“Gaur ALTARAGE Espainiako black / death metal taldearen disko berria errepasatuko dut. Hirukote anonimoak orain arteko diskorik eskuragarriena kaleratu du, hala ere, taldeak ezagutzen duen kaosa eta miseria etengabea du.”

Baskça dünyanın en enteresan dillerinden biri. Yukarıdaki Baskça metni Google Translate’e kopyalarsanız neden bahsettiğimi aşağı yukarı anlayabilir ve Baskçadaki kelimelerin acayipliğine ilk elden tanık olabilirsiniz.

Bask olmak ve acayiplik dendiğinde akla gelen bir diğer şey de bizleri Bilbao’dan selamlayan kimliği belirsiz grup ALTARAGE. Son 6 yılda dört albüm çıkaran ve her yeri siyaha boyayan grup, Baskça paragrafta da belirttiğim gibi bugüne kadarki en erişilebilir, içine girilebilir albümüyle karşımızda.

İspanya’nın tüm o güneşine, Flamenkosuna, paella’sına rağmen karanlık müziğe yabancı olmadığını biliyoruz. ALTARAGE’iyle, TEITANBLOOD’ıyla, KÖRGULL THE EXTERMINATOR’ıyla ülke pislik ve kaos namına üzerine düşeni yapıyor. ALTARAGE’ baktığımızda adamların tüm bu karambollerine rağmen son yılların öne çıkmayı başaran gruplarından biri olduğunu görüyoruz. Müzik yapmaktan ziyade bir duruş sergilemek üzere yola çıkan grup, albümden albüme devam ettirdiği soluk aldırmaz karakterini “Succumb”da da gösteriyor. Lakin bu albüm ALTARAGE’in kariyerinde belki de ilk dönüm noktası olarak göze çarpıyor.

Bu tür albümlerin bir noktadan sonra birbirine benzeyebildikleri ve buhranlı, kaotik bir ses duvarına dönüşebildikleri ortada. ALTARAGE de muhtemelen bu durumu göz önünde bulundurmuş, geçmiş albümlerine bakmış ve önceki işlerinden ayrıştırılabilecek bir şey sunmak adına bir nebze de olsa daha kolay içine girilebilir bir albüm yapmış. “Succumb” net şekilde ALTARAGE’in en tane tane, en az yoran, neredeyse yıpratmayan albümü.

Tabii bu albümün keyifli bir dinleti olduğu anlamına gelmiyor. “Succumb” yine her yanından zifiri dumanlar, balçıklar saçan ve dinleyiciyi bir teste tabi tutan bir çalışma. Buna rağmen albümü arka arkaya 4-5 kez dinledikten sonra bile bir “biraz da canlı bir şeyler dinleyeyim” hissine kapılmadım. Adamlar albümü dinlediğim ortama karanlığı, kâbusu çökertmeyi başarsa da ortada bir “en uç düzeyde kaosu basalım” anlayışı yok. Rifler, gitarın yaptığı ince olaylar bile tane tane ayrıştırılabiliyor. Bu yanıyla “Succumb” grubun önceki albümlerinden farklı bir yerde duruyor. Misal “Inwards” bildiğin SLAYER şarkısı gibi başlıyor, başlarında albümdeki en vahşi anları barındıran “Watcher Witness” son bölümünde albümdeki en konvansiyonel beste yapılarından birine dönüşebiliyor.

Bunlardan ötürü “Succumb”ı ALTARAGE’e başlangıç albümü olarak nitelemekte herhangi bir sakınca görmüyorum. İlk üç albüm arasındaki ayrıştırması daha zor, daha bulanık bağlantılar “Succumb”da çok daha belirgin hâle gelmiş, hatta yer yer ALTARAGE değil de direkt MORBID ANGEL dinliyor gibi hissedecek kadar berrak bir hâl almış. Ben bunu olgunlaşma, bestecilik açısından gelişme olarak görüyorum ve bu tarz kaotik, karambol, buhranlı işlerin içine girmekte zorlanan dinleyicilere bu duvarı yıkmalarını sağlayabilecek albüm olarak öneriyorum. Hem o zorlandıkları her şeyi içeriyor hem de hepsini size konfor alanınızın dışına çıkmadan alma fırsatı sunuyor.