Adını İtalyan korku filmi yönetmeni Lucio Fulci’den alan brutal death metal grubu FULCI’nin bu yıl çıkan ve adından epey söz ettiren yeni albümü Duck Face Killings”den bahsetmek üzere huzurlarınızdayım.

“Duck Face Killings” de nedir dediğinizi duyar gibiyim. Tüm diskografisini Fulci’nin korku filmleri üzerine kuran grup, bu albümde de Fulci’nin 1982 çıkışlı “The New York Ripper” filmini konu ediyor. Şarkılar filmdeki sahneler üzerinden ilerliyor ve albüme adını veren şey de filmdeki cinayetleri işleyen manyak katilin Donald Duck benzeri konuşma tarzı. Filmden herhangi bir kesiti izlerseniz, Fulci’nin katili bu şekilde konuşturarak nasıl ruh hastası bir iş yaptığını rahatlıkla görebilirsiniz.

“Duck Face Killings” tam anlamıyla bir brutal death metal albümü olsa da FULCI yer yer birtakım cingözlükler, ilginçlikler yapmaktan ve aralara elektronik dokunuşlar, bazı synth ögeleri katmaktan da çekinmiyor.

Bu dokunuşlara rağmen albüm baştan sona bir hayvanlık, azgınlık, şerefsizlik gösterisi olarak başlıyor ve bitiyor. Aralara serpiştirilen film replikleri sayesinde “The New York Ripper”la daha bir bütünleşen albüm, bu temadan bağımsız olarak da türün meraklılarını epey tatmin edecek bir yapıda.

Grup üyeleri brutal death metalin nasıl etkili bir sonuç vereceği konusunda yeterince bilgili ve deneyimliler. SUFFOCATION tedrisatını, ilk dönem CANNIBAL CORPSE işlerini falan beli ki iyi biliyorlar. Bunun yanı sıra son dönemin sevilen işlerinden olan 200 STAB WOUNDS’un lafı uzatmadan kafa göz dalan öküzlüğüne yakın duran bir anlayışları da var. Bu türün tercihe bağlı dinamikleri arasında yer alan reverb’lü ahşapsı trampet sound’u gibi olaylara girmeden, daha modern ve temiz bir taraftan yaklaşan “Duck Face Killings”, bu sayede gücüne güç katmayı da başarıyor. Gitarlar gümbür gümbür, davullar ceza gibi, baslar sağlam, vokaller dayaktan beter.

“Duck Face Killings” öyle çığır açan, yıllar sonra bile unutulmayacak türde, bambaşka kafalarda bir brutal death metal albümü değil, ama her şeyiyle vurup geçen, şiddeti tozu yüksek, katliam gibi bir çalışma olduğu da kesin. Bu sene İtalya’dan çıkan bul senfonikli, orkestralı bir death metal albümü daha var, ama siz onu sallayıp bu seneki İtalya tercihinizi FULCI’den yana kullanın. En azından birbirinden sikko bir dolu içi boş fikir içinde boğulmamış, ne olduğu belli tekme tokat brutal death metalle kendinize gelmiş olursunuz.