Metal dünyasında yapacağı her şeye tek nota duymadan kefil olabileceğim çeşitli gruplar var. O zamana dek yaptıklarından aldığım referansla, “şu grubun yeni albümü kötü olsun, PA’yı kapatıp gidiyorum” diyebilecek kadar güvendiğim oluşumlar bunlar. Bir kere icra ettikleri tür zaten saçmalamalarına müsaade etmiyor. Deneysel takılan bir gruptan ne bekleneceği bilinemeyeceğinden bu tür iddialı bir çıkış zaten yapılmaz, ancak eğer kendi türünde kemikleşmiş bir karakteri, o ilgili türün de dışına çıkılmayacak bazı gerecekleri varsa, bu güven hissi daha da güçleniyor.

DEFEATED SANITY bu gruplardan biri. Kendilerini tekrarlayabilirler, çok da ilginç olmayan şarkılar yazabilirler (ki genelde yazmıyorlar), ancak “abi valla adamlar bildiğin sıçıp sıvamış” dedirtecek bir şey yapamazlar. Bildiğin yapamazlar.

Ortamlara açıldıkları ilk albümlerinin ardından 2007’deki “Psalms of the Moribund” ile çıkarıp masaya vuran grup, “Chapters of Repugnance”ta tam bir ölüm makinesine dönüşmüş, “Passages into Deformity” ile 2013’ün ve kariyerinin en iyi albümlerinden birine imza atmıştı. 2016 ve 2020’de gelen “Disposal of the Dead // Dharmata” ile “The Sanguinary Impetus” yine çok iyi albümlerdi, yine DEFEATED SANITY kitlesini kudurtmaya yettiler, yine de bazı dinleyiciler tarafından önceki albümlerin verdiği heyecan ve gözü dönmüşlüğe tam da ulaşamıyor şeklinde görüldüler.

Şimdiyse grup yeni albümü “Chronicles of Lunacy” ile karşımızda. “The Sanguinary Impetus”tan farklı olarak bu albümde gitarlardan emektar davulcu Lille Gruber sorumlu değil. 1982’de doğan ve 11 yaşında DEFEATED SANITY’yi kuracak kadar ruh hastası bir sapkın olan Gruber, bu albümde gitar işlerini daha önce gruba konserlerde destek olan Vaughn Stoffey’ye emanet etmiş durumda. Bu durumun ne kadar etkisi var bilemem, ancak Gruber’in sadece davullara odaklandığı şu ortamda yazdığı partisyonlara, sunduğu yaratıcılığa bakınca iyi ki de böyle olmuş demek işten bile değil.

“Chronicles of Lunacy” tam anlamıyla bir “bu iş böyle yapılır” deme albümü. Teknik death metal, brutal death metal, death metal dinleyicilerine bu işin nasıl yapılacağını gösteren bir ustalık albümü. Dahası, teknik death metal, brutal death metal, death metal gruplarına da bu işin nasıl yapılacağını gösteren bir ustalık albümü. Eğer teknik brutal death metal icra eden nispeten yeni bir grupsanız, bu işin olması gereken hâlini, üst çıtasını görmek için elinize kalem kâğıt alıp “Chronicles of Lunacy”yi dinleyebilirsiniz.

Albümdeki şarkıların her biri resmen birbirinden daha hayvan, daha ruh hastası olmak için yarışıyorlar. Gitarlar, davullar, baslar ve vokaller, DEFEATED SANITY’nin kuruluşundan 31 yıl sonra bile hâlâ kanıtlamaları gereken çok fazla şey varmışçasına, varoluşları buna bağlıymışçasına canla başla, canları pahasına çalıp söylüyorlar. Bu azgınlık, delirmişlik içerisine bir de üst düzey teknik, ince işçilik ve sofistike müzisyenlik katılınca, albümden alınan keyif bambaşka boyutlara çıkıyor.

“Chronicles of Lunacy” doğal olarak nispeten kısa bir albüm. DEFEATED SANITY sadece 33,5 dakikada dinleyiciyi sikip bayıltıyor, duvardan duvara vuruyor. Ancak bunu hiçbir zaman et kafalı dümdüz ve tek boyutlu bir sertlik mastürbasyonuyla yapmıyor. Çok sert, çok zehirli, ama bir o kadar da hayranlık uyandıracak bir iş bilirlik barındırıyor. “Condemned to Vascular Famine”in girişindeki davul paterninin güzelliğine, sonra üstüne eklenen gitarın uğursuzluğuna, işi daha da karartan baslara ve sonra topyekûn saldırıya geçtiklerindeki öküzlüğe bakın. Yahut “Accelerating the Rot”un girişinde konser kitlesinin nasıl iç içe geçeceğini gözünüzde canlandırın. O da yetmezse “Extrinsically Enraged”in sonlarına doğru başlayan iğrençliklere, yerlerde sürünen organlara göz atın. Sağı, solu, önü, arkası, her tarafı ayrı bir hayvanlıkla dolu “Chronicles of Lunacy”nin.

“Chronicles of Lunacy” yaratıcılık olarak teknik brutal death metalde görülmemiş, yapılmamış, akıl edilmemiş şeyler sunmuyor olabilir, ancak var olan bir kavramın olabilecek en üstün formunu barındırarak kusursuza yakın bir albüme dönüşüyor. “Chronicles of Lunacy”deki rif geçişleri, “Chronicles of Lunacy”deki davulculuk, “Chronicles of Lunacy”deki bestecilik, “Chronicles of Lunacy”deki azgınlık gibi farklı konu başlıkları için ayrı ayrı değerlendirme yazıları yazılabilir. Öylesine üst düzey, öylesine derslik, öylesine HAYYYYYYYVAN gibi bir albüm “Chronicles of Lunacy”.