Bugün biri çıkıp “VALE OF PNATH’ın ikinci albümü “II”nun kritiği PA’da var sanıyordum” deseydi, “var zaten” diye yanıt verirdim. Olmadığını tekrarladığında ise “dikkatli bakmamışsındır” deyip siteye girer ve gerçekten de olmadığını görerek “nası yea?” diye şaşırırdım.

Gerçekten de yazdığıma çok emin olduğum ikinci VALE OF PNATH albümünün sitede olmaması nedeniyle PA’da yer verdiğimiz ilk VALE OF PNATH incelemesinden merhaba diyerek yolumuza koyulalım.

VALE OF PNATH, ABIGAL WILLIAMS da dâhil çeşitli önemli gruplarda ye almış Ken Sorceron’un büyük kısmından sorumlu olduğu bir teknik death metal grubu.

SHADOW OF INTENT benzeri senfonik dokunuşları, THE BLACK DAHLIA MURDER’ı anımsatan bir atmosferi ve birbirini andıran günümüzün modern teknik death metal gruplarından çok da uzaklaşmayan bir beste yapıları var. Bu durumlar arasından ilki, yani senfonik unsurlar konusu beni genelde daraltan ve üfletip püfleten bir durum. Bunun sebebi de senfonik dokunuşların genelde şarkıları tek tipleştirmesi ve bunun sonucunda da bir yerden sonra karşı konulmaz şekilde monotonlaşan bir yapının ortaya çıkması.

Bunun içerisindeki birtakım yan olaylarla arada işler farklı yönlere sapsa da başlıca ruh hâli karanlık bir tech-death ve buna yapılan senfonik dolgular şeklinde.

Vokaller genel itibarıyla tok bir tondan söylense de yer yer, hele bir de klavyeli senfoniklerin de etkisiyle CRADLE OF FILTH benzeri bir karakter de çıkmıyor değil. Bunun yanı sıra, bir miktar yukarıdan dinleyebileceğiniz “Silent Prayers” da çok net BEHEMOTH kafaları sunarak karanlığını ilk andan üst perdeden sunuyor.

Genel olarak baktığımda, kimi yorumlara göz attığımda “Between the Worlds of Life and Death”in çoğunlukla beğenildiğini ve bazı sitelerden çok yüksek puan aldığını gördüm. Albüm kötü veya vasat değilse de teknik death metal etiketiyle çıkan bir albüme göre fazlasıyla, çok fazlasıyla tahmin edilebilir ve parlak fikir açlığı çeken bir çalışma olarak kazındı o bin türlü şeyle çorbaya dönmüş kafama. Bazı parçaların bildiğin sıkıcı olduğunu düşündüğüm, bazı şarkıların ise gayet öne çıktığı ve fark yarattığı “Between the Worlds of Life and Death” ne kadar uzun ömürlü olabilir, pek emin değilim. Modern tech-death’te “No Return, No Regret” gibi şarkılardan, o VST orkestrasyonlarından harbiden ikrah etmiş vaziyetteyim. Gelin teknik death metal etiketine sahip olmasına rağmen sıkıcı müzik yapmayı başaran grupların anasını avradını birbirine katalım, onlara gün yüzü göstermeyelim. VALE OF PNATH belki henüz o gruplardan değil, ancak bana kalırsa o gruplara endişe verici düzeyde yakın sularda seyreden bir grup.