Bu sene çıkan tüm death metal albümleri arasından en sık dinlediklerimden biri, SWAMPBEAST’in senenin başlarında çıkan katıksız hayvanlığı “Seven Evils Spawned of Seven Heads”. O albümdeki acılı ezme hissiyatı, ölüm kokusu, ortalığı kan gölüne çeviren karakteri bu sene çıkan başka pek az albümde bulabildim, belki de bulamadım.

O albümdeki hissiyata belirli noktalarda yakınlaşan bir çalışmayla birlikteyiz bugün. ABD’li grup CEREBRAL ROT, isminde “Cerebral” ifadesi bulunan diğer pek çok grup gibi kavuşamayan aşıkların dertlerine, sevip de bir araya gelemeyenlerin keder dolu yaşamlarına odaklanıyor. Şarkı sözlerinde ölümü, çürümeyi ve kakayı (evet kakayı) temel alan CEREBRAL ROT, ikinci albümü olan “Excretion of Mortality”de akıllara AUTOPSY’yi, INCANTATION’ı; kısacası yavaş ve acılı bir ölümü getiriyor. Prodüksiyonunu Arthur Rizk’in yapmamış olmasına epey şaşırdığım ve birazcık da içerlediğim “Excretion of Mortality”de CEREBRAL ROT’u death metalin en puslu, balçıksı, müsilajlı ve “kanalizasyon pisliği buraya akıyormuş” diye bahsedilen sularında yüzerken görüyoruz.

Death metal deyip, pus deyip, balçık deyip, hatta yanına bir de buhran ve karambol ekleyip de Dark Descent Records’dan, 20 Buck Spin’den bahsetmemek; bu şirketlerin kataloğundaki pek çok grubu akıllara getirmemek olmaz. CEREBRAL ROT bu tür lanetli, uğursuz, boğuk ve çirkin death metal adına sunulabilecek her şeyi yansıtmaya çalışan bir oluşum. Yeri geliyor VASTUM gibi işi daha da çirkinleştirip olaya ciddiyet katıyorlar, ki buna “shit got serious”, yani “kaka ciddileşti” diyebiliriz (baban da mı tematik kelime oyunlu espri yapıyordu be Ahmet); yeri geliyor akıllara “Clandestine” dönemi ENTOMBED’u veya dönemin yapı taşı İsveçli bataklıklarını getiren olaylara giriyorlar.

Grup bu bahsettiğim balçık kimliğini oluşturmak için öncelikle prodüksiyonun artılarından yararlanıyor. Ülkemizin değerli death metal oluşumlarından BURIAL INVOCATION’ın son albümü “Abiogenesis”in ve yazıda adı geçen geçmeyen yüzlerce death metal albümünün miks ve mastering’inden sorumlu usta insan Dan Lowndes elinden çıkan sound, böylesi bir müzik için biçilmiş kaftan. Sırf bu prodüksiyondan ötürü, CEREBRAL ROT’ta hissedilen baskın bir Fin death metali kimliği de var. Yaklaşım olarak çok farklı olsa da akıllara DEMILICH’i dahi getirebilecek bir karabasan lezzeti, sofistike damaklarda kendine pekala yer bulabilir.

Bu tür death metal bir duruş, tavır, üslup olduğundan albümdeki müziğin akılda kalıcılığından bahsetmeye gerek görmüyorum. Elbette ki kulaklarda yer etmeyi, dinlerken eşlik edilmesini amaçlayan bir müzik yok. Şarkılar belirli bir patikada ilerliyor ve “öne çıkayım”, “fark yaratayım” gibi bir amaç gütmüyorlar. Bu yüzden death metalin bu hâlini seven dinleyicilerle sınırlı kalabilecek bir dinleyici portföyü olduğundan rahatlıkla söz edebiliriz.

Tüm bunları aynı kenefte bir araya getirdiğimizde, karşımızda gerçekten de dizanteri gibi bir albüm var. Baştan sona rahatsızlık verici, anüslerde kekremsi bir tat bırakan, kan ve dışkı karışımının ferahlatıcı bir sorbe şeklinde sunulduğu, çirkinler çirkini bir çalışma. Yazıda adı geçen grupları seviyorsanız, yeni bir şey aramıyorsanız ve biraz da bağırsaklarınızı üşüttüyseniz fon müziğiniz hazır.