40 yaşına basmama 2 gün kala, yine bir pazartesi sabahı, yine haftanın ilk kritiğini yazarken buldum kendimi. 10 yaşındaki Ahmet’in “Sad But True” ile birlikte tanıştığı metali, 20 yaşındaki Ahmet’in en sıkıntılı dönemlerinde en yakın dostu olarak gördüğü metali, 30 yaşındaki Ahmet’in hayatındaki pek çok şeyin gerçekleşmesinde rol oynayan metali ve 40 yaşındaki Ahmet’in şu anda evinin bahçesinde dinleyip yazmakta olduğu metali düşündüğümde, resmen tüm hayatımı bir fon müziğiyle birlikte yaşadığımı fark ediyorum. Son 30 yılıma şöyle bir baktığımda her bir yılın sayısız grup tarafından notalara döküldüğünü görüyor ve Güneş’in etrafındaki 40. turunu tamamlamış biri olarak bunun harika bir şey olduğunu düşünüyorum.

Bugün bu güneşli Antalya gününe hiç uymayan, it gibi müzik yapan bir grupla birlikteyiz. Bazen bir grup dinliyorsunuz ve daha ilk şarkıdan grubun hiç duşa girmediğini, evini bok götürdüğünü, sağa sola borcu olduğunu, eşini dostunu sattığını, babaannesinin emekli ikramiyesini çalıp iddaa falan oynadığını düşünüyorsunuz. Paçoz, yabani, yırtıcı müzik yapan gruplar oluyor bunlar. Güven vermiyor, rahat ettirmiyor, can sıkıyorlar.

Bugün karşımızda bu oluşumlardan biri olan Norveçli NEKROMANTHEON var. AURA NOIR’dan CONDOR’a, OBLITERATION’dan SLAUGHTER’a aklınıza gelen bir dolu grubu sayabilirsiniz. NEKROMANTHEON işte tam bu grupların ayarında bir perişanlık, hırpanilik sunuyorlar. Bugüne dek üç albüm çıkaran grup yeni çalışması “Visions of Trismegistos”ta bu yılki çirkeflik, şerefsizlik, dost kazıklama, adam kayırma ihtiyacınızı karşılayan bir sevimsizlik sunuyor.

Daha ilk şarkıdan NEKROMANTHEON’un düşmanca bir tavırla geldiğini görebiliyoruz. Albüme adını veren şarkı resmen “ben şiddeti getiriyorum, ben ölümü müjdeliyorum” dercesine başlıyor. Çok net, kesif bir ilk 4 albüm SLAYER kokusuyla dolu olan müzikte ne mutlu ki bu anlayışı olabildiğince varyasyonlu riflerle önümüze sunuyor. Grup hem kendi adını hem de albüm adını Antik Yunan ve Yunan mitolojisindeki birtakım referanslardan alıyor ve müzikal anlamda herhangi bir Yunan etkisi olmaksızın bu temaları işliyor. Merak edenler “Hermes Trismegistus” diye aratarak daha detaylı bilgi alabilirler.

NEKROMANTHEON’la ilgili bahsedilmesi gereken konulardan biri de adamların DARKTHRONE’un memleketi Kolbotn’dan çıkmış olması ve DARKTHRONE, INFERNÖ, REPELLENT, CONDOR ve OBLITERATION’la birlikte Kolbotn Thrashers Union adlı oluşumun üyeleri arasında yer alması. Sırf bu durum bile bu arkadaşların genel mizacını, tavrını, üslubunu anlatacaktır diye düşünüyorum. Piçlik, leşlik, çiğlik, ne isterseniz hepsi var ve hepsi de çok cazgır, şirret bir anlayışla sunuluyor. Şarkılar, türün dinamikleri gereği belirli bir üretim bandından çıkmış gibi dursalar da yukarıda da dediğim gibi varyasyon babında ciddi anlamda zekice fikirlerle dolular ve bu sayede uzun ömürlü olmayı başarıyorlar.

Albümü 8-10 kez dinlemiş ve içime işlemesini sağlamış biri olarak bu tarz paçoz thrash metal sevenlerin hoşlarına gidecek pek çok şey bulabileceklerini düşünüyorum. Albümün açılışını yapan şarkı, “Scream Bloody Gore” dönemi DEATH etkileri görebileceğiniz “Neptune Descent” ve daha bir dolu şarkıda cayır cayır rifler bulabilir ve thrash metalin bu en yırtıcı hâline güzelce doyabilirsiniz. Hiç şakası olmayan, zehir gibi bir albüm “Visions of Trismegistos”. Es geçmeyin.