Takvimler Eylül 2000’i gösterdiğinde, 19 yaşındaki Ahmet ilk Interrail gezisinin son ayağı olan Stockholm’e varmıştı. Bir önceki gece Göteborg’da maceralı ancak müthiş sonlu bir gece geçirdikten sonra, sabahın ilk treniyle İsveç’in başkentinin yolunu tutmuştum. Sabahın erken saatleriydi. Trenden inmiş, daha Stockholms Centralstation’dan çıkmadan hemen oracıkta birkaç kıza âşık olmuş, Vasagatan’dan aşağı doğru inerek bir gemiden meydana gelen STF Af Chapman & Skeppsholmen Vandrarhem adlı meşhur hostele doğru yürümeye başlamıştım. Sabahın yedisinde açık bir McDonald’s görüp kahve almak için içeri daldım. Aha da şuraya daldım.

Sabahın erken saatleri olduğundan içerisi neredeyse boştu. Tek bir masa hariç. O masada da birbirinden uzun saçlı, deri ceketli, tam anlamıyla metalci 6 kişi oturuyordu. Yanlarında hard case’ler vardı ve muhtemelen ya konser vermiş ya da sabaha kadar albüm kaydetmişlerdi. Gidip “selam, siz hangi grupsunuz?” diye sormak garip olacağından, kahvemi alıp yoluma devam ettim.

Yürürken, doğal olarak o grubun kim olabileceğini düşünüp durdum. Nedendir bilinmez, aklımda ilk andan “acaba THYRFING miydi lan?” hissiyatı oluştu. Bunu düşünmem için belirli bir sebep yoktu aslında. Grubun Stockholmlü oluşu ve o sıralarda 6 kişiden oluşmaları dışında elimde gerçekten de sıfır veri vardı, ama nedense içime öyle doğmuştu. Sonradan düşününce, belki de “Urkraft”ı yeni çıkarmış, konserler için prova yapıyorlardı. Belki de albümün lansman konserini vermişlerdi. Bunların -muhtemelen- gerçekle uzaktan yakından alakası yoktu, ama nedense içimden öyle geçiyordu.

Yıllar ilerledikçe THYRFING Viking metalin underground gruplarından biri olmayı sürdürdü. İşlerini gayet iyi yapıyorlardı; “Valdr Galga”, “Vansinnesvisor”, “Farsotstider” gibi şahane albümler çıkarıyorlardı, ancak nedense benzeştirdiğim UNLEASHED’in kendi alanında hep bir geri planda kalışı gibi THYRFING de türün spot ışıklarının altına bir türlü gelemiyordu. Bu durum onları da yıpratmış ya da başka nedenler ortaya çıkmış olmalı ki 1998-2008 arasındaki 11 yılda 6 albüm çıkaran grup, bir sonraki çalışması “De ödeslösa”yı 5 yıl aradan sonra çıkarabilmişti. Onun ardındansa, şu an yazmakta olduğum “Vanagandr”ın çıkışına kadar sessizliğe gömüldüler…

8 yıl aradan sonra “Vanagandr” ile nihayet geri dönen olgun, tecrübeli, ne yaptığını bilen THYRFING’e merhaba deyin. 2021 model THYRFING’e baktığımızda gruptan görmeyi özlediğimiz pek çok şeyin bir arada sunulduğu bir albümle karşılaşıyoruz. Olayı aşırı melodikleştirmeyen ve tam olması gerektiği kadar yer bulan melodiler; epikliğin suyunu çıkarmayan ve tam kıvamında sunulan bir epiklik; akılda kalıcı, zekice yazılmış vokaller; yer yer black metal karanlığını kulaklarımıza akıtan karanlık arpejler ve yırtıcı rifler; lezzetli groove’lar; mis gibi bir prodüksiyon ve her şeyiyle İskandinav kanıyla dolu besteler.

İsveç’te yaşayan bir Türk olan Ömer Akay’ın şirketi Despotz Records’dan çıkan “Vanagandr”la ilgili beni en çok memnun eden şey, albümün herhangi bir şeyden taviz vermeden Viking, folk, black metal üçgeninde seyretmesine rağmen şarkılara son derece leziz, zevk sahibi, akılda kalıcı vokal fikirlerinin entegre edilmiş olması. Normal devam eden bir şarkının bir yerinde, hiç öyle “alın size nakarat!” falan demeden, sakin sakin yapıştırıveriyorlar lezzeti ve bir anda aklınıza kazınacak bir motifle süslüyorlar albümü.

Grup şu ana dek albümden üç klip yayınladı ve üçü de gayet iyi şarkılar, ancak ben bahsettiğim bu olayı misal bir “Fredlös”te, misal bir “Håg och minne”de pek güzel şekilde yaşıyorum. Kendisinin nasıl değerli bir müzisyen olduğunu daha THYRFING’le tanışmamışken, 1999’da çıkan ve gerçekten de gizli kalmış bir cevher olan solo projesi DEAD SILENT SLUMBER’ın ilk ve tek albümü “Entombed in the Midnight Hour”da gördüğüm vokalist Jens Rydén’in bunca yıldır bizi kendisinden neden mahrum bıraktığını anlamakta güçlük çekmeme sebep olan bu vokaller, bir şey nasıl göze sokulmadan büyük etki yaratır sorusunun cevabı niteliğinde adeta. Muhtemelen pek çok dinleyici albümü dinleyecek ve vokaller konusunda özel bir ilginçlik görmeyecek, ancak benim için ilginçlikler ve güzellikler var. Hem de gayet vurucu şekilde var.

Geçen bunca yıl ve THYRFING’in zaten bildiğimiz kalitesi düşünüldüğünde “Vanagandr” gerçekten de iyi bir albüm. Bir başyapıt değil, belki grubu sahneden sahneye koşturacak bir hype da yaratmayacak veya on binlerce yeni hayran edinmelerini sağlamayacak. Ancak metalin bu türünü, saf İskandinav kanıyla sulanmış bu tarafını sevenler için gayet iyi, çok keyifli ve uzun yıllar dinlenebilecek bir albüm olduğu da ortada.