Birkaç hafta önce sabaha karşı 4.30 sularında yatakta yatmış uyumaya çalışıyor ve başarılı olamıyordum. Sabit şekilde durmaya devam mı etsem, telefona mı baksam, bir şeyler mi atıştırsam diye düşünürken en düşünülmeyecek olanı yapmaya karar verdim ve bir anda yataktan fırladım.

Birkaç dakika sonra arabaya atlamış, eve on beş dakika mesafede, sahil kıyısındaki bir mahalleye gidiyordum. Madem fizikselliği noktalama ve vücudumu tamamen kapatma çabam bir işe yaramıyordu, ben de ateşe ateşle karşılık vermeye karar verdim. Saat 5.15’te arabayı sahile park etmiş, MAYHEM – “De Mysteriis Dom Sathanas” eşliğinde yürümeye başlamıştım. Hava tamamen karanlıktı; kulağımda “Freezing Moon” ile tepemdeki aya bakıyor ve aynı şarkıyı 20 küsur yıl önce Norveç’teki aya bakarak dinlediğim günleri düşünüyordum.

Yürüyüşün ilk bir saati bittiğinde güneş ışığı etrafı aydınlatmış, bu mevsimde bu coğrafyada beklenmeyecek tatlılıkta bir esinti yürüyüşümü kolaylaştırmak adına çeşitli adımlar atıyordu. İlk beş kilometreyi tamamladıktan sonra dönüşe geçmeye karar verdim. Yaklaşık yirmi saattir uyumamıştım, ancak zerre yorgunluk ve uyku belirtisi olmadan pıtır pıtır yürümeye devam ediyordum.

Bu sahil mahallesinde enteresan bir yer var. Isparta taraflarında, Toroslarda doğan Köprüçay, uzun kanyonlardan geçerek 183 kilometrelik yol kat ediyor ve tam o noktadan denize dökülüyor. Tatlı su ile tuzlu suyun birleştiği tam o noktada da suyun rengi çayın renginden de denizin renginden de farklı oluyor ve güneş ışığının da etkisiyle açık mint rengi bir hâl alıyor.

Deniz kıyısında bir süre durup dönüş yolunda dinleyeceğim albümü düşünürken, karışan tatlı ve tuzlu suların rengine bakarak ne dinlemem gerektiğine karar vermiştim.

Üstelik ne tesadüf; dönüş yolum da 65 dakika gösteriyordu. “Sanctuary”yi başlattım ve yürümeye başladım.

Gayet canlı hissetmeme rağmen uzun süredir uyumuyor oluşumdan mıdır bilmem, doğan güneşle birlikte dinlemeye başladığım albüm müthiş bir keyif vermeye ve sanki o gün, o saatte, orada dinlemem gerekiyormuşçasına o anı ele geçirmeye başladı. ELDER 2015’teki “Lore” ile tarzında modern bir başyapıta imza atmış, üstene sadece iki yıl sonra da bu albümü çıkararak ne kadar hızlı geliştiğini ve bize sunabileceklerinin sandığımızdan da fazlası olduğunu göstermişti.

Bu sıralarda peşime takılan ve sanırım bir süreliğine sahibi olduğuma kendini inandıran köpekle birlikte yürürken, “Staving Off Truth”un ikinci yarısındaki muazzam narinlikteki gitarlar eşliğinde mutlulukla doluyor, keşke yorulmak diye bir şey olmasa, keşke kimseler uyanmasa da saatlerce kimseye rastlamadan yürüsem diye düşünüyordum.

Müthiş yetenekli Nicholas DiSalvo’nun şekilden şekle giren gitarlarından dökülen saykodelik dokunuşlar, yetmişlerin progresif rock’ına göndermede bulunan melodik rifler, yeri gelince sertleşmeyi de ihmal etmeyen riflerle kendimi tam anlamıyla müziğe bırakıyordum.

İşte “Reflections of a Floating World” böyle bir albüm. O kadar renkli, değişken, çok yönlü ve organik ki, stoner metal türü içerisindeki hareket alanına dair varsayılan düşüncenizi sorgulamanızı, bu türün böylesi saykodelik ve progresif unsurlarla ne kadar da genişleyebilecek ve sınırsızlaşabilecek bir tür olduğunu anlamanızı sağlıyor. Vokalmiş, gitarmış, basmış, davulmuş ayrıştırmadan; bir bütün hâlinde içinize çekerek…

Köprüçay’la Akdeniz’in birleştiği yerin mint rengi sularının çarpa çarpa köpürdüğü minik kayalıklar… Bundan böyle siz de bir albümle özdeşleşen ve belki de ömür boyu unutmayacağım yerler arasına girdiniz; “Reflections of a Floating World”ü her dinleyişimde, kapağını her gördüğümde aklıma gelecek bir yer hâline geldiniz. İşte ELDER da böyle bir grup. Müziğini sizin için özel bir anın, zamanın, dönemin fon müziği yapabilecek kadar samimi bir grup.

İki saati aşan yürüyüşümü noktaladıktan sonra arabaya atlayıp eve döndüm. Odaya girdiğimde bir anda müthiş bir yorgunluk ve uyku çöktü üstüme. Belli ki yatar yatmaz köpek gibi uyuyacaktım. Saat sekiz olmuştu ve içimden acaba uyumayıp geceye bağlasam mı diye bir fikir geçti.

Yatakla kısa bir bakıştık.

Uyumasam bile biraz uzanıp dinleneyim deyip yatağa ya