# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
VEONITY – The Final Element
| 03.12.2024

Power metal nasıl yapılır sorusunu cevaplayan bir albüm.

Adını bilenlerin sayısının bilmeyenlerin sayısının yüzde biri falan olduğunu düşündüğüm İsveçli power metal grubu VEONITY ile birlikteyiz bugün.

PA’daki tür çeşitliliğini sürekli artırmaya çalışsak da kabul edersiniz ki son 10 küsur yılda çıkan ekstrem grup sayısının klasik tarzlardaki grup sayısından çok daha fazla olduğu da görünen bir gerçek. Çeşitli power metal incelemelerinde kaliteli power metal grubu bulduğumda çocuklar gibi şenlendiğimi, koşa koşa siteye yazdığımı söylemiştim.

Bunun sebebi iyi power metalin çok harika bir şey olması, ancak günümüzde iyi, kendine has, karakterli power metal bulmanın giderek zorlaşıyor olması. Diyeceksiniz ki “birbirinin kopyası, hiçbir yenilik sunmayan, dümdüz oldu-school death metal gruplarını sayfa sayfa yazmayı biliyonuz ama”… Yüzde bin haklısınız. Buna diyecek bir cevabım yok. PA’da her gün bir inceleme yayınladığımızdan ve bu tür albümleri incelemesi de aşırı basit olduğundan zaman zaman kolaya kaçıp bu tür albümleri yasladığımız oluyor. Sorumluluk benim, yapmamam lazım, ama onca iş arasında bir siteyi istisnasız her gün yeni albüm incelemesiyle güncellemek gerçekten bazen kolay olmuyor. Mazur görün.

Bugünkü konuğumuz VEONITY, 2013’te kurulan İsveçli bir power metal grubu. Power metalin cheesy ne kadar özelliği varsa hepsini yansıtan, türün temel yapı taşlarından aldığı ilhamları aynen, fazla bir karakteristik öge eklemeden sunan bir topluluk. “The Final Element” aşırı istikrarlı diskografilerinin altıncı albümü ve bu albümde de önceki işlerinde gördüğümüz tarzda, klasik bir power metalle karşılaşıyoruz. Bunu özetlemek için referans verilebilecek gruplar arasında doğal olarak HAMMERFALL, FREEDOM CALL ve detaya inersek de HEAVENLY gibi grupları sayabiliriz.

Grup bu albüm öncesinde gitar/vokalden sorumlu Anders Sköld’ün yerine vokale Isak Stenvall’ı almış ve Sköld sadece gitarlara odaklanmaya başlamış. Bana kalırsa Sköld’ün daha karakteristik bir sesi vardı ve daha enteresan fikirler sunuyordu. Stenvall daha güçlü bir vokalist olabilir, ancak bana biraz tekdüze ve “power metal vokalistliği 101” gibi geldi. Bunun dışında “The Final Element”ta bir power metal albümünde olması gereken her şeyi bulabiliyoruz. Misal bir LOST HORIZON gibi kalıp dışına çıkan ve power metali yeniden tasarlayan tarzda bir vizyonerlik, akılda kalıcılık yok, ancak “power metal nasıl yapılır” sorusuna “işte böyle yapılır” cevabını veren bir albüm olduğu da ortada.

Power metal dinleyicisiyseniz ve “Glory to the Brave”, “Legacy of Kings”, “Renegade”deki HAMMERFALL tarzı power metali seviyorsanız, bu anlayışa eklemlenen ihtişamlı coşkuları dinlemeye hazırsanız VEONITY’nin yeni albümü “The Final Element”a da bakabilirsiniz. Eli yüzü düzgün, aşırı özel olduğunu söyleyemesem de pek bir falsosu da olmayan, canlı ve aydınlık bir albüm.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.00/10, Toplam oy: 5)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2024
Şirket
Scarlet Records
Kadro
Isak Stenvall: Vokal
Anders Sköld: Gitar
Samuel Lundström: Lead gitar
Kristoffer Lidre: Bas
Joel Kollberg: Davul
Şarkılar
1. Premonition
2. Chains of Tyranny
3. Horsemen of the Dark
4. Carry On
5. Riders of the Revolution
6. Warriors Code
7. Powerstone
8. Heart of a Warrior
9. Kings of Dreamland
10. The Fifth Element
  Yorum alanı

“VEONITY – The Final Element” yazısına 1 yorum var

  1. OblomoV says:

    Nerdeyse bir power metal albümünden beklediğim her şeyi sunmuşlar; coşkulu melodiler, bir iki dinlemeden sonra eşlik etme isteği uyandıran ve akılda kalıcı nakaratlar, güçlü vokal ve power metal denince akla gelen diğer güzellikler. Yenilik namına pek bir şey yok evet. Ama zaten istisnaları olsa da kalıpların dışına çıkmanın zor olduğu veya çok da istenmediği bir tür bu.
    Eleştirilecekse fazla Hammerfall tınlıyor denebilir, hatta Hammerfall elemanları dinlediğinde ”bu albümü biz yapmalıydık” bile diyebilirler. Vokalin sesi bazı yerlerde epey bi Joacim Cans’ı andırıyor. Şarkı yapıları da keza kritikte bahsedilen albümleri andırıyor. Öte yandan albümde boş şarkı yok, öyle ki ard arda toplam kaç kere dinledim bilmiyorum birkaç gündür fon müziği oldu spor yaparken kitap okurken yürüyüşte mis gibi akıyor.

    Çok fazla death, black metale gömüldüğüm bir dönemin ardından şu ara gerek çıkan sağlam yeni albümler olsun gerek keşfettiğim cevherler olsun epey heavy/power metal albümü dinler oldum. Güce biraz denge geldi resmen.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.