ismail vilehand

Güne şu videoda geçen soru ile başladım. Elbette ki birebir aynı cevabı alacağımı bildiğim için bu soruyu anneme sor(a)madım ama kendi kendime “Nerede lan benim kız arkadaşım?” diye sordum, neyse ki hanımefendi süreç uzamadan çıktı ortaya.

Şimdi bu olayın yeni Distant albümü “Aeons of Oblivion” ile ne alakası var diyeceksiniz, aslında çok fazla alakası var.

Bunu kritiğin ilerleyen kısımlarında açıklayacağım.

Kan donduracak ayrıntılar söz konusu.

Distant neden metal-archives’da olmadığı bilinmeyen ve nedenini sorduğumuzda da muhtemelen mantıklı cevaplar alamayacağımız bir deathcore, brutal/slam death metal grubu.

2014 yılında Hollanda’nın Rotterdam kentinde, mosh pit’te daha fazla sakatlık çıksın da ortopedistler daha çok ciro yapsın diye kurulmuş bir grup. Kısacası dayak odaklı bir oluşum diyebiliriz.

Bana göre Unique Leader gibi gelmiş geçmiş en iyi plak şirketlerinden birinin kanatları altında ne yaptığını bilen ve gün geçtikçe yükselişte olan bir grup olan Distant, kesinlikle hedef kitleye ne sunması gerektiğini çok iyi bilerek müziğini icra ediyor.

İlk albümleri olan “Tyrannotophia”dan beri türü sevenler arasında yükselen bir grafik çiziyorlar.

Deathcore, Slam death metal ve Brutal death metal üçgeninde dönen işlerde standardın epey yüksek olması ve benim de bu konuda epey seçici olmamdan dolayı albümü ortalamanın/vasatın biraz üstü bulduğumu söyleyebilirim. Bunun sebebi, başarılı olması kesin formüller üzerinden ilerlemeleri aslında. Bu konu ile alakalı metal müzik dünyasından güncel bir örnek vermek gerekirse; Darkthrone gibi zarları atıp hepyek gelmesi durumunda (haliyle) “Sikimizde değilsiniz.” diyecek taşşağa ulaşmanın çok uzağında olmaları ve hedef kitlenin beklentilerini karşıladıkları sürece, çarkın dönmesine katkıda bulunmaları olarak açıklanabilir. Bu durumu elbette ki ekstrem müziğin döngüsü açısından pozitif bir eylem olarak görüp ayıplamıyorum ama “yeterli bulmamak” da çok acayip bir şey değil.

Bireysel performanslar açısından grubun her elemanı icra ettikleri türe çok hakim, hatasız işler ortaya koyan, ekstrem müzik konusundaki davalarına çok sağdık; hayvan gibi, ayı gibi, öküz gibi çalan ve söyleyen arkadaşlar. Gitar soloları, vokal geçişleri, tempo değişiklikleri hepsi yerli yerinde. Ancak az önce de dediğim gibi aşırı tahmin edilebilir durumlar söz konusu. Türün hastası her dinleyici 3-5 saniye öncesinden sıradaki aksiyonu tahmin edebilir düzeyde sıradan ve sürprizsiz.

Başlıktaki ve ilk iki paragrafta geçen “Anne, kız arkadaşım nerde benim?” kısmının ise bu albümle ne alakası olduğunu şimdi açıklama zamanı geldi. Aslında hiçbir alakası yok, sırf o muazzam videoyu izlemeyen varsa görsün diye sonradan ekledim o kısmı. Hakkınızı helal edin sayın Pasifagresif okuyucuları. Ha bu arada benim kız arkadaşımın kaybolma durumu kurgu değil gerçekti. Onu da belirtmeden geçmeyeyim.

Sonuca gelirsek ve hakkını vermem gerekirse “Aeons of Oblivion” gayet iyi bir deathcore/slam/brutal death metal albümü. “Peki, puan neden bu kadar düşük?” derseniz, bu kulaklar deathcore ve slam/brutal death metal türünde öyle şeyler duydu ki, fazlasını verirsem gece kabuslarımda Despised Icon ve Ingested elemanları tarafından dayak yiye yiye öldürülürüm. Ondan idare edin beni şimdilik. Keyifli dinlemeler, şimdiden iyi bayramlar.