Adını Ekim ayının eski İngilizcedeki adı olan Ƿintirfylliþ’ten alan İngiliz black metal grubu WINTERFYLLETH’le birlikteyiz bugün. “Ƿintir” kış, “fylliþ” ise dolunay anlamına geliyor ve o zamanlarda kış mevsiminin Ekim ayının ilk dolunayıyla başladığı düşünüldüğünden, Ekim ayına da “kış dolunayı”, yani “winterfylleth” deniyordu.

Çok kısa etimolojik girişimizin ardından grubun yeni albümü “The Imperious Horizon” üzerinden ilerlemeye başlayabiliriz. Albüm çıkalı iki gün oldu, birkaç kere dinleyip yazmışsın diye düşünmeyin; albümün promosu üç hafta önce geldi, o zamandan beri dinlemekteyim.

Öncelikle söylenmesi gereken WINTERFYLLETH’in black metali imaj açısından tamamen salan ve olayın sadece müzik kısmına odaklanan bir grup olduğu. Grubun fotoğraflarına baktığınızda icra ettiği türe ilişkin bir ipucu vermeyen WINTERFYLLETH, buna rağmen türü son derece derinlikli, yoğun ve epik şekilde icra eden bir topluluk olarak öne çıkıyor.

Tahmin edileceği üzere bu imajsızlık, adamların aşırı militan, terörize düzeyde satanist bir grup olmadıklarını en baştan hissettiriyor. Ne var ki WINTERFYLLETH dibine kadar black metal yapıyor, çatır çatır çalıyor ve işledikleri temalar doğrultusunda pastoral ve görkemli bir müzikal yaklaşımla yardırdıkça yardırıyor.

Kadim İngiliz tarihi, tabiat, dağ bayır, Anglosakson edebiyatı gibi çeşitli millî unsurlar üzerinden yola çıkan WINTERFYLLETH, on yedi yıla sığdırdığı sekiz albümle gayet aktif bir profil çiziyor. Eleştirel taraftan girecek olursam, bu albümlerin çoğunun üst limiti, bana kalırsa grubun yansıttığı çekiciliğin ve vadettiği kalibrenin bir tık altında seyrediyor. Müzikal olarak komşu olarak görebileceğimiz DRUDKH, PRIMORDIAL gibi isimlerin en üst çıtası düşünüldüğünde, bence WINTERFYLLETH o grupların herkesçe başyapıt olarak kabul edilen albümlerinin seviyesine çıkabilmiş ve net şekilde şaheser olarak görülecek bir albüme imza atmayı henüz başaramamış bir grup.

2016’da çıkardıkları “The Dark Hereafter” albümünün incelemesinde attığım “O albüm bu albüm mü?” sorusundan da görülebilecek bu durum, yine bana kalırsa henüz o beklenen zirvenin henüz yakalanmadığı bir süreçte ilerlemeye devam ediyor.

Ne var ki…

Ne var ki WINTERFYLLETH, yeni albümü “The Imperious Horizon” ile bu çıtaya en çok yaklaştığı işlerden birini sunarak nihayet seviyesini belirgin şekilde artırıyor. Bu elbette ki göreceli bir durum; bazı dinleyiciler önceki albümler arasından tartışmasız bir başyapıt gösterebilirler. Ancak bana kalırsa WINTERFYLLETH gerçekten de en iyi, en etkileyici işlerinden birini kuruluşundan on yedi yıl sonra çıkardığı “The Imperious Horizon” ile sunuyor.

Bu başarının gerçekleşmesinin teker teker sayılabilecek çeşitli bileşenleri yok aslında. WINTERFYLLETH zaten başından beri belli karakterde müzik yapıyor ve her albümünde belirli bir kaliteyi yakalamayı başarıyor. Ancak olayı bir üst seviyeye çıkaracak o sihir konusunda, bence ilk kez bu kadar belirgin bir seviye ortaya koyuyor. Kendi adıma konuşursam, “The Divination of Antiquity”den bu yana çıkan en iyi WINTERFYLLETH albümüyle karşı karşıyayız. Bunu sağlayan şey de belirgin bir yenilik veya tazelenmiş bir vizyon değil.

Grup bu albümde daha akılda kalıcı, daha özel hisler barındıran bir ilhama kavuşmuş ve bu sayede ortaya daha iştahlı, daha karakteristik anlarla dolu bir albüm çıkarmış. “First Light” adlı enstrümantal introyu bir kenara ayırırsak, ilk iki şarkı “Like Brimming Fire” ve “Dishonour Enthroned”dan WINTERFYLLETH’in bu kez daha özellikli, daha uzun ömürlü bestelerle dolu bir albüm yaptığını görebiliyoruz. Gitar riflerinin akılda kalıcı dokunuşları, vokallerin içtenliği, WINTERFYLLETH’e özgü birtakım karakteristik özelliklerin daha bir belirgin oluşu gibi birtakım faktörlerle albüm zaten sağlam bir nüvenin parlatılması noktasında epey tatmin edici, kendine çeken bir mizaca bürünüyor. Bu sayede de 75 dakika boyunca ilgiyi canlı tutmayı başarıyor. Bu 75 dakikanın son on beş dakikası bir EMPEROR cover’ı ile “In Silent Grace”in sadece A.A. Nemtheanga (PRIMORDIAL) tarafından söylenen versiyonundan oluşuyor, dolayısıyla süre sizi çok da korkutmasın.

Grubun uzun soluklu bir dinleyicisi olarak WINTERFYLLETH’in yeni albümü “The Imperious Horizon”dan ziyadesiyle memnunum. Kapağından da memnunum, sound’undan da memnunum, bestelerinden, performanslarından, akıcılığından, akılda kalıcılığından, kısacası her şeyinden memnunum.

Ekim ayına az kaldı; ilk dolunayla birlikte siz de albümü dinleyip çeşitli triplere girin, soğuğu şöyle alttan alttan hissedin derim.