2000 sonrasının en istikrarlı gruplarından biri şüphesiz ki kariyerinin başlangıcından itibaren Covid-19 salgınına dek istisnasız her iki senede bir albüm çıkararak ilerleyen melodik death metal grubu THE BLACK DAHLIA MURDER. İlk albümlerinden bir hiç sektirmeden sekiz albümü bu şekilde çıkaran ABD’li topluluk, sadece salgın döneminde üç yıla çıkan bir arayla bir önceki albümü “Verminous”ı çıkarmış ve ilk günden beri hiç düşürmediği kalitesini sürdürmüştü.

Tarihler 11 Mayıs 2022’yi gösterdiğinde ise THE BLACK DAHLIA MURDER bir grubun başına gelebilecek en kötü şeylerden birini yaşamış ve sadece vokalisti, frontman’i olmakla kalmayıp THE BLACK DAHLIA MURDER kavramının en ön plandaki unsuru olan Trevor Strnad’ın intiharıyla sarsılmıştı. Bu tür kayıplarda gruplar, eğer ölen kişi grubun tüm müziğinden sorumlu kişi değilse, genelde devam etme yoluna giderler. Bunun sayısız örneği var. THE BLACK DAHLIA MURDER da devam edecekti ve pek çok dinleyici grubun Trevor’ın boşluğunu kimle dolduracağı konusunda soru işaretleriyle doluydu.

Bu öyle bir durumdu ki, olayın vokal kısmı belki de son sırada geliyordu. Önemli olan Trevor’ın sahne karizması, grup dışında da hayranlar tarafından çok sevilen bir figür oluşu, metal dünyasında ayaklı death metal ansiklopedisi olarak bilinmesi gibi pek çok farklı durum sayesinde oluşturduğu aurasının büyüklüğünden dolayıydı.

THE BLACK DAHLIA MURDER böyle bir ortamda yapabileceği en mantıklı şeyi yaptı ve bu işi grup içinden çözme yoluna gitti. Grubun kurucusu ve kadrodaki tek orijinal üye olan gitarist Brian Eschbach gitarı eski gitaristlerden Ryan Knight’a devretti ve mikrofonu alarak 23 yıl önce gitarist olarak kurduğu grubun frontman’liğine soyundu. Hem grubun bu yeni düzene hem de dinleyicilerin THE BLACK DAHLIA MURDER’ın Trevor’sız yola devam edeceği fikrine alışmasına doğal bir adaptasyon süreci geçirdikten sonra, THE BLACK DAHLIA MURDER tekrardan işe koyuldu ve çok da uzun olmayan bir zamanın ardından yeni albümü “Servitude”u duyurdu.

Söyleyeceğimiz ilk şey “Servitude”un önceki THE BLACK DAHLIA MURDER albümlerine kıyasla herhangi bir sapma içermeyen, denemelerin görülmediği, bir alışma süreci hissi vermeyen tam bir THE BLACK DAHLIA MURDER albümü olduğu. Dışarıdan kimse gelmeyince, grup Trevor aramızda olsaydı da yapacağı türden bir albümle karşımıza çıkmış ve tahmin edileceği üzere yine üst düzey bir melodik death metal albümüyle tüm hünerlerini sergilemiş. “Servitude”la ilgili olarak dikkat çeken konulardan biri, albümde görünür bir Trevor anmasının, nostalji pompalamasının olmaması. Şarkı sözlerine baktığımda direkt olarak bu konudan bahseden bir yapıt göremedim. Belki bazı sözlerde bizim bilmediğimiz tarzda Trevor göndermeleri, şunlar bunlar olabilir, ancak “birlikte neler yaşadık be kral, şimdi de bayrağı biz devraldık” tadında bir hislenme söz konusu değil. THE BLACK DAHLIA MURDER yine atarlı, yırtıcı, agresif, yine şıkır şıkır.

Şarkılara baktığımda grubun karakteristik özelliklerini bildiğimiz şekilde yansıttığını, diğer yandan önceki albümlerden biraz farklı olarak ilk dinlemede çok öne çıkmasa da dinledikçe lezzetlenen detaylar da koyduğunu görüyorum. Albümün promosuna üç haftadır sahip biri olarak ilk birkaç dinlemede fark etmediğim bazı detayların, lead gitar motiflerinin sonraki dinlemelerde kendilerini belli ettiğini gözlemledim. Bu yüzden de albüme notunuzu ilk birkaç dinlemede vermemenizi, dinlemeye devam etmenizi öneririm.

Diğer yandan, son on yıla baktığımda, bana kalırsa “Servitude”un en çok öne çıkan şarkıları “Nightbringers” veya “Verminous”ın en çok öne çıkan şarkılar kadar iddialı değiller. Bu albümlerden çekilen klip şarkılarının akılda kalıcılığına, bu şarkılardaki parlak fikirlere, bir de “Servitude”un klip şarkılarına bakın; her türlü gayet iyiler, ancak THE BLACK DAHLIA MURDER klasiği olmak için, yıllar sonra bile grubun konser setlist’lerine girmek için sanki önceki şarkılarla epey bir mücadele etmeleri gerekecek. Yine de THE BLACK DAHLIA MURDER zaten her zaman belli bir (üst) düzeyi tutturan bir oluşum, bu yüzden de bunu bir “Servitude” eleştirisi olarak almaya gerek yok. Zaten böylesi travmatik, pek çok grubun dağılmasına sebep olabilecek bir trajedinin ardından toparlanıp olayı kendi içlerinde çözüp yola devam edebiliyor oluşları bile büyük tebrikler gerektiren bir şey.

Şöyle düşünelim; diyelim ki Trevor aramızdan ayrılmadı, grup eskisi gibi devam ediyor, ancak tam yeni albüm kaydı sırasında Trevor’ın bundan böyle şarkı söylemesi doktor tarafından yasaklanıyor. “Şarkı söylersen çükün düşer, boğazın düğümlenir” falan diyor doktor. Grup da aynı bu kadroyla yeni bir THE BLACK DAHLIA MURDER albümü çıkarıyor. Trevor o albümle gurur duyar, artık mecburen kendisi olmadan devam etmek zorunda olan grubun yaptığı işin arkasında durur muydu, yoksa albüm çıkarken “abi çok iyi oldu yaa valla elinize sağlık” falan deyip yıllar sonraki röportajlarında “’Servitude’ da iyiydi tabii ama yeaaani aslında tam da” gibisinden yavşaklıklar mı yapardı.

Bence ilkini yapardı. Hatta artık şarkı söyleyemeyecek bile olsa grubun ilk konserinde sahneye çıkar, önce kesin hiçbirimizde olmayan aşırı underground bir death metal grubunun tişörtüyle seyirciyi selamlar, sonra tişörtünü çıkarıp seyircilerin arasına karışır ve göbeğindeki heartburn dövmesiyle birlikte kan ter içinde kendi grubunun konserinde deli gibi eğlenirdi…

Sensiz THE BLACK DAHLIA MURDER dinlemek de varmış Trevor…

Ama için rahat olsun.

Orada, bu dünyada bulamadığın huzur içinde yatmaya devam edebilirsin.

Çünkü merak etme, kardeşlerin emanetine sahip çıkıyor.