Dünya dönüyor ve 2024’ün yıl sonu listeleri hazırlarken epey bir zorlanmamızı sağlayacak albümler çıkmaya devam ediyor…

2016’da çıkardıkları “Krighsu” ile kozmik şiddet temasının işitsel tarafından yeni sayfalar açan İspanyol grup WORMED, davulcusu Guillermo Calero’yu 2018’de, sadece 27 yaşındayken kaybetmesinin ardından nihayet yeni albümüyle karşımıza geldi. Brutal death metal ile teknik death metalin çok acımasız bir şeklini sunan WORMED, uzayla bağlantılı temalarını sürdürdüğü “Omegon” ile yılın en iyi death metal albümleri listesini ciddi anlamda zorluyor diyerek yorumlarımıza başlayalım.

“Omegon” müzisyenlik açısından gerçekten de üst düzey bir albüm. Gitarlar, davullar, baslar ve vokal topyekûn bir savaş hâlinde önlerine gelen her şeyi meteor edasıyla paramparça edecekmişçesine ilerliyorlar. Gitarların daha minimal olduğu anlarda davullar cozutuyor, her şey sakinleşiyormuş gibi düşündüğünüz anda her şey hiç beklenmedik şekilde saldırıyor.

Bu tavizsiz şiddeti değerli kılan şeyse elbette ki WORMED’ün sırtını sadece kaosa yaslamıyor oluşu. WORMED içselleştirdiği kaosu öylesine kontrollü, rafine ve ne yaptığını bilir şekilde sunuyor ki bu saldırının ve şiddetin hedefi olmaktan kendinizi alamıyorsunuz. Normalde müziğini kaotik tarafını fazla öne çıkaran ve karambole yaslanan bir grup sizi bezdirebilir, boğabilir, darlayabilir ve eliniz bir sonraki albüme gidebilir. Lakin WORMED sizi avucunun içinde tutacak formüllere sahip ve bu sayede bir anda kendinizi bu saldırının muhatabı olarak buluyor ve bundan kaçmak yerine buna maruz kalmayı yeğliyorsunuz.

Bu durumun oluşmasındaki sebeplerden biri, muhtemelen, grubun kurucularından olan gitarist Phlegeton’u bu kaos ve karambol ihtiyacını diğer grubu ALTARAGE’de karşılaması. ALTARAGE’de şiddetini kaotik şekilde sunan ve insan psikolojisinin derinliklerine seslenen Phlegeton, bu sayede WORMED’ü daha rafine tutmayı başarıyor. Tabii rafine deyince akıllara daha kolay dinlenir ya da daha rahat dinlenebilir olmak adına tavizler veren bir grup gelmesin. Bilakis, WORMED dinleyiciyi resmen cezalandırıyor, mağdur durumda bırakıyor, ağzını yüzünü dağıtıyor.

Albümde öne çıkan veya en azından bir önceki albümden farklı olduğu için bahsedilmesi gereken konulardan biri önceki davulcunun vefatı sonrasında gruba katılan davulcu Gabriel Valcázar. Kendisi “Omegon”da İNANILMAZ bir performansa imza atıyor. Brutal/teknik death metal özelinde gerçekten de kusursuz bir davulculuk var “Omegon”da. İlginç olansa, WORMED’ün bu kadar fütüristik, uzaysal bir tema benimsemiş olmasına rağmen davul sound’unun ve prodüksiyonunun hiç beklenmeyecek düzeyde organik olması. Normalde böylesi bir temadan çok daha mekanik, soğuk ve duygusuz bir davul tonu beklenebilir, ancak durum hiç de öyle değil. Özellikle trampet tonu son derece akustik ve geleneksel bir karaktere sahip ve bence her şeyin bu kadar etkili ve ezici olmasını sağlayan şeylerden biri de bu. Robotik, soğuk bir trampet tonu tüm bu blast’leri mekanikleştirebilir ve olayın duygusunu yerle bir edebilirdi.

“Omegon”u çok ama çok iyi yapan başlıca şey de bu zaten. Adamların sadece müzisyenlik konusunda gövde gösterisine girişmemiş olmaları, olaya bir karakter katmayı başarmaları ve nihayetinde ortaya “gerçek” bir müzik çıkarmaları. Albümün her yanı bu tarz gerçeklerle, gerçekçiliklerle dolu, ancak buna en net örneklerden birini verecek olursak “Gravitational Servo Matrix”in son 1,5 dakikasını verebiliriz. Grup bu kısacık pasajda sürekli aynı şeyi çalıyor olmasına rağmen hem mental derinlik hem de fiziksel güçle son derece görkemli bir ortam yaratıyor. O bölümde sürekli aynı şeyi tekrarlamalarına rağmen çeşitli güçlendiricilerle tansiyonu yükseltmeyi başarabiliyor olmaları gerçekten hayranlık uyandırıcı.

WORMED 8 yıl aradan sonra neden çok üst düzey bir grup olduğunu, türünün en iyilerinden biri olduğunu, hiç şakasının ve acımasının olmadığını bir kez daha gösteriyor. Bu yıl çok iyi bir sürü albüm çıktı ve görünüşe göre bundan sonra da çıkmaya devam edecek. “Omegon”, WORMED’ün zaten çok güçlü diskografisini daha da sağlamlaştıran dehşet verici bir albüm ve dinleyiciler olarak ne kadar şanslı olduğumuzu görmemizi sağlayan en güncel örneklerden biri.