Metal sahnesinde az rastlanan bir durum olan tamamı kadınlardan oluşan grupların en bilinenlerinden biriyle birlikteyiz bugün. Esasen Brezilyalı olmasına rağmen kurucusu/bestecisi Prika Amaral dışındaki iki üyesinin ayrılmasıyla tek kişiye düşen NERVOSA, sadece 10 gün içinde 3 kadın bularak yoluna devam etmeyi başarmıştı.

Her biri farklı ülkelerden olan bu üyelerle birlikte NERVOSA şu anda Brezilya, İtalya, Yunanistan ve İspanya’ya yayılmış durumda. Bu kadınlardan muhtemelen en çok bilineni, bir süre ABBATH’ta çalan ve CELTIC FROST/TRYPTIKON insanı Tom G. Warrior’ın da eski manitası olan Soulfucker lakaplı Mia Wallace. Bu bilginin “Perpetual Chaos” özelinde bir anlamı, önemi var mı? Elbette ki yok.

Kadınların metal yapması konusu metal ortamlarında hep konuşulagelen ve bir şekilde ilgi uyandıran bir durum. Bundan 22-23 yıl önce gittiğim bir stüdyonun sahibinin prova için gelenlerden bahsederken “kadınlar bu işi yapmasın” yorumuyla ilk kez hayatıma giren “metal yapan kadın” fenomeni zaman içerisinde çeşitli vesilelerle karşıma çıktı, çıkıyor.

Metal dünyasında ender görülen bir durum olduğu ve belli bir yaşın altındaki metalcilerin %99’unun ekstrem düzeyde abaza olduğu düşünüldüğünde, “metal yapan kadın” kavramı pek çoklarına çekici gelebiliyor; bu kadınlar daha bir çekici olarak algılanabiliyor, yaptıkları bestelere yönelik pozitif ayrımcılık uygulanabiliyor.

Ne var ki ben bu kritiği NERVOSA’nın kadınlardan kurulu olmasından bağımsız olarak, birkaç gün önce çıkan herhangi bir thrash metal albümünü incelediğimi düşünerek yazacağım.

“Perpetual Chaos” özünde oldukça düz, ortalama bir thrash metal albümü. Türü icra eden pek çok grup gibi thrash metale yeni bir şey katma amacı gütmüyor ve belli ki bu tarzı çalmaktan keyif alan müzisyenler olarak sadece thrash metal icra ediyor olmak gruba, grup üyelerine yetiyor. Albümü 3 kez dinlemiş bir insan olarak ilk dinlemem albümü anlamakla, ikinci dinlemem albümün artı ve eksilerini görmemle, üçüncü dinlemem ise albümün bitmesini beklememle geçti.

Bundan kastım “Perpetual Chaos”un sıkıcı, özelliksiz bir albüm olduğunu söylemek değil. Ha albüm sıkıcı mı, evet. Özelliksiz mi, evet. Ama günümüzde çıkan thrash metal albümlerinin kaç tanesi bu döngünün dışına çıkabiliyor ki? Elbet çatır çatır yardıran, rifleriyle akıl alan gruplar var, lakin çeşitli vesilelerle söylemiş olduğum üzere thrash metal miadını büyük oranda doldurmuş ve şu anda müzik yapmaya devam eden baba gruplar ortadan kalktıktan sonra eskilerin bir hoşluğu, nostaljik bir geleneğe dönüşmesi muhtemel türlerden biri. Thrash metalin özünde, karakterinde, fıtratında bu değiştirilemezlik ve statiklik olduğundan, bu durumun kimsenin suçu olduğunu düşünmüyorum. Büyük oranda kaçarı olmayan bir yol bu.

Albümdeki thrash metal büyük oranda DESTRUCTION, SODOM, HOLY MOSES gibi grupları anımsatan standart ve sertlik dozu yüksek bir anlayışa sahip. Vokalist Diva Satanica’nın Angela Gossow’a çok benzeyen ses karakteri sayesinde NERVOSA belirli oranda death metalle de dirsek temasına geçebiliyor. Grubun tanımında thrash/death metal denmiş ama ben vokaller dışında death metal namına bir şey olduğunu düşünmüyorum, death metal olsa duramazdın.

Bu bağlamda, yukarıda bahsettiğim sıkıcı ve özelliksiz ifadelerini NERVOSA özelinde değil, thrash metalin günümüzdeki yansımalarının büyük çoğunluğu için kullandığımı söyleyebilirim. NERVOSA yapmak için yola çıktığı şeyi gayet olması gerektiği gibi yapıyor, 2000 sonrası herhangi bir thrash metal grubundan daha kötüsünü ya da iyisini yapmıyor. “Perpetual Chaos”un enerjisi, gazı, tutkusu yerli yerinde; müzisyenlikleri olması gerektiği gibi. Eleştirel noktalara gelirsem, albümdeki akılda kalıcı ve kendini belli eden rif sayısı epey az. Şarkıların büyük kısmı “thrash metal süper olay” düşüncesi eşliğinde yazılmış ve daha fazlası için kasılmamış. Kimi sololar fazlasıyla “solo olsun da içeriği çok önemli değil” düsturuyla yazılmış ve solodan ziyade belirli gamların hızlı çalınmasından ibaretler. Bu gibi detaylar albümden pek de bir şey aranmaması gerektiği hissini gerçek zamanlı olarak dinleyiciye veriyor.

Tüm bunların ışığında, grubun kadınlardan oluşuyor olmasını herhangi bir bileşen olarak kabul etmeden, “Perpetual Chaos”un ortalama bir thrash metal albümü olduğunu düşünüyorum. Grup OVERKILL, SLAYER, EXODUS, TESTAMENT, KREATOR üyelerinden kurulu olsaydı da aynı şeyleri söyler, aynı notu verirdim. Eğer siz de “thrash metal süper olay” kafasındaysanız bu albümü sevebilirsiniz. Tıpkı %90 oranında birbirinin muadili olan old school death metal, doksanlar power metal, raw black metal vb. albümlerinin sırf ilgili tür sevildiği için içeriğine pek de bakılmadan keyifle dinlenmesi gibi, NERVOSA’nın yeni albümü de thrash metal meraklıları tarafından keyifle dinlenebilir. Türden beklentiniz daha fazlaysa; yaratıcılık, orijinallik arayışındaysanız, albümü üçüncü dördüncü kez dinlemekte zorlanabilirsiniz. Tıpkı günümüzde çıkan thrash metal albümlerinin çok büyük bir kısmında olduğu gibi.