye verdiği zifiri black metal atmosferi ve özellikle de vokal kullanımı, zaman zaman “Arcane Subreptice”i Norveçli veya İsveçli bir grubun elinden çıkmış gibi göstermeye yetiyor da artıyor bile. Dolayısıyla black metalin Kuzey Amerika tarafına mesafeli duran dinleyiciler kendilerini gayet rahat biçimde İskandinav bir grup dinledikleri düşüncesine inandırıp aynı zevki alabilirler. Karanlık desen, kötülük desen, öfke desen var. Kör bıçağı boyna sokup kanırta kanırta çevirircesine var.

Albümdeki karanlık yer yer WATAIN’in black metaline göz kırpacakmış gibi dursa da BEHOLDER hiçbir anında WATAIN gibi olmuyor. Özellikle WATAIN’in adını anma sebebim BEHOLDER’ın direkt, lafı dolaştırmayan yaklaşımından. Bu mizacı WATAIN’e yaklaşmaya müsait görüyorum, ancak BEHOLDER bunu yapmıyor ve bu sayede herhangi bir grubun ayak izlerini takip etmediğini hissettirerek kendini daha değerli bir yerde konumlandırmayı başarıyor.

Dediğim gibi 10 günlük bir metal detoksunun ardından, hem de Kiev-İstanbul uçağında uçarken dinleyip incelediğim “Arcane Subreptice” belki bu detokstan dolayı bana ekstra güzel gelmiştir ancak bunu göz önüne almadan baktığımda da albümün büyük oranda başarılı olduğunu ve ortalamanın üstü bir black metal içerdiğini düşünüyorum. Yılın metal açısından bir miktar boş ders gibi geçen bu ilk günlerinde bu kalibrede bir albüm dinliyor olmak bence değerli bir şey. Bu yüzden ben de BEHOLDER’ı tebrik, “Arcane Subreptice”i ise tavsiye ediyor ve metal özelinde baktığımda iyi başladığını düşündüğüm 2022’nin daha da güzelleşip güçlenerek devam etmesi temennileri eşliğinde yazıyı noktalıyorum.