Arabası olanlar araç muayenesi nedir, ne yapılması gerekir bilirler. İsminden dolayı herkesin Türk firması sandığı ancak aslında teknik gözetim kurumu anlamına gelen Technischer Überwachungs-Verein adlı Alman firmanın Türkiye’de kullandığı isim olan TÜVTÜRK, Türkiye genelindeki 215 muayene istasyonuyla araç sahiplerine hizmet vermektedir.

Araç muayenesine gittiğinizde, eğer önceden yaptırmadıysanız aracınızı egzoz gazı emisyon ölçümü için bir platforma çıkarırsınız ve vitesi boşa alarak olduğunuz yerde gaz verirsiniz, görevlinin talimatları doğrultusunda yüksek devirlere çıkana dek bunu sürdürürsünüz. Bu sırada da görevli gerekli ölçümü yapar ve sizi esas muayene tarafına gönderir.

Birkaç sene önce evimizin yakınındaki bir muayene istasyonuna gitmiş, önce bu ölçümü yaptırmış ve aracımla birlikte muayene sırasında beklemeye koyulmuştum. Bu sırada egzoz emisyonu sırasında beş, altı kamyon beklemekteydi. Sırayla platforma çıkıp kamyonları RÖÖÖÖÖÖ RÖÖÖÖÖÖÖ diye bağırtıyorlardı.

İşte bu kamyonlardan birinin önünden, gazı kökledikten sonra siyah bir duman çıkmış ve araç muhtemelen ölçümden geçememişti. Ekmek parasını kazandığı kamyonun muayeneden geçemeyecek olmasından dolayı çok dertlenen şoför abinin hareketlerinden bu anlaşılıyordu.

Evet, yine yılan gibi bir bağlamayla karşınızdayım. ELECTRIC WIZARD’ın “Dopethrone”da yaptığı şeyin bana hatırlattığı görüntü bu: RÖÖÖÖÖ RÖÖÖÖÖ diye böğüren, önünden dumanlar çıkan bir kamyon…

Bu benzetmeyi anlamlandırmak için müzik âlimi veya uyuşturucu baronu olmaya gerek yok. ELECTRIC WIZARD, 1997’deki “Come My Fanatics….” manyaklığının ardından, 2000 yılına geldiğimizde bong tüttüren şeytanlı kapağıyla dikkat çeken “Dopethrone”u çıkarmış ve doom/sludge metalin en çirkin örneklerinden birini ortaya koymuştu. Yazının ilk bölümündeki metafora dönersek, albümdeki kamyon egzozu kıvamındaki gitar ve bas tonunu duyduğunuzda, ELECTRIC WIZARD’ın uyuşturucu, büyücülük, okült, perişanlık, rezil rüsvanlıkla bezeli temasını gördüğünüzde neden böyle bir giriş yaptığımı da anlayabilirsiniz diye düşünüyorum.

“Dopethrone” grubun orijinal kadrosuyla çıkardığı, adı ve kapağıyla da dikkat çektiği için ELECTRIC WIZARD dendiğinde genelde ilk akla gelen albüm olarak öne çıkıyor. Herkesin dinlemesinin mümkün olmadığı bir albüm olduğunu anlamak için albümü başlatmak büyük oranda yeterli aslında. Grup bu albümde gitarlarda Boss FZ-2 Hyper Fuzz ve Behringer SF300 Super Fuzz pedallarını, bas içinse çok muhtemelen Proco Rat pedalı kullanmıştı ve bu sayede kamyon egzozu gibi, insanın fuzz komasına girmesini sağlayan korkunç bir sound çıkmıştı.

ELECTRIC WIZARD’ın bu albümü yazarken, kaydederken, çıkarırken ve bu albüm için turlarken nasıl bir kafada olduklarını tek bir örnekle özetlemek gerekirse, zamanında ELECTRIC WIZARD konseri ayarlayan çeşitli insanların farklı mecralardaki yorumlarına bakabilirsiniz. Genel yaklaşım “kafaları taşak gibiydi, iletişim kurması zordu, hiç profesyonelce yaklaşmıyorlardı” gibi ifadeler içeren bu yorumlar, ELECTRIC WIZARD’ın sound açısından o kamyonun egzozunu, kafa olaraksa o kamyonun önünden çıkan dumanları neden çağrıştırdığının da sağlamasını yapmış oluyor.

Daha fazla yazarak albümün satır aralarındaki da girebilirim, ancak “Dopethrone” gerçekten detaylara inmektense bir bütün hâlinde değerlendirilmesi gereken bir çalışma. Şarkı şarkı ele almaktansa bütün hâlinde değerlendirmenin daha iyi olacağı bir deneyim, bir “ruh hâli”. İcra olarak Neandertal düzeyinde ilkel, sound olarak perişanlık boyutunda ezici, tavır olarak da kimilerince “gelmiş geçmiş en sert albüm” olarak anılacak kadar, “albümü dinlerken radyasyon zehirlenmesi geçirdim” dedirtecek kadar uçlarda bir albüm. En sert mi bilmem, ama ciddi anlamda bir sertlik, çirkinlik, bulanıklık pornosu olduğu kesin.

Henüz ELECTRIC WIZARD’la veya “Dopethrone”la tanışmamış olanlara bunu önermiyorum.

Dinlemeyin.

Hiç gerek yok.