Farklı ülkelerden müzisyenleri içeren projelerin kimi zaman enteresan bir çekiciliği olabiliyor. Coğrafi olarak birbirine uzak insanlar, müzikal olarak ortak bir paydada buluşarak Gmail’ler, Google Drive’lar, Dropbox’lar üzerinden müzik yaratıyorlar. Belki de birbirilerini şahsen hiç görmemiş insanlar, grubun dördüncü, beşinci, altıncı üyesi konumundaki Dropbox, Skype veya Zoom üzerinden besteler yapıyor, yüzde yüz dijital tabiattaki ürünlerini ortamlara salıyorlar.

Bu hafta inceleyeceğim gruplardan ikisi bu minvalde oluşumlar. İlki dün incelediğim ve esasında Brezilya menşeli olan NERVOSA. Grup kurucu/besteci eleman dışındaki herkesin gruptan ayrılması sonucunda şu anda Brezilyalı, İtalyan, Yunan ve İspanyol dört hanımdan oluşuyor.

Bugün işleyeceğimiz CELESTIAL SWARM’da da benzer bir durum var. Bir Avustralyalı, bir ABD’li, bir de Fransız’dan oluşan black/death metal oluşumu CELESTIAL SWARM, 4 Ocak’ta çıkan ilk albümüyle bizleri selamlıyor.

Öncelikle grup elemanlarına dair enteresan bir durumu belirtmek istiyorum. Belki benim eksikliğimden belki de onların kendi yerel sahneleri içerisinde fazlasıyla adını duyuramamış gruplarda çalmalarından; bu 3 müzisyenin yer aldığı toplam 36 gruptan bir tanesinin bile adını daha önce duymamıştım.

Basçı arkadaşın Avustralya sahnesinde çalmakta olduğu 16 grup, vokalist arkadaşın ise Fransa’da söylemekte olduğu 15 grup var ve ben bu grupların bir tanesini bile daha önce duymamıştım. Belki bana denk gelmemiştir, belki aramızdan bilenleri vardır.

CELESTIAL SWARM uzak mesafe grubu olduğunu çeşitli şekillerde belli eden bir oluşum. Bunların başında davulun çok net bir şekilde drum machine oluşu geliyor. Kötü yazıldığından veya kulağa suni geldiğinden değil, ama insan anlıyor. CELESTIAL SWARM albümü cazır cazır gitarlarla icra edilen ezme potansiyeli yüksek riflerle doldurmuş. Herhangi bir yerde bahsedildiğini görmedim ama benim “Gateways to the Necroverse”ten aldığım tatların anımsattığı grupların başında, albüm isminde de epey bir benzerlik görülen (“Gateway to the Antisphere”) SULPHUR AEON geliyor. Lakin CELESTIAL SWARM akılda kalıcılık ve zekâ parıltısı namına şu an için SULPHUR AEON’un yanına yaklaşamıyor.

Grup kimi şarkılarda daha ön plana çıkan, net bir kimlik sunarken bazı şarkılarda ise pek de bir yere varmayan bir tremolo gitar şöleni eşliğinde sunulan daha düz bir sertlik var. Farklı vokal karakterleri sayesinde renklenen müzik, bahsettiğim bu bir yere varmama olayını “Hammer of the Demiurge”de açık şekilde gösterirken, misal “Void Architects”de daha MORBID ANGEL/BEHEMOTH bir duruş sergiliyor. Albümün ikinci yarısında ise CELESTIAL SWARM’u slam’e yaklaşan, deathcore groove’larına bürünen bir yapıda görüyoruz. Araları açılan staccato vuruşlar, ağırlaşan tempo; akıllara CARNIFEX’in black metalle oynaşan deathcore karakterin getiren birtakım hareketler birer birer göze ve kulağa çarpıyor.

Albüm 38 dakika boyunca nefes aldırmadan esip gürledikten sonra elimizde şiddet ihtiyacımızı karşılamış ama bana kalırsa çok da uzun ömürlü olmayan bir çalışma kalıyor. Eğer çok sert gitarlar ve hançer gibi vokaller eşliğinde büyük oranda tek boyutlu bir sertlik arayışındaysanız, “Gateways to the Necroverse” size istediğinizi verebilir. Sadece sertlik yetmez, yaratıcılık ve fikir miktarı da önemli diyorsanız albüm bittiğinde bir kez daha dinlemek isteyip istemediğinize göre kararınızı verirsiniz.