2021’de çıkardıkları “Macrocosmos” albümleri ile bayağı bir dikkatimi çeken, işledikleri tema ve yaratmak istedikleri atmosfer düşünüldüğünde normalde pek çok grubun tercih edeceği yoldan değil de farklı bir taraftan gitmiş olmalarıyla beğenimi kazanan bir grup FRACTAL GENERATOR.

1

Bu kozmik, bilim kurgu, uzay temasını pek çok grup sweep picking deryası sololar ve şekil şukul efektlerle işlerken, FRACTAL GENERATOR bunu çok büyük oranda gitar işçiliği ve sert rifler üzerinden ilerleyen bir anlayışla yapıyordu. Akıllara WORMED başta olmak üzere müziğini hayvansal bir tabana yaslayan çeşitli grupları getiren FRACTAL GENERATOR, bu sayede bir sonraki albümünü merakla beklememi sağlamıştı.

“Convergence” bu beklentiler eşliğinde piyasaya çıktı. Albümü ilk dinlediğimde belli açılardan memnun olurken belli açılardan da hayal kırıklığı yaşadığımı söyleyebilirim. İyi taraflardan başlayacak olursak, grup önceki albümde yaptığı öküzlükleri burada da tekrarlıyor. Sert bir gitar tonu eşliğinde sağa sola savrulan rifler FRACTAL GENERATOR’ın yine o ezici kozmik ortamı yaratmasını sağlıyor. Grubun adından zaten belli oluyor, ancak daha ilk şarkıyı dinlediğinizde bile FRACTAL GENERATOR’ın bir şekilde kaotik bilim kurgu ve katastrofik bir uzay havası yaratmak istediğini anlıyorsunuz. Son derece başarılı bir gitar kullanımı, hayvani bir davulculuk ve acımasız vokaller şarkıların ortalığı dağıta dağıta ilerlemesini sağlıyor. Bunlar “Convergence”taki iyi taraflar.

Hayal kırıklığı tarafına gelecek olursak, grup ne hikmetse albümdeki bazı şarkılarda hayatımda duyduğum en suni, en anlamsız kadın opera vokal efektini kullanmayı tercih etmiş. Çoğu şarkıda yer yer karşımıza çıkan bu aşırı saçma olay, özellikle “Ancient Civilizations” ve “Ciphertext” gibi gayet güzel olabilecek şarkıların resmen anasını bellemiş. Gerginlik yaratmak ve müziğin sertliğiyle kontrast oluşturmak için bu tarz bir şey denemek istemelerini anlıyorum, ancak o kadar kötü şekilde uygulanmış ki şarkıları dinleyemiyorum. Daha da kötüsü, adını andığım bu iki şarkıda olduğu kadar baskın olmasa da diğer şarkılarda da yer yer karşımıza çıkan bu sikimsonik olaydan ötürü dinlediğim şeye konsantre olmakta zorlanıyorum. Bu da benim “Convergence”tan aldığım zevki epey bir azaltıyor.

“Macrocosmos”un ardından yeni FRACTAL GENERATOR albümüne dair epey bir ümidim vardı, ancak ne yazık ki “Convergence” hakikaten sinirimi bozan şeylerin olduğu, çok daha iyi olabilecekken kendi kendini baltalamış bir albüm olarak karşıma çıktı. O kadar grup üyesi, yapımcı, teknisyen, müzisyenlerin eşi dostu demek ki bunda bir sakınca görmedi, ancak bir dinleyici olarak albümü dinlerken benim zaman zaman gerçekten canım sıkıldı, hatta bir yerden sonra daha fazla dayanamayıp geçtiğim şarkı bile oldu.

Grubun sadece üç sene önce yaptığı güzellikleri ve potansiyelini düşününce, talihsiz bir durum.