Erhan Yiğit

Merhaba, bu sene önceki yıllarda çıkan albümlerle birlikte toplam tam 200 albüm dinlemişim. Bunu da aşağı yukarı son 10 ayın gün sayısına böldüğümde 1.52 gibi rakam çıkıyor ortaya. Yani her gün en az 1 ya da 2 albüm dinlemişim. Dinleyeceğim albümleri seçerken seçici olduğumu ve çıkan her albüme elimde tuzla koşmadığımı da işin içine katarsam sadece kalite olarak belli bir seviyeye ulaşan şeylere erişmeye çalıştığımı da rahatlıkla söyleyebilirim. Buna rağmen dinlediklerim arasında 1 kere bakıp bir köşeye attıklarımın sayısı da hiç az değil aslında; Dinlemeye yeltendiğiniz albüm ilk başlarda kendini süper bir şeymiş gibi gösterse de sonradan ‘iyi’ye doğru kayabiliyor, sahip olduğu ışığın gerçek parlaklığını sonradan ifşa edebiliyor.

Tüm bunların tersine bir de az takipçili güzel hatun instagram hesabı gibi bir kenarda öylece durarak keşfedilmeyi bekleyen albümlerin sayısı da hiç az değil; Mesela şu an mercek altına aldığım İsveçli black metal grubu VOODUS’un ”Into the Wild” albümü her bakımdan bu tanıma uyan, dinlerken ”Bunu nasıl oldu da kaçırmışım?” dedirten bir yapıt. Yine birisinin önerisiyle dinlemeye koyulduğum ve dinledikten sonra kendimi bunun için çok şanslı hissettiğim albümlerden birisi haline gelen ”Into the Wild” çıktığı dönem itibariyle çok ses getirmemiş ve keşfedilmemiş sayılsa da VOODUS’un burada tadına doyulmaz, her yerinden lezzet fışkıran bir iş yaptığı ve takdir edilmesi gerektiği açıkça ortada. Gelin yakından bakalım;

2004 yılında JORMUNDGAND ismiyle kurulan ve bu isim altında bir albüm yayınlayan İsveçli grup 2015 itibariyle VOODUS ismiyle icraatlarına devam etmeye başlamış ve ilk albümlerini 2018 yılında çıkarmış. Geçen altı yıl içerisinde neredeyse hiç boş durmayan grup aynı zamanda DOMGARD grubuyla da bu yıl içinde bir split yayınlamış.

Black metalin soğuk ve tavizsiz karakterinin tersine sıcak ve dostane bir tavırla müzik yapan, ölümü, karanlığı ve hüznü çıplak ve ağır bir üslupla ele almak yerine bunu daha yumuşak bir biçime sokarak işleyen VOODUS’un bu müziği has İsveç tınılarını kullanarak yaptığı rahatlıkla söylenebilir; ilk bakışta melodi ve beste biçimi bakımından grubun WATAIN ve DARK TRANQUILLITY gibi İsveç sound’unun magnum opuslarını örnek aldığı, vokal bakımından baktığımızda ise adeta bir BLAZE OF PERDITION dinlettiği de bir diğer önemli şey olarak göze çarpan detaylardan.

Sıcak dedik, dostane dedik, yumuşak dedik. Bunlar VOODUS’un formülünün bir parçası olsa da “Into the Wild” sadece bunlarla sınırlı kalmayan, yerine göre METALLICA’ya bile dönüşen, DISSECTION’u anımsatan buz gibi rifleri ve melodileri salmaktan da geri durmayan, renk paleti bir hayli geniş bir grup. Bu kadar tatlı ve üst seviye bir müzik yapıyorsunuz ama doğru dürüst takdir bile edilmemişsiniz. Gerçekten çok tuhaf bir durum bu ama paniğe gerek yok. Spotify’da akıl almaz albümlerle çıkarıp masaya vuran aylık 100 dinleyicili grupların sayısı haddinden fazla ve herhangi bir anda fark edilip dinlenmeyi bekliyorlar.

Albüm kısa ve enstrümantal bir intro ile açılışı yaparken ilerleyen dakikalarda ne ile karşılaşacağımızı ayan beyan ortaya döküyor zaten. Organik olarak birbirine iliştirilmiş 8 adet parçayı 1 saate sığdıran “Into the Wild”ı sadece black metal etiketiyle tanıtmak da tam doğru olmaz. Yukarıda örneğini verdiğim DARK TRANQUILLITY ve METALLICA benzetmesi de boşa değildi o yüzden. Grup yaratmak istediği melankolik ve lezzetli ihtişamı belli bir noktaya taşımak adına yeri geldiğinde ”The Mind’s Eye” albümünü örnek alırken bunu thrash metal ve has melodik death metal keskinliğindeki ölümcül ‘palm mute’ rifleriyle destekliyor. Burada bir gitar tekniğini örnek göstermiş iken parçalarda hüznün en samimi halini gösterebilmek için ise ‘hammer on’ tekniğinin sık sık kullanıldığını da belirtmeden geçmeyeyim.

Şarkı şarkı detaylandırmaya gerek yok lakin şahsım adına albüme adını veren şarkı için ve Communion Amid the Graves’in muhteşem piyanolu Dreams from an Ancient Mind, Pt.1′e bağlandığı yerdeki ince detay için “çocuğumu keserim” desem yeridir. Elbette albümdeki bütün şarkılar birbirinden güzel ve özel ama bazen “Into the Wild”daki bazı ayrıntılar dinleyeni öylesine tatlı bir hüznün içine çekiyor ki o insanın o ruh halini bırakıp gerçek hayata dönesi gelmiyor.

Çıkışından 3 yıl sonra dinlemenin nasip olduğu “Into the Wild” her anlamda dahiyane fikirlere ve dinlemeye doyulmayan dopdolu zengin bir içeriğe ev sahipliği yapıyor. Sunmuş olduğu tüm bu melankoli ise üstünüzü başınızı yırtmanıza sebep olmaktan daha çok sizi zengin depresyonuna sokup altın varaklı küvetinizde sıcak süt banyosu eşliğinde beyaz bir depresyona itmeyi amaç ediniyor. Bence siz de bu hasretliğe bir son verin ve kendinizi VOODUS’UN yarattığı bu harikulade sıcacık hüzün denizinin içine bırakın. Gerisini o halledecektir.