Takvimler 1998’i gösterdiğinde, sonradan Norveç metal sahnesinin önemli isimleri arasına adlarını yazdıracak bir grup insan, BORKNAGAR çatısı altında çeşitli enteresanlıklar yapma peşinde birtakım şeyler deniyordu. Vokallerde Garm’ın olduğu kadroyla ilk iki albümünü çıkaran grup, özellikle ikinci albümü “The Olden Domain” ile çok farklı, özgün bir tını yakalamayı başarmış ve underground çevrelerde adından söz ettirmişti.

O albümün ardından ayrılan Garm’ın yerine, o sıralarda isimsiz olan ancak BORKNAGAR’la çıkaracağı birkaç albüm sayesinde DIMMU BORGIR tarafından kapılacak olan ICS Vortex diye birini alan grup, gitara da daha da isimsiz Jens F. Ryland’ı almış ve yeni BORKNAGAR kadrosu tamamlanmıştı.

BORKNAGAR “The Olden Domain”de dinleyicilere sunduğu “The Eye of Oden”, “The Winterways”, “A Tale of Pagan Tongue” gibi yapıtlarla ciddi anlamda özgün bir kuzeyli karakteri ortaya koymuş ve ümit vadeden bir grup olduğunu kanıtlamıştı. 1999’da çıkan “The Archaic Course” ise BORKNAGAR’ın arkasına aldığı bu gazla, daha da fazlasını yapmak için bir hayli fazla çaba gösterdiği bir albümdü. ICS Vortex’in sonradan efsaneleşecek ve sayısız şarkıya boyut atlatacak epik vokalleri, dinlendiğinde görüleceği üzere, bu albümde epey bir arayış içerisindeydi.

Aynı arayış grubun kendisi için de geçerliydi aslında. Sonradan en bilinen BORKNAGAR şarkıları arasına adını yazdıran “Oceans Rise” ve benim özellikle çok sevdiğim “The Witching Hour”gibi mükemmel şarkılarda odağını korumayı başaran grup, kimi şarkıların kimi bölümlerinde ise biraz fazla şey deniyormuş gibi gözüküyordu. Grubu çok seven ve BORKNAGAR külliyatına epey hâkim bir insan olduğumdan, bugün baktığımda “The Archaic Course”taki ilginçliklere, kimi aşırılıklara da alışmış ve bunları benimsemiş bir insanım. Ne var ki birilerinin bu albümdeki bazı şeyleri neden rahatsız edici bulabileceğini de anlıyorum.

Bunların başında albümdeki katmanlı gitarların, prodüksiyonun bir miktar dağınık olmasının da etkisiyle bazen dağınıklaşması ve ENSLAVED’den de tanıdığımız ulu insan Ivar Bjørnson’un klavyelerinin de girmesiyle bazı yerlerde kafa karışıklığı hissi yaratması geliyor. BORKNAGAR’ın sonradan müziğin nasıl rafine hâle getireceğini, bu albümden sadece 2 yıl sonra belki de en bilinen şarkısı olan “Colossus”a imza atacağını, “Quintessence” albümüyle bir anda olgunlaşacağını ve ondan 1 yıl sonra da bence en büyük başyapıtı “Empiricism”i çıkaracağı düşünüldüğünde, “The Archaic Course”un tam bir olgunlaşma, arayış ve geçiş albümü olduğunu anlayabiliyoruz.

Bu açıdan bakınca “The Archaic Course” büyük bir rol üstleniyor, gerekli deneme yanılmaları yapıyor ve BORKNAGAR’ın BORKNAGAR olmasını sağlayan sürecin fırlatma rampası görevini görüyor. Dolayısıyla albüm boşluğa savrulan ve ne yapmak istediği anlaşılamayan bir denemeden çok daha fazlası.

Ancak grubun sonrasına bakmayıp sadece “The Archaic Course” özelinde değerlendirirseniz evet, ICS Vortex’in vokalleri bile yer yer komik denecek kadar savruk, hatta saçma gelebilir. Biz kendisinin sonradan nerelere gelip neler yapacağını bildiğimizden, iltimas geçelim ve böyle değerlendirmeyelim.

Sitedeki eksik tek BORKNAGAR albümü olan “The Archaic Course”u da yazarak diskografiyi tamamlamış olmanın mutluluğunu yaşıyorum. BORKNAGAR’dan haberdar değilseniz bu albümden başlamayın, orası kesin. Yine de “Oceans Rise” gibi bir güzelliği bizlere kazandırmış olduğu, bana da “The Witching Hour”la epik anlar yaşatmayı başardığı için, tabii bir de BORKNAGAR olduğu için “The Archaic Course”u da seviyorum.