Black metalin en iyi yancılarından biri şüphesiz ki crust. İki türün kesişim kümesinde yer alan bıçkınlık, hırçınlık, hoyratlık, şerefsizlik, puştluk, adilik bu türlerin bir potada eritildiği zamanlarda daha bir yukarıya çıkıyor ve birbirini besleyen lezzetler olarak önümüze seriliyor. WORMWITH 2015’te kurulan ve 2017, 2019 ve 2021 olmak üzere kariyerini gayet istikrarlı şekilde sürdüren bir grup. İkinci vatanım Vancouver’dan bizleri selamlayan dörtlü, yeni albümleri “Wolf Hex”de alışık olduğumuz karakterlerini minik yan dinamikler eşliğinde sunuyor ve yine tadı damaklarda kalan bir işe imza atıyor.

WORMWITCH müziğinin temelleri MOTÖRHEAD, DISSECTION ve birtakım crust gruplarının kıvamlı bir harmanından oluşuyor. İlk albümündeki zehirli ve yırtıcı kimliği ikinci albümü “Heaven that Dwells Within”de epeyce kıran WORMWITCH, prodüksiyon konusundaki kararı sonucunda daha geniş bir kitleye ulaşabilecek türde bir kimliğe bürünmüştü. Ben de bu nedenle o albümün incelemesinde “Grup ya yırtıcılığını artıracak ya da TRIBULATION kartını oynayıp daha kabul edilebilir bir şeye doğru gidecekti” gibi bir cümle kurmuştum. Hatta yazıyı da “Black metal/crust” tanımı kafanızda çok şerefsiz, çok öküz bir beklenti yaratıyorsa, ortalık kırılıp dökülecek, çarşı pazar karışacak diye umuyorsanız o karşılanmayacaktır, ama böyle azgın beklentileriniz yoksa WORMWITCH’in çekici dünyası sizi de kendine çekecek ve uzun süre bırakmayacaktır” şeklinde noktalamıştım.

“Wolf Hex” bu “ya… ya da…” kalıbı için henüz erken olduğunu gösteren ve “Heaven that Dwells Within”deki karakteri büyük ölçüde koruyan hatta belli açılardan daha bile rock ‘n’ roll kimliğine kayan bir iş. Albümde black metal büyük oranda ruh ve lezzet artırıcı olarak kullanılmış ve crust tarafı da öyle HM-2 köpekliği ölçütünde kullanılmamış. Sound yene ılıman, yine kolay ısınılır, yine öteleyici ve antipatik değil.

Lakin bu durum albümün ılık götlü bir yavşak olduğu anlamına da gelmiyor. Misal black metali çeşitli yan türlerle harmanlayan ve özellikle ilk albümüyle 2000 sonrasının en büyük patlamalarından birini yapan KVELERTAK’ın efsanevi ilk albümünü düşünün. O albüm de kolay ısınılır ve ilk andan sevilesiydi ancak taraflı tarafsız on binlerce insanı kulu kölesi yapmıştı. Üstelik kimse albümün piyasaya oynadığını, kolay yoldan ekmek yemeye çalıştığını söylemiyordu. WORMWITCH’in ilk albüm sonrasındaki sound değişiminde de buna benzer bir durum görüyorum.

Gördüğüm diğer bir şey ise WORMWITCH’in hak ettiğinin çok altında ilgi ve değer görüyor olması. Ne gruplar ne izlenme sayılarına ulaşırken bu adamların 2 ay önce Prosthetic Records tarafından paylaşılan videosunun sadece 6 bin kez izlenmiş olması ve 20 küsur yorum alması bana kalırsa bayağı acayip. Demiyorum ki WORMWITCH diye ortalığı yıkın, ama bu sayılar da ciddi anlamda düşük ve kaygı verici. #HaddiniBilProstheticRecords

Bu tarz albümlerde karşımıza çıkan biraz da kaygı verici durumlardan biri, genelde böylesi aralarda seyreden albümlerin ne emmeye ne gömmeye denebilecek bir şekilde iki tarafa da yaranamaması oluyor. Black metal desen tam değil ve black metal kitlesinin ilk andan kucaklayacağı da şüpheli; crust desen tam olarak o da değil ve yine bu taraftan da net bir kitleyi hedeflemiş olmuyor. Dolayısıyla bir şekilde birilerini yakalayacak kalitede bir ilginçlik sunman gerekiyor. “Wolf Hex”, sondaki METALLICA “Hit the Lights” cover’ını saymazsak bize sunduğu 29 dakikada bunu başarabiliyor mu? Bence kabul edilebilir düzeyde başarıyor. Albümü dinlerken ilk albüm “Strike Mortal Soil” gibi ortalığı kırıp dökmüyoruz, ancak bu ne lan böyle diyeceğimiz türde bir şeyle de karşılamıyoruz.

Tüm bunların ışığında, WORMWITCH’in bu ılımanlaşma kararı kendilerine neler getirir bilinmez ama sıcak karakterli bir black metal/crust dinleme fikrine sıcak bakanların sadece yarım saatte dinleyeceği hoş bir dinleti olduğunu söyleyerek sanırım albümü büyük oranda ifade etmiş oluruz. Yazıdaki klipleri izleyin, diğer şarkıları dinlemek isteyip istemediğinize karar verin.