Deathcore’u en iyi yapan ülkelerin resmî dili İngilizce olan ülkeler olduğunu düşünüyorum. ABD kısmı zaten ortada. Kanada’nın türe kattıkları ortada. Avustralya da hepimizin malumu. Geriye kalıyor İngiltere. İşte şu an İngiltere’yi de bu haritaya sokan başlıca grupla birlikteyiz.

2018’de çıkardıkları “The Level Above Human” ile insaniyet namına cümle âleme merhamet dileten Manchesterlı slam/BDM/deathcore grubu INGESTED, o albümün ardından arkasına aldığı rüzgârla kitlesini önceki albümleriyle edindiği kitleyi katlayacak düzeyde büyütmüş ve türünde 2018’in adından en çok söz ettiren birkaç grubundan biri olmuştu.

İngiliz lordlar kamarasına, çay saatine, sör unvanına ters düşecek ne varsa yapan ve vahşetten geçilmeyen bir müzik üreten kırmızı şeytanlar, birilerini pataklamanın, dayağa doyurmanın müzikal karşılığını sunarak hayvan boğazlayan, öküz osurtan bir şiddete bürünmüştü. Sanırsın Cantona tribüne uçan tekme atıyor, Roy Keane tendon koparmak için intikam koşusu yapıyor, Jaap Stam top yerine rakibin şakağına kafayı koyup komaya sokuyor.

“Dan Seagrave’den açık renkli bir albüm kapağı görmeyeli 78 yıl olmuştu” dedirten aydınlık kapağıyla dikkat çeken “Where Only Gods May Tread”e baktığımızda INGESTED’ın kariyeri ve bundan sonrası açısından önem taşıyan bir albüm görüyoruz. Önceki albümle artırdıkları kitlelerini sağlamlaştırmak ve türün ağır abilerinden birine dönüşmek adına bence bu albümde omuzlarındaki yük büyük. Şimdi gelin INGESTED’ın bu sorumluluğun altından alnının akıyla çıkıp çıkmadığına bir bakalım.

Öncelikle INGESTED, deathcore’un barındırması gereken başlıca şey olan kendine güven, tavizsizlik ve tehditkârlık unsurlarını sergileyen bir grup. Metalin farklı türlerinin içlerine işlemiş farklı duygular, gömülü bazı dışavurumlar varsa, deathcore’un hissettirmesi gereken duygu da bu amansızlık, acımasızlık, yaptırım gücü şeklinde vuku buluyor. INGESTED bunu hakkıyla yerine getirmeyi başaran bir grup. Her ne kadar bir THY ART IS MURDER kadar merhametsiz, duygusuz bir hayvanlık barındırdıklarını henüz düşünmesem de yansıttıkları bir gövde gösterisi şüphesiz ki var. Tam olarak aynı klasmanda değerlendirmek ne kadar doğru olur bilmem ama FIT FOR AN AUTOPSY düzeyinde bir derinlik barındırdıklarını da düşünmüyorum, ama bu da grup kimliğiyle ve müziklerine atfettikleri kimlikle ilgili bir durum.

“Where Only Gods May Tread” istediğiniz şey slam, deathcore ve bir tutam da BDM ise size istediğinizi verecek türde bir albüm. Şarkıların varyasyonu, kimlik oluşturma çabası bence yeterli ve bu sayede her bir şarkıda farklı bir maceraya çıkabiliyoruz. Net olan bir şey varsa, o da elimizde eli yüzü düzgün bir slam/deathcore albümü var. Grup türün olmazsa olmazı pek çok şeyi arka arkaya üzerimize püskürtüyor ve şarkıların şiddet dozu bir an olsun düşmüyor. Ne var ki önceki albümdeki kana susamış, delirmiş vahşeti bu albümde bulduğumu söyleyemeyeceğim. Genel olarak albümü beğensem de kimi şarkıların çok da elzem olduklarını düşünmüyorum. Misal “The Burden of Our Failures”ta açıkça sıkıldığımı, “Dead Seraphic Forms”un öne çıkarılan özelliksiz melodik havasından hiç etkilenmediğimi, hatta biraz sası bulduğumu söyleyebilirim.

Hicazkâr makamında gördüğümüz çift armonik majörle yazılan Orta Doğu esintili melodilerin iyi kullanıldığında müziğe uğursuz, tekinsiz bir hava kattığını biliyoruz. Metal dünyasında da bu tarz şeyleri kullanan pek çok grup var. INGESTED da bu albümdeki kimi şarkılarda bu tarz melodilere yer vermiş. Misal “Dead Seraphic Forms” ve “Forsaken in Desolation”da bu tarz tatları görmek mümkün. Ne var ki grubun bu melodileri çok da etkileyici entegre edemediğini ve ortaya herhangi bir ambiyans çıkamadığını düşünüyorum. Özellikle bu iki şarkıda bu kullanımlar belirli anlarda bayat birer Orta Doğu havası vermekten öteye geçememiş.

Bana kalırsa INGESTED albümün büyük bölümünde elindeki tüm kozları oynayarak hayvanlık düzeyini yükseklerde tutsa da bazı şarkılarda kendi yeteneklerinden ziyade içinde bulunduğu türün varsayılan artılarına yaslanma yoluna gitmiş. Deathcore, çok iyi yapılmadıkça zaten “deathcore song generator”dan çıkma havası vermeye meyilli şarkıları fazlaca barındıran bir tür ve INGESTED da bu albümde bunun yarattığı rahatlığın dışına çıkmak adına elinden geleni yapmakla yetinmiş. Tür adına son dönemde duyduğumuz başyapıt adaylarını düşündüğümde INGESTED’ın daha o raddeye gelmek için katetmesi gereken yollar olduğuna inanıyorum. Lakin bu “Where Only Gods May Tread” iyi bir çalışma olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Özellikle Kirk Windstein destekli “Another Breath”, açılışı yapan kuduz köpek tadındaki “Follow the Deceiver” ve kapanıştaki 9+ dakikalık “Leap of the Faithless” bence albümün en öne çıkan şarkıları.

Basında albüm hakkında yapılan yorumlara baktığımda albüme 8/10 verenler de gördüm 4/10 verenler de. Ben her ikisi de olmadığını düşünüyorum. Bence “Where Only Gods May Tread” iyi bir slam/deathcore albümü ama sadece iyi bir slam/deathcore albümü. Şahsen ilk dinleyişte de beşinci, altıncı dinleyişte de “The Level Above Human”daki gözü dönmüşlüğü, tutkuyu ve iştahı bulamadım. Bulanlar varsa isterlerse benim göremediklerimi aşağıya yazabilirler.