DREAM THEATER’a benzemeden progresif metal yapabilenler köşemizin bugünkü konuğu 13 yıldır ortamlarda olan ve bu süreye altı albüm sığdırmayı başaran Teksaslı grup OCEANS OF SLUMBER.

İki senede bir düzenli olarak albüm çıkaran grup, progresif metal ortamlarının kadın vokalli nadir gruplarından biri olmasının yanı sıra, bu “DREAM THEATER’a benzememezlik” durumu, misal yine bu şekildeki LEPROUS veya benzeri modern grupların kullandığı türde yeni nesil bir sound ve bestecilik kullanmadan yapmasıyla da öne çıkıyor.

OCEANS OF SLUMBER’ın müziğine baktığımızda öncelikle eli yüzü düzgün, progresiflik adına sapıtmayan şarkılar görüyoruz. Her bir eleman enstrümanı özelinde üzerine düşeni yapıyor, ancak bu bir an olsun “gelin müzisyenlik görün” noktasına gitmiyor.

Önceki OCEANS OF SLUMBER albümlerinde olduğu gibi “Where Gods Fear to Speak”in de iyi, akıcı ve keyifli olmasını sağlayan şey de bundan ibaret aslında. Progresifliği kendi içinde özümsemiş olmalarından dolayı birilerine bir şey kanıtlama amacı güden şarkılar yapmıyorlar.

Şarkılar üstlendikleri roller gereği aydınlık, karanlık veya başka türlü mizaçlı olabiliyorlar ve dışarıdan cheesy gözükse de radyolarda çalabilecek yapıda “slow” parçalar kullanmaktan da çekinmiyorlar.

Karizmatik vokalistleri Cammie Gilbert’ın bu müziğe gayet iyi uyan bir ses rengi ve karakteri var ve OCEANS OF SLUMBER’ın “bakın vokalimiz kadın :D” türünde bir heyecanı, cingözlüğü olmadığından “Where Gods Fear to Speak” baştan sona gayet ağırbaşlı ve sağlam adımlarla ilerliyor. Albümdeki şarkıların iskeletleri, trafikleri, yükseliş ve alçalışları ve diğer pek çok özellikleri gerçekten de iyi düşünülmüş, akıllıca yapılandırılmış ve bu sayede ilk şarkıdan itibaren ne yaptığını bilen bir grubu dinliyor olmanın konforunu yaşayabiliyoruz.

Bas gitarda ABD doğumlu bir Türk olan Semir Özerkan’ın yer aldığı (ki kendisi NECROFIER’da da gitar çalıyor) OCEANS OF SLUMBER, albüme renk katmak adına bir şarkıda MOONSPELL’den Fernando Ribeiro, bir şarkıda da DARK TRANQUILLITY’den Mikael Stanne’den destek almış. Bunun dışında, albümü ilk dinleyişinizde sanki çok da öne çıkmayacakmış gibi gözüken, lineer ilerleyen standart yapılı şarkıların bile bir şekilde zekâ parıltıları sunduğunu görüyor ve OCEANS OF SLUMBER’ın yetenek setini takdir etme ihtiyacı duyuyorsunuz.

Vokalistleri anmışken, kadın vokalli gruplar özelindeki minik bir tespitimi de paylaşmak istiyorum.

Tamamını kapsayan genel bir şikâyet veya yergi olarak söylemiyorum, ama metal dünyasındaki kadın vokalistlerin çok büyük bir kısmı, bilmediğim bir nedenden ötürü birbirlerine çok benzer vokal line’ları kullanıyorlar. Bu durum Gilbert’a yönelik bir eleştiri olarak alınmasın, çünkü bahsettiğim durum ortaya kötü bir sonuç çıkarmıyor. Sadece clean vokal yapan kadın metal vokalistlerinin vokal melodileri, uzatılan notaları namelendirme şekilleri, vibrato kullanımları, gırtlak oyunları ve benzeri durumları her nasılsa birbirlerine çok benzeyebiliyor. Kadın vokalli grupları daha ilk kez dinlerken bile, bir vokal melodisinin kendi içerisinde nasıl namelerle ilerleyeceğini, nasıl süsleneceğini, nasıl sonlandırılacağını çok büyük oranda tahmin edebiliyorum. Kadın vokalli diğer metal gruplarında olduğu gibi OCEANS OF SLUMBER’da da bu durum yaşanabiliyor, ancak ortada eğreti duran veya sırıtan bir durum yok. Sadece tespit olarak söylemek istedim.

Tertemiz prodüksiyonu, eli yüzü düzgün şarkıları, içerdiği fikirlerin kalitesi ve birtakım başka olumlu özelliklerin de eklenmesiyle “Where Gods Fear to Speak” yılın dikkate değer, el sütünde tutulası, parıltılı progresif metal işlerinden birine dönüşüyor. Türü seviyorsanız ve panayır yeri gibi bir notalar cümbüşü beklentiniz yoksa dinleyin derim.