Deniz Güneş

Bu nasıl Avustralyalı grup diye tepki verilebilecek bir grup olan Mournful Congregation, eğer modern funeral doom metal diye bir tür varsa (bence yok) bu türün kurucusu sayılabilir. Geleneksel funeral doom’un mirasını fazlasıyla sahiplenen Mournful Congregation, funeral doom belasını insanlığa armağan eden Theorgothon müziğini, yani doom metalin doğasında var olan klasik ağır gitarları, yavaş rifleri, yavaş davulları, hırıltılı vokalleri ve zamanı durduran ağır atmosferi, akustik müzikle birleştirerek, gitar odaklı, yer yer üç dört gitarın kullanıldığı, temiz bir prodüksiyon ve özgün, fısıltılı, hırıltılı, dayak yemişcesine, şiir okuyormuşcasına davranan grubun en eski üyesi olan vokalistiyle, funeral doom müziğinde özel bir yere oturuyor.

The Monad of Creation, Mournful Congregation’ın özene bezene hazırladığı bir albüm. Albümdeki liriklerde bile belirtilen 94 senesinden itibaren yazılma sürecinde olan, ancak yayımlanmamış şarkılardan oluşan bu albümde 4 şarkı yer almakta. Bu albümden önce çıkardıkları debut albümü saymazsak, The Monad of Creation, grubun ilk ciddi çalışması.

Bu albümle funeral doom camiasında adı oldukça konuşulan bir grup haline gelen Mournful Congregation, bu ününü ve başarısını yaşanmışlıklara borçlu. Elbette ki grup üyelerinin müzikal yeteneği, müzik bilgileri, müziğin hayatlarındaki yeri ve önemi hakkında kelam etmeyeceğim. Eklemek istediğim nokta grubun, yeryüzünün en güneşli, neşeli, mutlu sayılabilecek yerlerinden olan Avustralya çıkışlı olmaları. İnsan sormadan edemiyor. Böyle bir ülkede funeral doom niçin yapılır. Avustralya denince akla güneş gelir, çöl gelir, okyanus gelir, sıcak hava gelir, kanguru gelir. Böylesine ağır ve kasvetli bir müzik türünü icra eden bu insanlar ne yaşamıştı? Burada devreye insan ruhu giriyor. Demek ki iklim, koşullar, şartlar bazen insan ruhundan bağımsızlaşıyor.

Albüme dönersek, Mournful Congregation yazının girişinde belirttiğim üzere sıradan, klasik bir funeral doom albümü değil. 60 dakikalık albümün neredeyse yarısını akustik kısımlar oluşturuyor. Yer yer neofolk mu dinliyorum diyebileceğiniz tarzda baskın şekilde akustik bölümler mevcut. Bu akustik kısımlar, Theorgothonvari funeral doom müziğiyle bütünleşirken ağır hava albümün her şarkısında varlığını hissettiriyor.

The Monad of Creation’ı tanımlayan anahtar kelime “ağırlık”tır. Funeral doom’a alışkın bünyeyi bile zorlayacak derecede bir yavaşlık hakim şarkılara. Davul bazen görünmez olurcasına yavaşlar. Davulcu bageti havaya kaldırır ve bekler sanki. Avustralya’nın ıssız çöllerinde ağır ağır yürüyormuş hissi verir dinleyiciye. Birden fazla gitar barındıran müzik, sanki gitarlar aynı anda değil de sırayla çalınıyormuş gibi hissettirir. Funeral doom’un doğasındaki bu yavaşlık, Mournful Congregation’da vücut bulur ve Avustralya’nın uçsuz bucaksız çöllerinde yoluna devam eder.

Albümde işlenen temalar arasında intihar, ölüm ve yaşam karşısında düşülen hayret önemli yer tutar. Davullar, gitarlar teker teker ölürken dinleyici de albümün ilk yarısından sonra her şeyin yavaşladığını ve her şeyin yavaş yavaş öleceğini hisseder, Mournful Congregation’ın amacı dinleyiciye baygınlık geçirtmektir. Bu baygınlık sıkıcılıktan sonra oluşan baygınlık değil, karanlık, yavaşlık, ağırlığın çöküşü, eylemin anlamsızlığı sonucunda ortaya çıkan baygınlıktır.

Kendi başına özel bir albüm olmasına rağmen The Monad of Creation’daki şarkılar birbirine benziyor. Dört şarkı da benzer olay örgüsüyle devam ediyor. Ancak bu bir kusur değil. Bestelerdeki kalite ve özenme üst seviyede. Kompleks bir yapıya sahip olan albümde temiz ve güçlü sound’ın tavizsizliği albümün önemli bir artısı. Bunca kasvete ve ezici yıkıcılığa rağmen Mournful Congregation’ın bir artısı ve farkı daha vardır diğer funeral doom gruplarından. Mournful Congregation, yüzde yüz bir umutsuzluk vadetmiyor. Ferahlatıcı akustik gitarların amacı belki de bunun için. Bu anlamda dengesiz duran Mournful Congregation müziği, sonsuz acıyı dileyen funeral doom dinleyicisini bir miktar hayal kırıklığına uğratabilir.

Geleneksel doom metalin lider grubu Candlemass’ten esintiler de barındıran albümde yer yer gruba saygı duruşunda bulunulan gitar performansları da mevcut. Aslında o yavaş rifler bir nevi Candlemass, Theorgothon ve sonrasında Mournful Congregation’da evrim geçiriyor. Rifler, yıllar geçtikçe daha da ağırlaşmış, daha da yavaşlamış. Tıpkı insan hayatı gibi.

The Monad of Creation genel olarak funeral doom’un geleneksel ağırlığını barındırsa da kanımca diğer metal türleri hayranları tarafından da rahatlıkla dinlenebilir. Funeral doom’a asla katlanamam diyen tarafta değilseniz, bu nispeten daha kolay dinlenebilen albümü kaçırmayın diyorum. The Monad of Creation net bir albüm. Gizlisi saklısı olmayan bir müzik icra ediyor Mournful Congregation.

Avustralyalı grup, dinleyiciyi düşünmeye sevk ediyor. 8 milyara ulaştığımız gezegenimizde yarınlar yokmuşcasına yaşayan, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayan modern insana mesaj veriyor. Mournful Congregation, bu mesajı almak ve funeral doom tarihinde önemli bir yere sahip olan bu albümü deneyimlemek isteyen müzikseverlerin iç dünyasına dokunmak istiyor.