Erhan Yiğit

Metalde var olan parodi ve trol oluşumlar hepimizin malumu. Bunların çoğunluğunun tek amacı gerçek bir parodi performansı göstermek iken bazıları ise yaptıkları müziklerini bunun önüne geçirmeyi başarmışlardır; Slugdge diyeceğim ama onların parodi anlayışı da sadece şarkı isimleriyle limitli olduğu için ne kadar parodi amacı taşıdıkları tartışılır. Tıpkı Cannabis Corpse gibi. Bir de şu an incelemekte olduğum İngiliz AT THE PLATES grubu gibi tepeden tırnağa bir parodi konsepti tutturmuş gruplar var ki onların kimisi cennetlik kimisi ise cehennemliktir.

AT THE PLATES Death metal üzerinden yemek konseptine dayalı müzik yapan tamamıyla parodi bir oluşum. Parodi dediğime bakmayın zira şarkı sözlerinden prodüksiyonuna, enstrümantal becerilerinden, albüm kapaklarına dek bu konudaki ciddiyetlerini samimice aktarabiliyorlar; OPETH’in “Heritage” albüm kapağından ilham alındığı ayan beyan ortada olan kapağın içerisinde Punish My Waistline, Terminal Filet Disease, Into Everlasting Fryer (Favorim) ve Northern Frites isimleri verilmiş şarkıları görünce kahkaha attım ve aklıma Slugdge’ın da aynı şekilde kendi parçalarına Salt Thrower, War Squids gibi tamamıyla trol isimler verdiğini hatırladım. Yaratıcı ve müzikal bakımdan yeterli olduğu müddetçe hiçbir zararının görülmeyeceğini düşündüğüm bu aksiyonlar parodi olamayacak kadar iyi olduklarında tadından yenmiyor gerçekten.

2018’de kurulan ve 2020 senesinde ilk albümlerini yayınlayan AT THE PLATES’in ismini ve şarkı başlıklarını hariç tutarak müziklerinde nelerden etkilendikleri konusuna gelirsek grubun net bir şekilde bu ya da şu gruptan etkilendiğini söylemek zor olur. Vokaller Stanne’nin ses rengine yakın bir yerde dururken enstrümanlar ise benim aklıma daha çok OBITUARY’yi ve genel olarak Death Doom metalde gördüğümüz besteleme şeklini getirdi. Bununla birlikte AT THE PLATES’in yer yer Black Metalden ve Melodik Death Metalden de payını aldığı belirtilebilir. Yani sonuç olarak grup her ne kadar tamamıyla bir parodi oluşumu olsa da şarkı isimlerini koyarken referans aldıkları grupların şarkılarından müzikal olarak çok fazla etkilenmedikleri görülüyor.

LAMB OF GOD stili groove soslu gitar sololarının, son dönem DARKTHRONE’vari bol reverb’lü mistik clean gitarların ve müziği derinleştirme amaçlı yapılan fısıltıların da albümü ekstra zenginleştirmiş olduğunu da söylersek “Omnivore”un sadece basit nitelikte bir parodi albüm olmadığını görürüz. O sebeptendir ki Death Metal ile içli dışlı olan herkesin en az bir kere dinlemesi tavsiye olunur.