Yılın son çeyreğine epey bir girdiğimiz bugünlerde, yakın zamanda çıkan ve dinleyen herkesin ağzını yüzünü dağıtan bir albümle birlikte olmanın tatlı huzurunu yaşıyorum. Hepimizin bildiği gibi Latin Amerika ve Asya kökenli gençlerden kurulu ABD’li gruplar, Avrupa asıllı elemanlardan oluşan ABD’li gruplara kıyasla her zaman daha tehlikeli ve gözü karadırlar. Neden bilmiyorum, ancak bu bilimsel bir gerçektir ve doğruluğunu sorgulamak da abesle iştigaldir.

RIPPED TO SHREDS bu konuda daha en baştan bir sıfır önce başlayan bir grup. Elemanlarının üçü uzak doğu, biri ise Latin Amerika kökenli ve bu sayede ekstra bir şey yapmadan, alengirli işlere girmeden camış gibi death metal yapmayı başarıyorlar.

RIPPED TO SHREDS bundan sekiz yıl önce kurulan ve şu ana dek her iki yılda bir albüm çıkarmayı başaran topluluk. Grubun kurucusu ve bir noktaya kadarki tek adamı Andrew Lee’nin kökenleri gereği Japonca albümler üzerinden ilerleyen grup, bu Japonluğu İsveç’in en leş kralları ve ABD’nin doksanlardaki birtakım hayvanlıkları üzerinden ete kemiğe büründürüyor.

Burada İsveç’in leş krallarını açmamız gerekiyor. RIPPED TO SHREDS çok iyi sindirilmiş, içselleştirilmiş bir ilk dönem ENTOMBED, DISMEMBER, GRAVE, EDGE OF SANITY karakterine sahip. Ama sadece retro bir old-school Stockholm sound’u sunmakla da yetinmiyorlar. Prodüksiyonun iyi anlamdaki rezilliğinden de güç alan bir üslupla, bu eski kasa İsveç kimliğini sadece yansıtmakla kalmıyor, adeta bu pisliğin, iltihabın içinde yıkanıyorlar, gerektiğinde birtakım referanslara göndermelerde bulunmaktan da çekinmiyorlar.

Albümdeki şarkılar öylesine iştahlı ve ağızlarından salyalar saçarak saldırıyorlar ki, sanki RIPPED TO SHREDS’in seksenlerde kurulmuş ancak doksanlar başında tüm bu baba gruplar albüm çıkarırken albüm çıkarılmasına izin verilmemiş de içinde kalan tüm şiddeti ancak şimdi yansıtabiliyormuş hissini alıyorsunuz.

Bu açıdan bakıldığında RIPPED TO SHREDS bu old-school İsveç death metali olayını günümüzde en gerçek, en özüne sadık ve en üst düzey yapan gruplardan biri olarak karşımızda duruyor. “三屍 (Sanshi)”yi dinlerken harbiden de bu adamlar doksanların balında genç olsalardı günümüzde klasik kabul edilebilecek bir albüm yapabilirlerdi diye düşünmeden edemiyorsunuz.

Bu İsveç muhabbetinin yanı sıra, RIPPED TO SHREDS farklı toprakların babacan ilham kaynaklarını da es geçmiyor. AUTOPSY, ASPHYX, BOLT THROWER gibi nokta atışı etkilenimleri gerekli yerlerde kullanarak olayı iyice çirkinleştiriyor ve son dönemin en hırslı, azgın, kuduz albümlerinden birine imza atıyor. Şarkı şarkı deşmeye gerek yok. “三屍 (Sanshi)” ilk şarkısından son anına kadar kafanızı gözünüzü yaracağınız, keyiften deliye döneceğiniz, kan ter içinde kalacağınız bir şey yapmış ve dinleyiciye 40 dakika boyunca adrenalin ve serotonin salgılatmayı başarmış.

Albümdeki pek çok fikirden görülüyor ki RIPPED TO SHREDS belli ki kafası iyi çalışan adamlardan oluşuyor. Yanlış ellerde gayet düz bir sonuç çıkarabilecek fikirleri bile çok canlı ve heyecan verici biçimde kullanmakta hiç zorlanmamışlar. Çoğu şarkıda gördüğümüz amansız şiddetin ve “殭屍復活 (Horrendous Corpse Resurrection)”da görülen türdeki renklendirmelerin müthiş dengesi, her şeyin kıvamında kullanılması, “三屍 (Sanshi)”nin kesinlikle çok keyifli bir albüm olmasını sağlamış.

Old-school İsveç death metali yapan, sanki bizzat 1991’de Stockholm’ün banliyölerinde takılmış hissi veren HM-2 manyağı bir dolu grup var ve bunların pek çoğu gayet özüne sadık, otantik albümler yaparak bu geleneği yaşatıyorlar. Ne var ki RIPPED TO SHREDS buna kendi sihrini, canlılığını, akıcılığını, heyecanını katmayı da başarıyor. Burada sadece görkemli bir ustalara saygı kuşağı dinlemiyor, aynı zamanda yeni nesil bir grubun geçmişten beslenerek ne kadar üst düzey bir gövde gösterisi yapabildiğine de tanık oluyoruz.

Eğer üst düzey hayvanlığa karşı özel bir ilginiz varsa ve şu ana kadar “三屍 (Sanshi)”yi dinlemediyseniz, henüz bunun farkında olmasanız da muhtemelen yıl sonu listenizin üst sıralarında yer alacak bir albümün incelemesinin son cümlesini okuyorsunuz.